کتاب ناگهان مشهور شد

«ناگهان مشهور شد» اثر سرگئی میخائیلوویچ ایزنشتاین (۱۸۹۸) است. ناگهان مشهور شد شرح خاطرات نویسنده است. فکر نوشتن خاطرات دو سال قبل از جنگ جهانی دوم به ذهن نویسنده رسید، اما پس از اقامت خود در آلما به طور جدی به نوشتن آن پرداخت. از نظر او «مردم عادت دارند که خاطرات خود را پس از مرگ منتشر کنند، اما پس از مرگ نویسنده، پس از گذشت سال‌ها، تا کسی رنجیده خاطر و آزرده نشود. اما چه اتفاقی می‌افتد اگر نه نویسنده، بلکه آن مقطعی از زندگی و تاریخ بمیرد که برای نویسنده دوران معاصر بوده است؟! در این صورت، می‌توان خاطرات پس از مرگ را در همان زمان حیات نگاشت. خاطرات من از همین گونه است. درباره‌ی اروپای روبه‌زوال و نویسنده‌ای که همچنان زنده است». 

 ایزنشـتاین، با نوشـتن خاطراتش، بخش‌هایی از زندگی خود را در مقابل خوانندگان ورق می‌زند، با همان گذرگاه‌هـا و بـا پـرش از متنی به متن دیگر. نوشـته‌های او گاه بـه صورت عبارات کوتاه و مسـتقل و حتی توأم با جملات ناتمام و گاه تنها به صورت «اشاره» است. دلیل این امر را ایزنشتاین خود در ابتدای خاطراتش توضیح داده است. اشارات به صورت قیاسی پیش می‌روند.

در یادداشـت‌ها بسـیاری از مقاطع زندگی نویسـنده ذکر نشـده‌اند، چون ایزنشـتاین تازه شروع به نوشتن این خاطـرات خود کرده بود. ضمناً این خاطرات در یک توالی تاریخی یا براسـاس مجموعـه‌ای از موضوعات نیامده‌اند. هر فصل برای خود مستقل است. از اپیزود های دوران کودکی بدون مقدمه، به دوران اقامت خود در امریکا می‌پرد و از استنتاجات نظری در باب هنر سینما به تصاویری از جنگ داخلی گریز می‌زند. 
ایزنشتاین، در زمینه‌ی طراحی و کارگردانی تئاتر، نمایش‌نامه‌هایی در مقام کارگردانی اجرا کرد. «مرد عاقل»، «و مسکو می‌شنوی؟»‌، «ماسک‌های گاز» از آثار اوست. اغلب آثار ایزنشتاین متأثر از نظریه‌ی او درباره ی سینما بود. او به «نما» به عنوان مفهوم نگاه نکرد، بلکه یک نما از نظر او در ارتباط با نماهای قبل و بعد خود معنا داشت.