کتاب دوغدو، برنارد و خون آشام‌های دروغ‌گو (جلد سوم)

«دوغدو، برنارد و خون آشام‌های دروغ‌گو» جلد سوم از مجموعه‌ی جذاب دوغدو اثر فاطمه سرمشقی (-۱۳۵۷) است: مادر همیشه کلیدهایش را یا گم می‌کرد یا در خانه جا می‌گذاشت و پشت در می‌ماند. پدر پشت در یک کلید بزرگ کشیده بود تا مادر با دیدن آن یادش باشد کلیدش را بردارد، اما مادر همیشه حاضرشدنش آن‌قدر طول می‌کشید و عجله داشت که تصویر کلیدِ به آن بزرگی را نمی‌دید و باز هم کلیدش را در جیب لباس دیگری که روز قبل پوشیده، یا کیفی که لحظه‌ی آخر عوضش کرده بود، جا می‌گذاشت. پدر مجبور می‌شد هرجا هست، خودش را زود به خانه برساند و در را باز کند. یک روز، وقتی پدر هنوز به قرار با دوستان قدیمی‌اش نرسیده بود، مجبور شد برگردد تا در را برای مادر باز کند. اما، به‌قول مادر، برخلاف شوهرهای مردم، یک ذره هم ناراحت نشد و گفت: «هر اتفاقی، هرقدر هم بد باشد، می‌تواند باعث اتفاق‌های خوب بشود.» آن شب با تخته‌چوب‌هایی که در انباری پیدا کرده بود، یک خانه‌ی کوچک برای مِغلُ نوآغ، یا به‌قول خودش، توکایی ساخت که بیشتر وقت‌ها روی شاخه‌ی درخت روبه‌روی خانه می‌نشست و آواز می‌خواند. خانه را رنگ کرد و یک کلید ته آن گذاشت. خانه را به درخت چسباند و به مادر گفت: «پشت در ماندن‌های تو این توکا را صاحب یک خانه‌ی خیلی قشنگ کرد. حالا هروقت کلیدت را جا گذاشتی، می‌توانی این کلید را از پرنده قرض بگیری! فقط یادت باشد دوباره بگذاری‌اش سر جایش تا دفعه‌ی بعد باز هم بتوانی برش داری.»