کتاب خنده‌های زورکی

خنده‌های زورکی مجموعه داستان‌های اجتماعی طنزی نوشته غلامرضا پژوال است. داستان‌ها حول شخصیتی به اسم غضنفر و کارهای بامزه او شکل می‌گیرند. پژوال در این داستان‌ها، هنرمندانه از سیستم فشل اداری و قانونمند نبودن آن، تکدی‌گری و بازنشستگی زودهنگام و دردسرهای پس از آن انتقاد کرده است.

جملاتی از کتاب خنده‌های زورکی

-بده در راه خدا، مانده ام لات و گدا، بده در راه خدا ببخشید- بیچاره ام...

-من خودم از تو مفلک تر و مفلس ترم.

- تو رو به خدا کمک کنید شب جمعه اس...

-یقمو ول کن، پیرهنم پاره پوره می‌شه! امروز ضمناً سه شنبه اس، خودم تقویم جدید دارم.

به محض اینکه گدا، یقیهٔ غضنفر را رها می‌کند، غضنفر سریعاً دو پا داره و دو پا دیگه قرض گرفته و محل را ترک می‌کند. الفرار ...

آقا غضنفر که اول صبحی با خیر و خوشی با استفاده از ترفند الفرار، موفق به رهایی از چنگال گدای اولی شده است، چند قدم آن طرف تر با گدای دیگری مواجه و در جلویش مثل مجسمهٔ ابوالهول سبز می‌شود.

-مستاجرم، مریضم، علیلم، ذلیلم، گرفتارم، تازه از زندون آزاد شدم. خدا عوض خیرت بده، کمک کنید...

-آقای محترم برو اون ور می‌خوام برم اداره ... دیرم میشه... شما این همه گرفتاری دارید، «زیر خط فقر» که نیستید! پس خدا رو صد هزار مرتبه شکر کنید!

گدا با شنیدن «زیر خط فقر» انگار در طول عمرش این جمله رو نشنیده باشد، ادامه می‌دهد:

-خدا زنُو بچتو نگه داره، سایه مبارکتون همیشه بالای سرشان مستدام و برقرار باشه- در مونده ام، کسی رو ندارم کمکم کنه، گدا نیستم، گرفتارم.

غضنفر با بهت و حیرت به گفته‌های گدای سمج گوش می‌دهد و انگاری دلش به حالش سوخته است.

-همه گرفتاریم داداش- هر کیو دیدی که مشکلی نداره سلام منو برسون!

آقا غضنفر بعد از کلی جستجو و کاوش از اندرون جیب‌های شلوار (عقب و جلو) پیراهن و جواربش، بالاخره موفق می‌شود تنها دار و ندار خود را که یک اسکناس پانصد تومانی است را پیدا و به گدا تقدیم می‌کند.

-بیا اینو بگیر! ولی این کار خوبی اصلن نیست که می‌کنی «برو کار می‌کن و مگو چیست کار.»