کتاب پژوهشی در ترویج فرهنگ تئاتر

کتاب پژوهشی در ترویج فرهنگ تئاتر نوشته روح الله جعفری است این کتاب توانسته به طراحی الگوی عوامل اثرگذار در اوقات فراغت اقشار کم‌درآمد و پردرآمد شهر تهران بپردازد و محوریت این بررسی هم هنرهای نمایشی است.

درباره کتاب پژوهشی در ترویج فرهنگ تئاتر

تئاتر، بخشی از فرهنگ قلمداد می‌شود و با سایر عناصر و اجرای فرهنگ، ارتباطی متقابل دارد. تئاتر از متن فرهنگی جوامع برمی خیزد و براساس ذات دگرگون‌ساز، تغییرپذیر و تغییردهنده‌ی عناصر فرهنگی از جامعه اثر گرفته و در آن اثر می‌گذارد. این‌چنین است که تئاتر برخاسته از مردم، مردم‌ساز می‌شود. یکی از مهم‌ترین اهداف هر تئاتری، آموزش، سرگرم‌سازی و جلب توجه مخاطبان است. تئاتر یکی از وسایل ارتباط جمعی و در نتیجه یک ابزار فرهنگی است و می‌تواند به‌عنوان یک فعالیت سرگرم‌کننده، مفید در ایام فراغت به‌حساب آید. یافته‌ها نشان داد، اقشار پُردرآمد نسبت به اقشار کم‌درآمد روزانه از میزان ساعات فراغت بیشتری برخوردار هستند. همچنین، نتایج نشان داد که در محدوده‌ی سکونت خانواده‌ها اگر سالن‌های نمایشی، مانند سالن‌های حرفه‌ای تئاتر ـ سینما و فرهنگ‌سراها وجود داشته باشد، آن‌ها بیشتر راغب خواهند بود تا در ایام فراغت به‌دیدن تئاتر بروند و در این میان، هزینه‌ی بلیت تئاتر برای انتخاب آن به‌عنوان یک فعالیت فراغتی عامل اثرگذاری محسوب نمی‌شود. در نهایت، تمامی افراد در هر دو قشر کم‌درآمد و پُردرآمد، فاکتورهایی چون نداشتن وقت، مشکلات شخصی و هزینه‌ی بالای بلیت، مشکلات مالی و ترجیح دادن سینما و تلویزیون به تئاتر را علت نرفتن به تئاتر در ایام فراغت عنوان کردند. این کتاب سعی دارد پژوهشی جامع به این موضوع بپردازد.

خواندن کتاب پژوهشی در ترویج فرهنگ تئاتر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان نمایش و جامعه‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب پژوهشی در ترویج فرهنگ تئاتر

دنیای امروز مسائلی همچون رشد روزافزون جمعیت، گسترش و تمرکز شهرنشینی، مهاجرت بی‌رویه، شرایط تحمیلی مشاغل و فقدان هویت را با خود به ارمغان آورده است. در این زمان، فرهنگ به‌منزله‌ی پناهگاهی برای فرد است تا به کمک آن برنامه‌ی فراغتی خود را با نگرشی جدیدتر برنامه‌ریزی کند.

در طی فرایند جهانی شدن، اوقات فراغت چنان از اهمیتی برخوردار است که از آن به‌مثابه‌‌ی آینه‌ی «فرهنگ» جامعه یاد می‌کنند. موضوع اوقات فراغت از دیرباز مورد توجه بشر بوده است. سبک زندگی، روابط و نحوه‌ی ارتباطات افراد همواره در زندگی دگرگون می‌شود و در این شرایط، ارتباط فرهنگی یکی از راه‌های پیوند فرد به اجتماعش است. بنابراین، آموزش فرهنگ نیازمند حمایت و سیاست قوی است. امروزه تئاتر از یک طرف به‌عنوان یک هنر نوین و از طرف دیگر به‌‌عنوان یک نیاز فرهنگی در کشور مطرح است و یکی از اساسی‌ترین و مؤثرترین ابزار زنده‌ای است که در تداوم گسترش و بقا فرهنگ و هنر واقعی یک جامعه حضوری فعال دارد و می‌تواند نقش پُر رنگی را در انتقال فرهنگ در ایام فراغت داشته باشد. همچنین، تئاتر در فرهنگ و رفتار انسان‌ها نقشی پیشرو و سازنده را بر ‌عهده دارد. ارتقای سطح کیفی آثار نمایشی تأثیر بسزائی در رشد ابعاد فکری، فرهنگی، اجتماعی و حتا اقتصادی و تجاری جامعه دارد و از آن می‌توان به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای پُر کردن اوقات فراغت خانواده‌ها استفاده کرد. ضمناً، ابعاد تأثیرگذاری تئاتر به‌لحاظ فرهنگی و اجتماعی و نقش آن در ترویج افکار، رفتار، ارزش‌ها و باورها در بین مخاطبان را می‌توان باتوجه به تقاضای آن‌ها برای رفتن به سالن‌های نمایشی (به‌طور مستقیم و غیرمستقیم) ارزیابی کرد.

* گرایش به آثار خلق شده در حوزه‌ی هنرهای نمایشی و تئاتر می‌تواند به‌عنوان یکی از ضرورت‌های فرهنگی در گذران اوقات فراغت به‌حساب آید.