کتاب روان کاوی اختلالات خوردن

کتاب روان کاوی اختلالات خوردن نوشته تام وولدریج و ترجمه مریم بابایی فرد و مهسا اکبریان فیروزآبادی توسط انتشارات فراهم منتشر شده است. این کتاب به بررسی اختلالات خوردن از منظر روان‌کاوی پرداخته و تلاش کرده است مفاهیم و رویکردهای معاصر را در این حوزه به‌طور خلاصه و کاربردی معرفی کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روان کاوی اختلالات خوردن

کتاب روان‌کاوی اختلالات خوردن (درآمدی کوتاه و نو) بخشی از مجموعه‌ای است که به موضوعات و شخصیت‌های کلیدی روان‌کاوی معاصر می‌پردازد و هدف آن ارائه‌ی دیدگاه‌های میان‌رشته‌ای و نوآورانه درباره‌ی مسائل روان‌کاوی است. این اثر در قالب پروژه‌ای بین‌المللی منتشر شده و به‌ویژه برای دانشجویان، متخصصان بالینی و علاقه‌مندان به روان‌کاوی نوشته شده است. تام وولدریج در این کتاب، اختلالات خوردن را نه صرفاً به‌عنوان مجموعه‌ای از علائم رفتاری، بلکه به‌عنوان پدیده‌هایی با ریشه‌های عمیق روان‌شناختی و اجتماعی بررسی می‌کند. 

هر فصل کتاب به یکی از ابعاد روان‌کاوی مرتبط با اختلالات خوردن می‌پردازد، از دشواری در بیان احساسات و روابط اولیه تا نقش فرهنگ، جنسیت و فضای مجازی. این اثر تلاش می‌کند شکاف میان درمان‌های علامت‌محور و رویکردهای عمیق‌تر روان‌کاوی را روشن کند و بر اهمیت پیوند هیجانی و معنابخشی به تجربه‌ی بیمار تأکید دارد. تام وولدریج همچنین به محدودیت‌های کتاب در پرداختن به عوامل اجتماعی و فرهنگی اشاره می‌کند و تأکید دارد که تمرکز این اثر بیشتر بر جنبه‌های روان‌کاوی است.

خلاصه کتاب روان کاوی اختلالات خوردن

کتاب روان‌کاوی اختلالات خوردن با تمرکز بر اختلالاتی مانند کم‌اشتهایی عصبی، پراشتهایی عصبی و اورتورکسیا، به بررسی ریشه‌های روان‌کاوانه‌ی این اختلالات می‌پردازد. نویسنده نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به اختلالات خوردن اغلب در بیان احساسات خود دچار مشکل هستند و این دشواری می‌تواند به شکل رفتارهای خوردن ناسازگار بروز کند. کتاب به نقش روابط اولیه، آسیب‌های دوران کودکی و ساختارهای روانی در شکل‌گیری این اختلالات می‌پردازد و توضیح می‌دهد که چگونه تجربه‌های آسیب‌زا و الگوهای مزمن محرومیت می‌توانند به بروز رفتارهای خوردن ناسالم منجر شوند. 

مفاهیمی مانند ناگویی هیجانی، ذهنی‌سازی، خیال‌پردازی و بدن کاذب در این اثر شرح داده می‌شوند تا نشان دهند چگونه بیماران برای مقابله با احساسات دشوار به رفتارهای خوردن پناه می‌برند؛ همچنین به نقش فرهنگ، جنسیت و فضای مجازی در شکل‌گیری و تداوم اختلالات خوردن اشاره می‌شود و اهمیت پیوند هیجانی و معنابخشی به تجربه‌ی بیمار در فرایند درمان موردتأکید قرار می‌گیرد. نویسنده با استفاده از نمونه‌های بالینی و پژوهش‌های تجربی، تلاش می‌کند پیچیدگی‌های این اختلالات را از منظر روان‌کاوی روشن کند و نشان دهد که درمان موفق نیازمند توجه به ابعاد عمیق‌تر شخصیت و روابط فرد است.

چرا باید کتاب روان کاوی اختلالات خوردن را خواند؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و چندوجهی به اختلالات خوردن، امکان درک عمیق‌تری از ریشه‌های روان‌شناختی این اختلالات را فراهم می‌کند. خواننده با مطالعه‌ی این اثر می‌تواند با مفاهیم کلیدی روان‌کاوی مرتبط با اختلالات خوردن آشنا شود و دریابد که درمان این اختلالات تنها به کاهش علائم محدود نمی‌شود، بلکه نیازمند توجه به ساختار شخصیت، روابط اولیه و تجربه‌های هیجانی است. کتاب همچنین به نقش فرهنگ، جنسیت و فضای مجازی در شکل‌گیری این اختلالات می‌پردازد و برای درمانگران و علاقه‌مندان به روان‌کاوی، دیدگاه‌های تازه‌ای ارائه می‌دهد.

خواندن کتاب روان کاوی اختلالات خوردن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و متخصصان روان‌شناسی، روان‌درمانی و روان‌کاوی، درمانگران بالینی، مشاوران و افرادی که با اختلالات خوردن یا مسائل مرتبط با تصویر بدن و هیجانات سر و کار دارند، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر ریشه‌های روانی اختلالات خوردن هستند یا دغدغه‌ی درمان این اختلالات را دارند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب روان کاوی اختلالات خوردن

«اگر قرار باشد فصل مشترکی بین بیماران مبتلابه اختلالات خوردن باشد آن نکته مشترک می‌تواند عدم هماهنگی در ارتباط بین بدن و ذهن باشد. این موضوع می‌تواند به شیوه‌های مختلفی بروز پیدا کند، مثلاً به شکل «بدن‌های کاذب» که در فصل‌های بعدی توضیح داده می‌شود. در این فصل درباره‌ی موضوع دیگری بحث می‌کنیم: مشکل در ابراز احساسات با کلمات. برخی بیماران مشکل زیادی در توصیف و شرح تجارب خود مانند نیاز، تمایل یا گرسنگی دارند. این در حالی است که این بیماران در حیطه‌های دیگر اغلب می‌توانند با مهارت کلامی بسیار صحبت کنند؛ اما در این حیطه‌ی خاص (مسائل مربوط به خوردن) این توانایی به‌طرز آشکاری وجود ندارد. در همین راستا، به یاد دارم که یکی از بیمارانم که مبتلابه اختلال پرخوری بود، با صفت سخاوتمند و مشتاق به کمک در کار خانه و محل کار، شناخته شده بود و ماه‌ها بود که می‌توانست درمورد تلاش‌های خود در این زمینه صحبت کند. همان‌طور که به حرف‌های او گوش می‌کردم، متوجه شدم که او اغلب خسته است و حتی احساس مسئولیت اضافه می‌کند؛ چراکه انرژی زیادی صرف دیگران می‌کرد. اما هرگز این موضوع را نمی‌گفت. تنها علامت او پرخوری بود آن هم آخر شب و زمانی که در خانه تنها بود. با گذشت زمان متوجه شدیم که این تنها راهی بود که با آن می‌توانست نیاز خود را ابراز کند.»