کتاب فن آوری هوای پاک و اتاق های تمیز در تولید تجهیزات پزشکی

کتاب فن آوری هوای پاک و اتاق های تمیز در تولید تجهیزات پزشکی نوشتهٔ محمدجعفر حسینی‌شیرازی است و موسسه آموزشی تالیفی ارشدان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب فن آوری هوای پاک و اتاق های تمیز در تولید تجهیزات پزشکی

دانش و تکنولوژی نیاز بشر امروزی بوده و هرروز در حال گسترش و پیشرفت است. در این راه بشر تلاش دارد با تمام دغدغه‌های قرن حاضر بیشتر به سمت سلامتی و درمان پیش رود.

ساخت تجهیزات پزشکی پیشرفته نیاز به‌به وجود آوردن امکانات متناسب با آن است. یکی از اصول اولیه در ساخت تجهیزات پزشکی داشتن یک اتاق تمیز تولید مطابق با محصول تجهیزات پزشکی است.

نویسندهٔ این کتاب با ۳۸ سال تجربه در ساخت کارخانه‌های تجهیزات پزشکی یک‌بارمصرف و اتمام بیش از یک‌صد پروژه ساخت کارخانه بر آن شد تا کتاب حاضر را جهت آموزش بیشتر طراحی و ساخت اتاق تمیز برای تمامی دانش‌پژوهان و مخصوصاً تحصیل‌کرده‌های رشته مهندسی پزشکی عرضه کند.

خواندن  کتاب فن آوری هوای پاک و اتاق های تمیز در تولید تجهیزات پزشکی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دانش‌پژوهان و مخصوصاً تحصیل‌کرده‌های رشته مهندسی پزشکی مناسب است.

بخشی از  کتاب فن آوری هوای پاک و اتاق های تمیز در تولید تجهیزات پزشکی

اتاق‌های تمیز مناطقی هستند که غلظت ذرات معلق و شرایط محیطی در آن‌ها در محدوده مشخص‌شده‌ای کنترل می‌شود. محدودیت غلظت ذرات معمولاً بر اساس الزامات فرایندی که در داخل محیط انجام می‌پذیرد تعیین می‌شود تا از این طریق آلوده شدن افراد، فرایندها و ابزار کاهش یابد. امروزه کاربرد اتاق‌های تمیز بسیار فراتر از روزهای نخستین آن در بیمارستان‌ها و تولیدات با دقت بالا رفته است.

بیمارستان‌ها اولین فضاهایی بودند که برای کنترل هوای محل نگهداری بیماران تلاش کردند. کنترل تهویه فضاهای بیمارستانی در بیمارستان‌های ارتش روم در قرن اول میلادی مشاهده‌شده است. در طول قرن‌ها، بیمارستان‌ها سالن‌های بزرگ و بازی بودند که تهویه و گرمایش خوبی داشتند.

با افزایش سطح دانش بشری و نیاز به بهبود مستمر سلامت موجب پیشرفته‌های متعددی از آن زمان شده‌اند. فلورانس نایتینگل با تأکید بر اتاق‌های بیمارستانی کاملاً تمیز و با تهویه مناسب میزان مرگ‌ومیر سربازان زخمی را به‌شدت کاهش داد. لویی پاستور برای کشفیاتش درزمینه دلایل و پیشگیری از بیماری‌ها در یادها مانده است. این کشفیات برای نظریه میکروبی بیماری‌ها و کاربرد آن در پزشکی بالینی دلایل مستقیمی ارائه کرد.

کنترل عفونت در حین اعمال جراحی یک عامل اصلی برای کنترل آلودگی بود. جراح بریتانیایی، لرد جوزف لیستر، از پیشگامان و مبلّغین استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ها برای اعمال جراحی بود. او با استفاده از محلول کربولیک اسید روی ابزار جراحی، زخم‌ها و دست جراح آمار عفونت جراحی در درمانگاه سلطنتی گلاسگو را کاهش داد.

جانشین لیستر، ویلیام مکیویین، و دیگر جراحان آلمانی و آمریکایی روش‌های وی را توسعه دادند و تکنیک‌های ضدعفونی را ایجاد کردند. هدف آن‌ها از اعمال این روش‌ها کشتن باکتری‌ها پس از ورود به زخم نبود، بلکه می‌خواستند مانع ورود آن‌ها شوند. تا سال ۱۹۰۰، دستکش، ماسک و لباس جراحی نیز معرفی‌شده بودند. دیوارها و کف اتاق‌های عمل هم به همین دلیل با پوشش‌های قابل شستشو و ضدعفونی ساخته شدند.

علیرغم تمامی این پیشرفت‌ها در کنترل آلودگی، هنوز تهویه مثبت با هوای فیلترشده غایب بود. تا دهه ۱۹۴۰ تهویه مصنوعی در بیمارستان‌ها کمتر به کار می‌رفت و حتی در صورت وجود هم بیشتر برای آسایش و نه کنترل آلودگی بود. با پایان جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵) و بررسی مشکل عفونت‌های انتقال‌پذیر از راه هوا که در شرایط جنگی مانند زیردریایی‌ها، پناهگاه‌ها و سربازخانه‌ها به‌شدت مشاهده‌شده بودند، اهمیت تهویه در بیمارستان‌ها اثبات شد.

تا اوایل دهه ۱۹۶۰ اغلب قواعد حاکم بر عملکرد آشفته تهویه اتاق‌ها شناخته‌شده بودند. همچنین اینکه انسان‌ها منبع باکتری‌های موجود در هوا هستند هم پذیرفته‌شده بود. بر همین اساس اولین تلاش‌ها برای ایجاد جریان تک جهتِ با استفاده از یک پخش‌کننده هوا در کل سقف اتاق عملی در شهر میدلزبورو انگلستان انجام شد. متأسفانه به دلیل جریان‌های حرارتی هوا، چراغ‌های اتاق عمل و حرکت افراد، این جریان اندک به‌شدت تحت تأثیر قرار می‌گرفت و در عمل ناموفق بود.

پروفسور جان چارنلی (با همکاری شرکت تهویه هوای هاوورث) در سال ۱۹۶۱ برای بهبود شانس بیماران خود اقدام به اصلاح این طرح کرد. به‌جای استفاده از کتاب سقف اتاق عمل، آن‌ها یک محدوده بسته در داخل اتاق عمل ایجاد کردند که جریان تک جهتِ در اطراف تحت عمل ایجاد می‌کرد.