کتاب سقوط بازار سهام در ۱۹۲۹

کتاب سقوط بازار سهام در ۱۹۲۹ نوشته برندا لانگ با ترجمه محمود نجفی‌نژاد منتش شده است و به سقوط وال‌استریت در سال ۱۹۲۹، به‌عنوان سه‌شنبه سیاه شناخته شده است می‌پردازد. سقوط بزرگ یا سقوط بازار سهام، ۲۴ اکتبر سال ۱۹۲۹ آغاز شد و مخرب‌ترین سقوط در تاریخ ایالات متحده آمریکا بود. این دوره، آغاز رکود بزرگی بود که بالغ بر ده سال همه کشورهای صنعتی غربی تحت تاثیر آن قرار گرفتند.

درباره کتاب سقوط بازار سهام در ۱۹۲۹

سقوط بازار بورس در اواخر ۱۹۲۰ صورت گرفت. در طول نیمه دوم ۱۹۲۰، تولید فولاد، ساخت‌وساز ساختمان، حجم معاملات خرده‌فروشی، ثبت‌نام خودرو و حتی راه‌آهن پیشرفت کردند. سود خالص تلفیقی ۵۳۶ شرکت تولیدی و تجاری برای شش ماه اول سال ۱۹۲۹، افزایشی بی‌سابقه معادل ۳۶.۶ درصد نسبت به سال ۱۹۲۸ نشان داد که منجر به دو برابر شدن سود آهن و فولاد شد. این آمار و ارقام بزرگ‌ترین سفته‌بازی در بورس را به وجود آورد که سبب شد صدها هزار نفر آمریکایی در بازار سهام سرمایه‌گذاری کنند. تعداد قابل‌توجهی از آنها برای خرید سهام بیشتر استقراض کردند. در ماه اگوست سال ۱۹۲۹، کارگزاران به سرمایه‌گذاران کوچک‌تر بیش از دوسوم ارزش اسمی سهام خریداری‌شده، وام دادندکه مبلغ آن بیش از ۸.۵ میلیارد دلار، یعنی بیش از مقدار کل ارز در گردش در ایالات متحده در آن زمان بود. این اتفاقات یکی از مهم‌ترین اتفاقات اقتصادی جهان است و در این کتاب به دلایل و تاثیرات آن می‌پردازد.

خواندن کتاب سقوط بازار سهام در ۱۹۲۹ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام پژوهشگران و علاقه‌مندان به اقتصاد پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب سقوط بازار سهام در ۱۹۲۹

سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۹ اغلب دوران طلایی شکوفایی اقتصادی، عصر جدید، دهه شکوفایی یا عصر جاز۱۰ نامیده می‌شود. این دوره، زمان نگرش خوش‌بینانه و امید بود و آینده نویدبخش به نظر می‌رسید. فرهنگ آمریکایی از زمان پایان قرن پیشین، گام‌های عظیمی برداشت و تغییرات سریع طی این دهه ادامه یافتند.

اکنون با نگاهی به آن سال‌ها، درک اینکه زندگی چقدر متفاوت بود، سخت است. هیچ تلویزیون یا کامیپوتری نبود. اکثر مردم ماشین شخصی نداشتند. برق و لوله‌کشی داخلی نسبتا توسعه‌های جدیدی به حساب می‌آمدند و هنوز در خارج از شهرها نایاب بودند. افراد هم برای سرگرمی و هم در صورت اضطرار برای کمک، به خودشان، دوستان و خانواده تکیه می‌کردند. تصور میزانی که «افراد به خودشان متکی بودند» سخت است زیرا امروزه حفاظت‌های اجتماعی بسیاری وجود دارند. اگر امروزه شخصی شغلش را از دست بدهد، این فرصت را دارد که از بیمه بیکاری استفاده کند، چیزی که در ۱۹۳۰ وجود نداشت. اگر زن مسنی طی دوران زندگی‌اش کار کرده باشد، اکنون می‌تواند ماهانه حقوق تامین اجتماعی دریافت کند که شکل دیگری از بیمه است که در دهه ۱۹۲۰ ایجاد نشده بود. آژانس‌های خصوصی کمک و اعانه وجود داشتند تا به بیوه‌ها و یتیمان یا فقیران مسن کمک کنند اما در اکثر مواقع، خانواده‌ها خودشان از خودشان مراقبت می‌کردند.