کتاب رقابت در هنر مدرن

کتاب رقابت در هنر مدرن نوشته سباستین اسمی، یکی از منتقدان هنری برجسته معاصر است.  اسمی در این کتاب درباره روابط، دوستی‌ها، تاثیرپذیری‌ها و رقابت‌های ظریف بین هنرمندان صحبت می‌کند.

درباره کتاب رقابت در هنر مدرن

اسمی در مقدمه کتابش تاکید کرده که منظورش از رقابت در هنر مدرن، رقابت بین دشمنان قسم‌خورده، رقیبان سرسخت، کینه‌توز و لجبازی نیست که برای حاکمیت هنری و جهانی مبارزه می‌کنند تا پیروز شوند؛ بلکه منظور او  تسلیم شدن، دوستی و تأثیرپذیر بودن هنرمندان از یکدیرگر و توانمندی‌ها و احساسات این هنرمندان در زمینهٔ حرفه‌ای‌شان است. او می‌گوید گرچه این روابط در دنیای هنری زیبا به نظر می‌رسد اما  توضیح دادنشان با قطعیت تاریخی سخت است و اغلب پایان خوشی ندارند.

او در این کتاب هشت هنرمند مرد و روابط گوناگون دوستانه و رقابتی آنها  و نقش این رقابت‌ها را در شکل‌گیری و پیشرفت سبک خاص هنریشان بررسی کرده است. بازه زمانی که این هنرمندان در آن قرار می‌‌گیرند از سال ۱۸۶۰ تا ۱۹۵۰ است که دوره مدرن محسوب می‌شود.

سباستین اسمی در در چهار بخش کتاب رقابت در هنر مدرن، داستان چهار رابطهٔ مشهور هنری را روایت می‌کند. این داستان‌ها با مدنظر قرار دادنِ دورهٔ خاصی از زندگی ایشان -معمولاً سه یا چهار سال پُرتنش و پُرهیجان- پیرامون وقایع حیاتی و خاصی روایت می‌شوند، مانند مدل شدن برای یک پرتره، تبادل آثار، دیداری در استودیو یا افتتاح یک نمایشگاه.

در هر بخش، دو شخص با خلق‌وخویی متفاوت -دو نوع مختلف کاریزما- به‌سمت یکدیگر جذب شدند. هر دو هنرمند در آستانهٔ خلق شاهکارهای اصلی خود بودند. هر یک تا آن زمان پیشرفت‌های چشمگیری داشتند؛ اما هیچ سبک برجسته‌ای هنوز به‌وجود نیامده بود؛ هیچ ایدهٔ خاصی از حقیقت یا زیبایی به دیگران منتقل نشده بود، تنها استعداد وجود داشت.

 خواندن کتاب رقابت در هنر مدرن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به هنر و تاریخ هنر را به خواندن این کتاب جذاب دعوت می‌کنیم.

 درباره سباستین اسمی

سباستین اِسمی از سال ۲۰۰۸ تاکنون منتقد هنری بوستون گلوب بوده است. او در سال ۲۰۰۸ برای نقد هنری در جشنوارهٔ پولیتزر جایزهٔ دومین نفر را به‌دست آورد و همچنین در سال ۲۰۱۱ نفر اول در این رقابت شد. اِسمی پیش از آمدن به بوستون در سیدنی منتقد هنری نشریهٔ آسترالین بود. پیش از آن، او به مدت چهار سال در بریتانیا می‌زیست و در نشریهٔ دیلی تلگراف، گاردین، آرت نیوزپِیپر، ایندیپِندِنت، پراسپکت و اسپِکتِیتور می‌نوشت. او مؤلف کتاب لوسین فروید است و اکنون در کالج ولسلی مشغول تدریس نویسندگی است.

 بخشی از کتاب رقابت در هنر مدرن

استودیوی پیکاسو آن سوی رودِ سن و بالای تپهٔ مون‌مارتر واقع شده بود. فصل بهار بود. گروه چهار نفری پیاده به‌سوی استودیو راه افتادند. لئو ریش نازکی داشت؛ بلندقامت، باریک‌اندام و قوی بود. او و خواهرش به‌طرز عجیبی لباس پوشیده بودند. هر دو صندل‌هایی با بند چرمی به پا داشتند و گرترود همیشه دوست داشت که لباس مخمل کبریتی بی‌قواره بپوشد. مارگاریت دختر دوازده سالهٔ کم‌رویی بود که خجالت می‌کشید با آن دو در حال قدم زدن در خیابان شیکِ دو لُپرا دیده شود. اما استاین‌ها نسبت به‌طرز تفکر دیگران بی‌اعتنا بودند.

پیکاسو بیست‌وچهار ساله و ماتیس سی‌وشش ساله بود. در حرفهٔ هر دو هنرمند، دوران سرنوشت‌سازی در حال گذر بود، جایگاه بی‌ثباتی داشتند اما برای بار اول، پس از سال‌ها کشمکش و تردید، هر دو از موفقیت موقتی‌شان لذت می‌بردند. در بین غریبه‌ها کسی به اندازهٔ لئو استاین مسبب این شانسِ موفقیت نبود. او و خواهرش گرترود رابطه‌ای را به‌طور جداگانه با دو هنرمند طی ماه‌های گذشته ایجاد کرده بودند، پس طبیعی به نظر می‌آمد که اکنون آن دو بخواهند ماتیس و پیکاسو یکدیگر را ملاقات کنند. استاین‌ها قصد داشتند شاهدِ اولین مراحل رابطه‌ای باشند که یقین داشتند ثمربخش خواهد بود.