کتاب اصول و مبانی برنامه ریزی آموزشی دسترسی به آموزش، برابری و توسعه

کتاب «اصول و مبانی برنامه‌ریزی آموزشی: دسترسی به آموزش، برابری و توسعه» نوشتهٔ کیت ام. لوین و با ترجمهٔ خلیل غفاری، اسماعیل کاظم‌پور و سیدسعید حسینی، اثری تخصصی در حوزهٔ آموزش و برنامه‌ریزی آموزشی است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی مفاهیم بنیادین برنامه‌ریزی آموزشی، چالش‌های دسترسی به آموزش همگانی، برابری آموزشی و نقش توسعه در نظام‌های آموزشی می‌پردازد و با رویکردی تحلیلی، مسائل و راهکارهای مرتبط با عدالت آموزشی را واکاوی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اصول و مبانی برنامه ریزی آموزشی دسترسی به آموزش، برابری و توسعه

«اصول و مبانی برنامه‌ریزی آموزشی: دسترسی به آموزش، برابری و توسعه» اثری ناداستان و دانشگاهی است که به بررسی ساختارها و سیاست‌های آموزشی در سطح جهانی می‌پردازد. کیت ام. لوین، نویسندهٔ کتاب، با تکیه‌بر پژوهش‌های تطبیقی و داده‌های آماری، روندهای تاریخی و معاصر آموزش ابتدایی و متوسطه را در کشورهای مختلف، به‌ویژه مناطق جنوب صحرای آفریقا و جنوب و جنوب‌شرقی آسیا، تحلیل کرده است. کتاب در شش فصل تنظیم شده و هر فصل به یکی از ابعاد کلیدی برنامه‌ریزی آموزشی می‌پردازد؛ از مفهوم دسترسی و حوزه‌های محرومیت تحصیلی گرفته تا روش‌های برنامه‌ریزی طولانی‌مدت و ارائهٔ قالبی برای برنامه‌ریزی آموزش ابتدایی. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هم به نظریه‌های کلان آموزشی می‌پردازد و هم با مثال‌های عینی و داده‌های میدانی، چالش‌های واقعی نظام‌های آموزشی را نشان می‌دهد. این اثر برای مدیران، سیاست‌گذاران، پژوهشگران و دانشجویان حوزهٔ آموزش و توسعه اجتماعی طراحی شده و تلاش دارد تصویری جامع از موانع و فرصت‌های تحقق آموزش همگانی و برابر ارائه دهد.

خلاصه کتاب اصول و مبانی برنامه ریزی آموزشی دسترسی به آموزش، برابری و توسعه

کتاب «اصول و مبانی برنامه‌ریزی آموزشی: دسترسی به آموزش، برابری و توسعه» به بررسی عمیق مفهوم دسترسی به آموزش و چالش‌های تحقق برابری آموزشی در سطح جهانی می‌پردازد. نویسنده با تحلیل داده‌های آماری و پژوهش‌های میدانی، نشان می‌دهد که علی‌رغم پیشرفت‌های قابل توجه در ثبت‌نام کودکان در مدارس ابتدایی طی دهه‌های اخیر، هنوز میلیون‌ها کودک به دلایل مختلف از تحصیل بازمانده‌اند یا چرخهٔ آموزش را کامل نمی‌کنند. این دلایل شامل فقر، مشکلات سلامت، فاصلهٔ جغرافیایی، کیفیت پایین مدارس، تبعیض‌های جنسیتی و اجتماعی و ضعف زیرساخت‌ها هستند. کتاب با ارائهٔ مدل‌های تحلیلی، حوزه‌های مختلف محرومیت از آموزش را شناسایی می‌کند؛ از کودکانی که هرگز به مدرسه نمی‌روند تا آن‌هایی که به‌صورت نهفته از تحصیل محروم می‌شوند یا در خطر ترک تحصیل قرار دارند. نویسنده تأکید کرده است که دسترسی به آموزش تنها به معنای ورود به مدرسه نیست، بلکه تکمیل موفق چرخهٔ تحصیلی و کسب مهارت‌های لازم برای ادامهٔ زندگی و یادگیری مستمر را نیز دربرمی‌گیرد. در بخش‌های مختلف کتاب، الگوهای ثبت‌نام و مشارکت دانش‌آموزان در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و جنوب آسیا بررسی شده و تفاوت‌های جنسیتی، سنی و منطقه‌ای در دسترسی به آموزش تحلیل شده است. همچنین، نقش سیاست‌های ملی، تخصیص منابع، کیفیت معلمان و برنامه‌ریزی درازمدت در بهبود وضعیت آموزش عمومی مورد توجه قرار گرفته است. نویسنده با ارائهٔ راهکارهایی برای شناسایی و رفع موانع دسترسی، بر اهمیت برنامه‌ریزی جامع و مبتنی بر شواهد برای تحقق عدالت آموزشی و توسعهٔ پایدار تأکید دارد.

