کتاب سر کوچه لیلی

کتاب الکترونیکی «سر کوچه لیلی» نوشتهٔ عبدالعلی اثنی‌عشری را نشر میخ منتشر کرده است. این اثر مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانه و صمیمی است که در بستر محله‌های قدیمی تهران و میان نوجوانان و جوانان دهه‌های گذشته روایت می‌شود. نامه‌ها، روایت‌هایی کوتاه و گاه طنزآمیز از عشق، زندگی روزمره، دغدغه‌ها و آرزوهای نسل‌هایی هستند که در دل سنت‌ها و محدودیت‌های اجتماعی رشد کرده‌اند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سر کوچه لیلی

«سر کوچه لیلی» اثری در قالب ناداستان و مجموعه‌نامه است که عبدالعلی اثنی‌عشری آن را گردآوری و روایت کرده است. این کتاب، مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانه و گاه طنزآمیز را در خود جای داده که نویسندگان آن‌ها نوجوانان و جوانان محله‌های قدیمی تهران هستند. فضای کتاب، تهران دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۰ را به تصویر می‌کشد؛ جایی که عشق، کار، خانواده و سنت‌ها در هم تنیده‌اند و هر نامه، پنجره‌ای به زندگی روزمره و احساسات نسل‌های گذشته می‌گشاید. ساختار کتاب بر پایهٔ یادداشت‌ها و نامه‌هایی است که هرکدام به‌تنهایی داستانی کوتاه و مستقل را روایت می‌کنند. این نامه‌ها، نه‌تنها روایتگر عشق‌های نوجوانانه‌اند، بلکه تصویری از روابط اجتماعی، دغدغه‌های معیشتی، شوخ‌طبعی و حتی رنج‌های پنهان زنان و مردان آن روزگار را نیز ارائه می‌دهند. «سر کوچه لیلی» با زبانی صمیمی و بی‌پیرایه، زندگی آدم‌هایی را روایت می‌کند که شاید در تاریخ رسمی جایی نداشته باشند، اما در خاطرهٔ جمعی شهر و محله‌ها زنده‌اند.

خلاصه کتاب سر کوچه لیلی

این کتاب مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانه است که هرکدام از زبان نوجوانان و جوانان محله‌های مختلف تهران نوشته شده‌اند. نامه‌ها، روایت‌هایی ساده و بی‌پیرایه از عشق‌های کودکانه و نوجوانانه‌اند؛ عشقی که در دل سنت‌ها، فقر، کار و دغدغه‌های روزمره شکل می‌گیرد. در این نامه‌ها، خبری از معشوق افسانه‌ای یا عاشق شاهزاده نیست؛ بلکه نوجوانانی دیده می‌شوند که شاگرد مغازه، کارگر نانوایی یا فرزند خانواده‌ای پرجمعیت‌اند و معشوق‌شان همسایه یا دختری از همان محله است. نامه‌ها، گاه با طنز و شوخ‌طبعی و گاه با تلخی و رنج همراه‌اند. در میان سطرها، دغدغه‌های معیشتی، آرزوهای کوچک، حسرت‌ها و حتی رنج‌هایی که بر زنان و دختران تحمیل شده، به چشم می‌خورد. نویسندگان نامه‌ها، با صداقت و گاهی شیطنت کودکانه، از کار، خانواده، مدرسه، بیماری، مرگ عزیزان و حتی تفاوت‌های فرهنگی و مذهبی سخن می‌گویند. در کنار روایت‌های عاشقانه، نشانه‌هایی از جبر زمانه، سنت‌های دست‌وپاگیر و آرزوی رهایی نیز دیده می‌شود. این نامه‌ها، تصویری زنده از زندگی واقعی آدم‌هایی هستند که در تاریخ رسمی جایی ندارند، اما در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر، قصه‌هایشان جاری است.

چرا باید کتاب سر کوچه لیلی را بخوانیم؟

«سر کوچه لیلی» با کنار هم قرار دادن نامه‌هایی از دل زندگی روزمره، تصویری ملموس و بی‌واسطه از عشق، رنج، شادی و دغدغه‌های نسل‌های گذشته ارائه می‌دهد. این کتاب، فرصتی است برای آشنایی با زبان و نگاه نوجوانان و جوانانی که در دل سنت‌ها و محدودیت‌ها، عشق و امید را تجربه کرده‌اند. خواندن این مجموعه، نه‌تنها حس نوستالژی و همدلی را برمی‌انگیزد، بلکه مخاطب را به تأمل دربارهٔ تغییرات اجتماعی، نقش خانواده و جایگاه عشق در زندگی ایرانیان دعوت می‌کند. روایت‌های کوتاه و متنوع کتاب، هرکدام دریچه‌ای تازه به دنیای احساسات و روابط انسانی می‌گشایند و خواننده را با لایه‌های پنهان زندگی در محله‌های قدیمی تهران آشنا می‌کنند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات اجتماعی، تاریخ شفاهی، فرهنگ عامه و روایت‌های عاشقانهٔ غیرکلیشه‌ای مناسب است. همچنین کسانی که دغدغهٔ شناخت زندگی روزمره و روابط انسانی در گذشتهٔ تهران را دارند یا به دنبال تجربهٔ نگاهی متفاوت به عشق و نوجوانی هستند، از خواندن این اثر لذت خواهند برد.

بخشی از کتاب سر کوچه لیلی

«اما ایران خانم» به شما قول می‌دهم که من شما را هم ببرم سینما؛ هم ببرم کربلاء) این جمله ساده که بیانگر قول‌وقراری کودکانه است: انگار مرام نامه نسلی است که پروردهُ سنت‌ها و محصور آداب و رسوم است؛ اما درپی راهی برای زندگی و کامیابی و شادمانی. هم دل‌بسته میراث گذشتگان است و هم نگاهی به آینده دارد. قسمت‌هایی از نامه‌های عاشقانه عنوان یادداشت‌های کوتاهی است که حاصل نگاهی نافذ به زندگی, کار عشق‌ورزی و سرنوشت انسانی است که درهمین تهران خودمان زندگی می‌کند؛ در محله‌های قدیمی تهران از شصت‌هفتاد سال پیش تا همین سالیان دور و نزدیک. این سطرها انگار زمان را قاب گرفته و به دیوار ابدیت آويخته است. نوش تاریخی نیست که به زندگی آدم‌های سرشناس و اتفاقات پرسروصدا بیردازد. نامه عاشقانهُ نوجوانانی است که اولین تجربه‌های عاشقانه‌شان را روی کاغذ آورده‌اند. این است که زندگی کار عشق» مذهب و روابط اجتماعی دراین نامه‌ها به‌رنگ دانسته‌ها و خوانده‌ها و آموخته‌های تکراری ما نیست؛ بی‌رنگ بی‌رنگ است؛ بی‌رنگ و ای نامتها بآلکه سصمیمی و سلقاند. امه رقنایی و کمالگرا نیست. رگه‌هایی از دروغ‌های شیرین و رندی‌ها و نیرنگ‌های کودکانه نیزدارد؛ هم‌چنان‌که در کناررعشق معصومانة نوجوانی» اشاراتی لذت‌جویانه و شیطنت‌آمیز نیز درلابه‌لای سطرها دیده می‌شود.»