کتاب اریتره

 کتاب اریتره نوشته احمد علامه فلسفی است که به معرفی ویژگی‌های طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبه‌های گردشگری کشور اریتره می‌پردازد و روابط ایران با این کشور را بررسی می‌کند.

 خواندن کتاب اریتره را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اریتره کشوری بر کرانه دریای سرخ در شمال شرقی آفریقاست که در سال ۱۹۹۳ پس از جدایی از اتیوپی مستقل شد. این کشور بیش از ۹۰۰ کیلومتر در کرانه دریای سرخ ساحل دارد. نام اریتره از واژه‌ای یونانی به معنای «سرزمین سرخ» گرفته شده‌است.

مساحت اریتره ۱۱۷٬۶۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۷ میلیون نفر است که حدود ۵۰ تا ۶۲٫۵ درصد از مردم اریتره مسیحی (بیشتر ارتدوکس) و ۳۶٫۵ تا ۵۰ درصد مردم این کشور مسلمان سنی هستند.

تیگرینیا، عربی و انگلیسی در این کشور حالت زبان‌های رسمی را دارند. تیگرینیا زبانی است از ریشه سامی. تنگه راهبردی باب‌المندب راه تماس آبی اریتره با یمن را تشکیل می‌دهد. اریتره و اتیوپی بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ میلادی درگیر جنگ مرزی تمام‌عیار بودند که حدود ۸۰ هزار کشته برجا گذاشت. اریتره از شمال و غرب با سودان، از جنوب با اتیوپی و جیبوتی و از شرق با دریای سرخ هم‌مرز است. بیش از ۹۰۰ کیلومتر در کرانه دریای سرخ ساحل دارد.مجمع‌الجزایر دهلک در نزدیکی بندر مصوع در دریای سرخ قرار دارد.

قبایل این کشور شامل ۹ قبیله که عبارتند از: تیگرینیا ۵۰%، تیگری ۳۱.۴%، ساهو ۵%، آفار ۵%، بجا ۲.۵% و بیلن ۲.۱%، کونامه ۲%، نارا ۱.۵% و رشادی ۰.۵% هستند.

 خوانن کتاب اریتره را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کشورشناسی مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب اریتره

مستعمره ایتالیایی اریتره از نواحی ساحلی اتیوپی و زمین‌های مورد ادعای ترکان عثمانی در ۱۸۹۰ ایجاد شد. اریتره به صورت پایگاهی برای تسخیر اتیوپی (۱۹۳۵ تا ۱۹۳۶) از سوی ایتالیای استثمارگر استفاده گردید.

در ۱۹۴۱ زمانی که ایتالیایی‌ها از شرق آفریقا اخراج شدند، سرزمین اریتره توسط حکومت استعمارگر بریتانیا، یعنی سلطان غارتگران جهان استثمار شد. در ۱۹۵۲ این سرزمین به صورت ایالتی خودمختار با اتیوپی تشکیل فدراسیون داد . الحاق اریتره به عنوان یکی از استان‌های اتیوپی در ۱۹۶۲ ، شورشی را علیه اتیوپی آغاز کرد که تا ۱۹۹۲ به طول انجامید.

در ۱۹۷۷ چریک‌های اریتره‌ای این سرزمین را تقریباً به‌طور کامل از وجود نیروهای اتیوپی پاکسازی کردند، ولی دولت مارکسیست اتیوپی به رهبری سرهنگ منگستو با استفاده از سلاح‌های شوروی به جنگ پرداخت و در سال بعد وضعیت را بر عکس کرد. جبهه آزادیبخش خلق اتیوپی با جبهه آزادیبخش تیگره اتیوپی در سرنگونی منگیستو در ۱۹۹۱ مؤثر بود و در آن سال اریتره عملاً از اتیوپی جدا گشت.

جبهه آزادیبخش خلق اریتره (EPLF) ، کنترل اریتره را در می ماه ۱۹۹۱ در دست گرفت و دولت انتقالی را تا زمان تصویب قانون اساسی این کشور اداره کرد.

همه‌پرسی در اریتره در آوریل ۱۹۹۳ با اکثریتی جامع استقلال را مورد تأیید قرار داد .طبق برنامه همه پرسی ، این سرزمین در ۲۴ مه ۱۹۹۳ به استقلال کامل رسید.

درگیری‌های اتیوپی و اریتره پس از استقلال این کشور نیز ادامه یافت و در می ماه ۱۹۹۸ منطقه شرق آفریقا شاهد درگیری مرزی میان ارتش اریتره و اتیوپی بود که بهانه اولیه این جنگ ادعای ارضی بر سر یک منطقه مرزی به مساحت ۴۰۰ کیلومتر مربع بود که به نظر فاقد ارزش اقتصادی و جایگاه راهبردی نیز بود.

این درگیری مرزی دو طرف را متحمل تلفات جانی و مادی فراوانی کرد و سرانجام در فوریه ۲۰۰۱ دو طرف در الجزیره توافقنامه آشتی و آتش‌بس را امضا کردند، اگرچه پس از آن نیز به دلیل عدم اجرای کامل این توافقنامه روابط دو کشور متشنج بود.

کمیسیون ترسیم خطوط مرزی در لاهه، در سال ۲۰۰۲ حکمی صادر کرد که طبق آن دهکده بدمه، مکانی که درگیری مرزی میان دو کشور در آن آغاز شد، متعلق به اریتره اعلام شد.

روابط دو جانبه -تا پیش از انقلاب اسلامی میان دو کشور ایران و اریتره رابطه‌ای وجود نداشت. لکن پس از انقلاب در راستای سیاسی حمایت از مظلومان جهان، میان سران جمهوری اسلامی ایران و برخی جریانات آزادیبخش اریتره نظیر جبهه آزادیبخش اریتره دیدارهای متعددی روی داد.