چرا باید کتاب اصول و مبانی برنامه ریزی آموزشی دسترسی به آموزش، برابری و توسعه را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و مبتنی بر داده‌های واقعی، تصویری روشن از چالش‌ها و فرصت‌های نظام‌های آموزشی در کشورهای مختلف ارائه می‌دهد. مطالعهٔ آن به درک عمیق‌تری از مفهوم عدالت آموزشی، موانع ساختاری و اجتماعی دسترسی به آموزش و اهمیت برنامه‌ریزی هدفمند برای توسعهٔ پایدار کمک می‌کند. همچنین، با بررسی نمونه‌های عینی و ارائهٔ مدل‌های تحلیلی، ابزارهایی برای تحلیل و ارزیابی سیاست‌های آموزشی در اختیار خواننده قرار می‌گیرد. این اثر برای کسانی که دغدغهٔ بهبود نظام آموزش عمومی و کاهش نابرابری‌های آموزشی را دارند، منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های علوم تربیتی، برنامه‌ریزی آموزشی، توسعهٔ اجتماعی و سیاست‌گذاری توصیه می‌شود. همچنین مدیران و سیاست‌گذاران آموزشی و فعالان حوزهٔ عدالت اجتماعی که به دنبال راهکارهایی برای افزایش دسترسی و برابری در آموزش هستند، می‌توانند از مطالب آن بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب اصول و مبانی برنامه ریزی آموزشی دسترسی به آموزش، برابری و توسعه

«دسترسی آموزشی مسأله‌ای است که بر جنبه عرضه و تقاضای شرایط مربوط می‌شود. برنامه‌ریزی آموزشی بیشتر بر ورودی‌های عرضه تمرکز دارد تا بر مدیریت تقاضا؛ زیرا جنبه عرضه راحت‌تر مدیریت می‌شود تا جنبه تقاضا. زمانی که زیرساختار ضعیف باشد، ساختمان‌ها و کلاس‌ها کافی نمی‌باشند یا فضایی برای تحصیل وجود ندارد، مطالب آموزشی محدود می‌باشند و معلمان از لحاظ کیفی در درجه مطلوبی نمی‌باشند. ورودی‌های برنامه‌ریزی شده برای رشد مدیریت شده‌ای ضروری می‌باشند که نیاز به مدارس و معلمان پیش‌بینی شده باشد و تضمین‌کننده مطالب آموزشی موجود متناسب با تعداد کودکان ثبت‌نام شده باشد. در هر حال، مسائل مربوط به دسترسی به آموزش زمانی می‌توانند مطرح شوند که مسائل مربوط به عرضه به عدم تأمین تقاضا مخصوصاً میان کودکان با سن بالاتر مطرح شوند و این امر در جوامعی که هزینه‌های فرصت حضور در مدارس بالا می‌باشد و کیفیت مدارس پایین باشد و روابط مشکل‌ساز باشند حاکم است. این مسائل به سختی مدیریت می‌شوند. جهت کنترل الگوهای در حال تغییر تقاضا و واکنش‌پذیری در برابر سیگنال‌های فرستاده شده برای عرضه انجام نشود.»