کتاب گلبرگ های نازنین

کتاب «گلبرگ های نازنین» نوشتۀ فاطمه سادات قاضی عسگر است و انتشارات متخصصان آن را منتشر کرده است. گلبرگ‌های نازنین، رمانی ایرانی است که زندگی دختری به اسم نازنین را از تولد تا بزرگسالی روایت می‌کند.

درباره کتاب گلبرگ های نازنین

رمان یکی از راه‌های انتقال احساسات است. نویسنده برای بیان حقیقت احساسات و عواطفش به زبانی نیاز دارد که او را از سردی مکالمه روزمره دور کند و بتواند با آن خیالش را معنا کند و داستان و رمان همین زبان است. مخاطبان با مطالعۀ داستان از زندگی ماشینی و شلوغ روزمره فاصله می‌گیرند و گمشدۀ وجودشان را پیدا می‌کنند. این احساس گمشده عشق، دلتنگی، دوری و تنهایی و چیزهای دیگری است که سال‌ها نویسندگان در داستانشان بازگو کرده‌اند.

داستان معاصر در بند چیزی نیست و زبان انسان معاصر است. انسان معاصری که احساساتش را فراموش کرده‌ است و به زمانی برای استراحت روحش نیاز دارد. فاطمه سادات قاضی عسگر در کتاب گلبرگ‌های نازنین با احساسات خالصش خواننده را از زندگی روزمره دور کرده و کمک می‌کند خودش را بهتر بشناسد. کتاب گلبرگ‌های نازنین زبانی روان و ساده دارد و آیینه‌ای از طبیعتی است که شاید بشر امروز فرصت نداشته باشد با آن خلوت کند.

رمان گلبرگ‌های نازنین که بر اساس واقعیت نوشته شده است، سرگذشت دختری به نام نازنین را از تولد تا بزرگسالی روایت می‌کند. نازنین با یک زایمان زودرس، وقتی مادرش او را ۶ماهه باردار بود، به دنیا می‌آید. وقتی عسل، مادر نازنین تشنج می‌کند و به بیمارستان می‌رود، پزشکان توصیه می‌کنند به خاطر سلامتی مادر و جنین، عسل باید زایمان زودرس کند اما بعد از زایمان مادر دوباره تشنج می کند و به کما می‌رود اما بعد از چند روز به هوش می‌آید. حالا وقت آن بود که تمام خانواده همکاری کنند تا نازنین، این نوزاد نیم‌کیلویی به بهترین شکل رشد کند و یزرگ شود. اتفاقات در رمان گلبرگ‌های نازنین چنان سریع رخ می‌دهد که خواننده فرصت نمی‌کند کتاب را بر زمین بگذارد. همین ویژگی باعث شده مطالعۀ کتاب حوصله‌سربر نباشد و خواننده را به دل داستان و اتفاقات زندگی نازنین بکشاند.

خواندن کتاب گلبرگ های نازنین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران رمان‌های ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب گلبرگ های نازنین

«آن نوزاد ظریف و ضعیف، به‌تدریج قوّت گرفت و رفته‌رفته، بزرگ و بزرگ‌تر شد. سپس دکتر به والدینش گفت: چون که نوزاد از بدو تولد با شیرخشک بزرگ شده، او را باید به مرکز بهداشت ببرید تا زیر نظر پزشکان آن مرکز، وزنش کنترل گردد تا کم‌وزیاد نشود. وقتی که نوزاد به شش‌ماهگی رسید، پزشکان مرکز بهداشت به والدین نازنین گفتند: چون وزن فرزندتان کم است، باید کم‌کم به او شیر حریره بنوشانید؛ چون حریره‌بادام بسیار مقوّی‌ست و می‌تواند کمبود وزن طفل را در مدت زمانی نه‌چندان طولانی، جبران کند. با به‌کاربستن این تدبیرِ هوشمندانه، نازنین، خوش‌بُنیه شد و توانست غذا میل کند. نازنین قصۀ ما بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد.»