کتاب مستأجر

کتاب الکترونیکی «مستأجر» (The Housemaid) نوشتهٔ «فریدا مک‌فادن» با ترجمهٔ شهرزاد حسینی و نشر سبزان، داستانی معمایی و دلهره‌آور در ژانر تریلر روان‌شناختی است. این اثر با محوریت روابط پیچیدهٔ انسانی، سوءظن، و رازهای پنهان، زندگی یک زوج را پس از ورود یک هم‌اتاقی جدید به تصویر می‌کشد. نویسنده با سابقهٔ پزشکی، شخصیت‌ها را با لایه‌های روانی عمیق و واقع‌گرایانه خلق کرده است. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مستأجر

«مستأجر» در فضایی امروزی و شهری روایت می‌شود و داستان زندگی «بلیک» و نامزدش «کریستا» را دنبال می‌کند که پس از اخراج بلیک از شغلش، برای جبران مشکلات مالی تصمیم می‌گیرند اتاقی از خانه‌شان را اجاره دهند. ورود «ویتنی»، مستأجر جدید، به خانه، آغازگر زنجیره‌ای از اتفاقات عجیب، سوءتفاهم‌ها و تنش‌های روانی می‌شود. کتاب در دوره‌ای معاصر می‌گذرد و دغدغه‌هایی مانند فشار اقتصادی، بی‌اعتمادی، و شکنندگی روابط انسانی را به تصویر می‌کشد. نویسنده با بهره‌گیری از دانش روان‌پزشکی، فضای داستان را با تعلیق و ابهام همراه کرده و مخاطب را در مرز واقعیت و توهم قرار می‌دهد. روایت کتاب از زاویهٔ دید اول‌شخص و با تمرکز بر ذهنیات و احساسات شخصیت اصلی پیش می‌رود. «مستأجر» با ترکیب عناصر تریلر، معما و روان‌شناسی، تصویری از فروپاشی تدریجی اعتماد و امنیت در یک خانهٔ به ظاهر آرام ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب مستأجر

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با روایت «بلیک»، مردی جاه‌طلب و پرتلاش آغاز می‌شود که پس از اخراج ناگهانی و اتهام خیانت شغلی، زندگی‌اش دچار بحران مالی و روانی می‌شود. او و نامزدش «کریستا» برای حفظ خانه‌شان تصمیم می‌گیرند اتاقی را به یک مستأجر اجاره دهند. پس از چند تجربهٔ ناموفق، «ویتنی» به عنوان هم‌اتاقی جدید وارد خانه می‌شود؛ زنی جوان و به ظاهر بی‌دردسر که به‌تدریج حضورش باعث ایجاد تنش، سوءظن و تغییرات رفتاری در بلیک می‌شود. بلیک با مشکلاتی مثل بی‌خوابی، حساسیت پوستی و احساس ناامنی مواجه می‌شود و رابطه‌اش با کریستا نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد. رفتارهای عجیب ویتنی، اتفاقات مشکوک در خانه و دخالت‌های او در زندگی خصوصی بلیک، مرز میان واقعیت و توهم را برای شخصیت اصلی مخدوش می‌کند. داستان با پیشروی، لایه‌های پنهان شخصیت‌ها و رازهای گذشته را آشکار می‌کند و مخاطب را در تعلیق میان حقیقت و سوءظن نگه می‌دارد، بی‌آنکه پایان ماجرا را لو دهد.

چرا باید کتاب مستأجر را خواند؟

این کتاب با روایت پرتعلیق و شخصیت‌پردازی چندلایه، تجربه‌ای متفاوت از تریلر روان‌شناختی ارائه می‌دهد. «مستأجر» به‌خوبی نشان می‌دهد چگونه ورود یک غریبه می‌تواند تعادل یک زندگی را بر هم بزند و اعتماد را به چالش بکشد. مخاطب با خواندن این اثر، با پیچیدگی‌های ذهن انسان، شکنندگی روابط و تأثیر فشارهای بیرونی بر روان افراد روبه‌رو می‌شود. همچنین، کتاب با فضاسازی دقیق و روایت اول‌شخص، خواننده را به درون ذهن شخصیت اصلی می‌برد و او را درگیر تردیدها و ترس‌هایش می‌کند.

خواندن کتاب مستأجر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معمایی، تریلر روان‌شناختی و داستان‌هایی با محوریت روابط انسانی و سوءظن مناسب است. همچنین، کسانی که به روایت‌هایی دربارهٔ فروپاشی تدریجی اعتماد و امنیت در زندگی روزمره علاقه دارند، از این اثر لذت خواهند برد.

بخشی از کتاب مستأجر

«شش ماه پیش، مردی درست همین‌جا ایستاده بود. اینجا یعنی طبقهٔ بیست‌وپنجمِ برج بلندی که شرکت تبلیغاتی کوبل و روی در آن قرار دارد؛ همان‌جایی در منهتن که من هم آنجا کار می‌کنم. آن مرد تلاش کرده بود خودش را از پنجره پرت کند. متأسفانه (یا شاید هم خوشبختانه)، پنجره فقط هفت سانتی‌متر باز می‌شود که برای بدن یک آدم بالغ کافی نیست. سعی کرده بود بازش کند و خودش را به‌زور از میانش رد کند، اما موفق نشده بود. نگهبان‌ها قبل از اینکه بیست‌وپنج طبقه سقوط کند، جلویش را گرفتند. حالا در یک مرکز بازپروری در شمال نیویورک بستری است ـ احتمالاً مشغول گل چیدن، آواز خواندن یا تحت درمان با شوک الکتریکی است، یا هر کار عجیبی که در آنجا انجام می‌دهند. و حالا من روی صندلی او نشسته‌ام. از همان روزی که وارد این شرکت شدم، این شغل را می‌خواستم. موقعیت بی‌نظیری است. وقتی کویگلی تصمیم گرفت خودش را پرت کند، همهٔ همکارها برای تصاحب پستش سر و دست شکستند. و حالا، این جایگاه مال من است. دفتر جدیدم؟ فوق‌العاده است. صندلی چرمی پشت میزم آن‌قدر راحت است که انگار برای ستون فقراتم طراحی شده، و قیمتش از اولین ماشینم هم بیشتر است. یک مبل چرمی قهوه‌ای کنار کتابخانه‌ای از چوب گردوی پِرویی قرار دارد ـ همرنگ با میز وسط اتاق. انگار تمام وسایل از چوب درختی واحد ساخته شده‌اند. اما بهترین قسمت آنْ تابلوی روی میز است که با حروف طلایی روی آن نوشته: بلیک پورتر – معاون رئیس.»