کتاب عطر موهایت

کتاب الکترونیکی «عطر موهایت» نوشتهٔ فاطمه مرادی و توسط نشر شقایق منتشر شده است. این رمان خانوادگی، داستانی معاصر را روایت می‌کند که در بستر روابط میان‌نسلی، مهاجرت، دلتنگی و پیوندهای عاطفی میان اعضای خانواده و دوستان شکل می‌گیرد. محوریت داستان بر زندگی چند شخصیت جوان و خانواده‌هایشان استوار است و دغدغه‌های هویتی، فرهنگی و اجتماعی آن‌ها را به تصویر می‌کشد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب عطر موهایت

«عطر موهایت» اثری داستانی و رمان معاصر است که با نگاهی به زندگی چند خانواده در تهران و خارج از کشور، به روایت فرازونشیب‌های روابط خانوادگی و دوستی‌های دیرینه می‌پردازد. این کتاب با تمرکز بر شخصیت‌هایی چون مریم، ستاره و سهیل، به موضوعاتی مانند مهاجرت، بازگشت به وطن، دلتنگی برای عزیزان، تفاوت‌های فرهنگی و چالش‌های هویتی می‌پردازد. روایت کتاب در دو بستر زمانی و مکانی موازی پیش می‌رود: بخشی از داستان در تهران و بخشی دیگر در لندن رخ می‌دهد و شخصیت‌ها میان این دو فضا در رفت‌وآمد هستند. ساختار رمان به‌گونه‌ای است که با روایت‌های متقاطع و زاویه‌دیدهای مختلف، تصویر جامعی از دغدغه‌ها و احساسات نسل جوان و خانواده‌هایشان ارائه می‌دهد. «عطر موهایت» با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، روابط عاطفی و خانوادگی، و همچنین تأثیر مهاجرت بر هویت فردی و جمعی، فضایی ملموس و نزدیک به واقعیت خلق کرده است.

خلاصه داستان عطر موهایت

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «عطر موهایت» با توصیف روزمرگی‌های مریم و ستاره، دو دوست صمیمی، آغاز می‌شود. مریم دختری است که پس از فوت مادرش، وابستگی عمیقی به پدرش پیدا کرده و با خواهرش مارال و برادرزادهٔ بیمارشان سپهر، زندگی می‌کند. ستاره نیز در خانواده‌ای با روابط پیچیده بزرگ شده و مادرش نوشین خانم، نسبت به دوستی او با مریم حساسیت دارد. در سوی دیگر داستان، سهیل، برادر ستاره، پس از سال‌ها زندگی و تحصیل در لندن، تصمیم به بازگشت به ایران می‌گیرد. این تصمیم، واکنش‌های متفاوتی را در خانواده و دوستانش برمی‌انگیزد و بهانه‌ای می‌شود برای مرور خاطرات، دلتنگی‌ها و بازنگری در روابط گذشته. روایت کتاب میان تهران و لندن در رفت‌وآمد است و به تدریج، لایه‌های پنهان شخصیت‌ها و روابطشان آشکار می‌شود. دغدغه‌های هویتی، چالش‌های مهاجرت، دلبستگی به خانواده و تلاش برای یافتن جایگاه خود در میان سنت و مدرنیته، از محورهای اصلی داستان هستند. در طول روایت، گذشته و حال شخصیت‌ها در هم تنیده می‌شود و هرکدام با مسائل حل‌نشدهٔ خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بی‌آن‌که پایان داستان به‌طور کامل افشا شود.

چرا باید کتاب عطر موهایت را بخوانیم؟

این کتاب با روایت چندلایه و شخصیت‌پردازی دقیق، تصویری از زندگی نسل جوان و خانواده‌های ایرانی در مواجهه با مهاجرت، بازگشت به وطن و چالش‌های هویتی ارائه می‌دهد. «عطر موهایت» به‌ویژه برای کسانی که به داستان‌هایی با محوریت روابط خانوادگی، دوستی‌های عمیق و دغدغه‌های اجتماعی علاقه دارند، جذاب است. روایت واقع‌گرایانه و پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، امکان همذات‌پنداری با شخصیت‌ها را فراهم می‌کند و خواننده را به تأمل دربارهٔ پیوندهای عاطفی و تأثیر تصمیمات فردی بر سرنوشت جمعی وا می‌دارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این رمان برای علاقه‌مندان به داستان‌های معاصر ایرانی، کسانی که دغدغهٔ مهاجرت، بازگشت به وطن، روابط خانوادگی و دوستی‌های عمیق دارند، مناسب است. همچنین برای جوانانی که با چالش‌های هویتی و فرهنگی روبه‌رو هستند یا تجربهٔ دوری از خانواده را داشته‌اند، این کتاب می‌تواند قابل لمس و تأمل‌برانگیز باشد.

بخشی از کتاب عطر موهایت

«نسیمی ملایم، موهای ابریشمی و سیاه‌رنگش را به بازی گرفته و لبخند محوی روی لب‌هایش نشانده بود. دست‌هایش را که به لبهٔ نردهٔ بالکن تکیه داده بود، کمی جا به جا کرد و با نفسی عمیق، هوای فروردین ماه را به ریه‌هاش کشید: ـ ستاره، تموم نشد؟ دستام خسته شدن! ـ چند دقیقه صبر کنی تموم می‌شه، کمتر غر بزن دیگه. ناچار دوباره سرش را به سمت حیاط دلنشین و بزرگ خانه چرخاند. نگاهش مشتاقانه، روی شکوفه‌های زیبای سفید و گل‌بهی درخت‌های سیب و گیلاس و هلو چرخید. چقدر زیبا بودند. شاخهٔ بید روی سقف آلاچیق چوبی و بزرگ گوشهٔ حیاط، در دست نسیم بازی می‌کرد. چقدر دوست داشت بتواند یک شب زمستانی را در آن آلاچیق، که کف آن را با شن‌های سفید پوشانده بودند و میز و صندلی‌های چوبی‌اش از دور هم دل می‌برد، صبح کند؛ وسط آلاچیق آتشی روشن کند و دست‌هایش را روی شعله‌های سرکش آتش بگیرد تا گرمای لذت‌بخشش را به تن بکشد و وقتی نفسش را به بیرون فوت می‌کند، بخار دهانش را ببیند... آه عمیقی از سینه بیرون فرستاد؛ خودش هم می‌دانست که این خواسته، آرزوی محالی‌ست که هرگز محقق نمی‌شود.»