کتاب بازار عربی

«بازارعربی» یکی از داستان‌های مجموعه هزار و یک آسنی انتشارات سولار نوشته جیمزجویس ایرلندی است. مجموعه هزارویک آسنی برگزیده هزارویک داستان از سراسر دنیا است که گلچینی از بهترین نمونه‌های داستانی را برای خوانندگانش فراهم کرده‌است. جیمزجویس متولد ۲ فوریه ۱۸۸۲ در دوبلین است. او آثارش را نه به زبان مادری بلکه به انگلیسی می نوشت. اولین اثر جویس دوبلینی ها نام دارد که مجموعه داستان‌های کوتاهی درباره دوبلین و مردمش است. او همراه ویرجینیا وولف از اولین کسانی بودند که به شیوه جریان سیال ذهن می‌نوشتند.جویس با اینکه بیشتر عمر خود را در بیرون از ایرلند زندگی کرد اما جهان پنداری او از دوبلین فراتر نرفت و شخصیت‌های کتاب‌هایش از اعضای خانواده، دوستان و دشمنان او در زمان اقامتش در دوبلین الهام گرفته شده بود. او پس از انتشار «اولیس» که بسیاری او را بهترین کار جویس می‌دانند گفت: «در مورد خودم، من همیشه درباره دوبلین می‌نویسم. چرا که اگر بتوانم قلب دوبلین را تسخیر کنم، می‌توانم وارد قلب تمام شهرهای جهان شوم» بخشی از داستان «بازار عربی» را می‌خوانید: خیابان نورث ریچموند، خیابان آرام وُ سوت وُ کوری بود، به استثنای ساعتی که مدرسه «برادران مسیحی» بچه‌ها را تعطیل می کردند. یک خانه‌ی بی‌سکنه دو طبقه در انتهای بن‌بستی قرار داشت که از خانه‌ی همسایگان‌اش در دور میدان جدا می‌شد. خانه‌های دیگر خیابان، با اطلاع از زندگی‌های مجلل آنها، با صورت‌های خونسرد و بی‌تشویش سوخته به یکدیگر خیره می‌شدند. مستأجر قبلی خانه‌ی ما یک کشیش بود که در اتاق نقاشی پشتی مُرده بود. هوای دَم کرده وُ بویِ نا همه جای اتاق را فرا گرفته بود وُ اتاق پشت آشپزخانه که همین طور خالی افتاده بود، پُر بود از کاغذهای قدیمیِ بی مصرف. لا به لای کاغذها من چیزهایی هم پیدا کردم ـ کتابهای چند جلدی، صفحاتی که تا خورده وُ نمدار بودند، اسم کتاب «راهبه‌ی بزرگ» نوشته‌ی «والتر اسکات»، «رابطه‌ی مؤمن» و «خاطرات ویدوک» بودند. من کتاب آخری را بیشتر از همه دوست داشتم چون برگه‌هایش کاهی بودند.