کتاب شعر بی پایان (جلد اول)

کتاب شعر بی پایان (جلد اول) نوشته ولی‌ اله نصری را نشر حکمت کلمه منتشر کرده است. این اثر به نقد و تحلیل فیلم‌های شاخص سینمای ایران و جهان می‌پردازد و در دسته‌ی نقد سینما و هنر هفتم قرار می‌گیرد. نویسنده با رویکردی تحلیلی آثار کارگردانان برجسته‌ای چون بهرام بیضایی و اصغر فرهادی را بررسی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شعر بی پایان (جلد اول)

کتاب شعر بی‌پایان (جلد اول) (نقد و بررسی منتخبی از فیلم‌های برگزیده ایران و جهان) مجموعه‌ای از نقدها و تحلیل‌های محتوایی بر فیلم‌های منتخب سینمای ایران و جهان است که در قالب یادداشت‌هایی مستقل و با تمرکز بر مضمون و ساختار آثار به رشته‌ی تحریر درآمده‌اند. شعر بی‌پایان در دوره‌ای نوشته شده که سینمای ایران به بلوغ و شهرت جهانی رسیده است و فیلم‌سازانی چون کیارستمی، فرهادی، بیضایی و دیگران جوایز معتبر بین‌المللی را کسب کرده‌اند. ولی‌اله نصری، نویسنده‌ی کتاب، در مقدمه اهمیت نقد سینمایی را هم‌تراز با نقد ادبی دانسته و بر رمزگشایی از نشانه‌ها و لایه‌های معنایی فیلم‌ها تأکید می‌کند. 

این کتاب حاصل چند سال فعالیت در کارگاه‌های نقد فیلم و محافل هنری اصفهان است و فیلم‌هایی را برمی‌گزیند که از منظر ولی‌اله نصری در گذر زمان ارزش و تأثیرگذاری خود را حفظ کرده‌اند. رویکرد کتاب عمدتاً تحلیلی و مضمونی است و تلاش می‌کند باتکیه‌بر نظریات روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و اسطوره‌شناسی به لایه‌های پنهان آثار سینمایی نفوذ کند. نویسنده به‌صراحت بیان می‌کند که انتخاب فیلم‌ها براساس فرصت و امکان نقد در کارگاه‌ها بوده است و نه بر مبنای اولویت‌بندی یا ارزش‌گذاری کارگردانان.

خلاصه کتاب شعر بی پایان (جلد اول)

این کتاب با تمرکز بر نقد و تحلیل محتوایی به بررسی فیلم‌هایی از سینمای ایران و جهان می‌پردازد که هر یک به‌نوعی بازتاب‌دهنده‌ی دغدغه‌های اجتماعی، روان‌شناختی و فرهنگی هستند. نویسنده در نقد فیلم رگبار ساخته‌ی بهرام بیضایی، به روایت معلم جوانی می‌پردازد که وارد محیطی آموزشی در منطقه‌ای فقیرنشین شده و با تلاش برای ایجاد تغییر با مقاومت ساختارهای فاسد و روابط ناسالم روبه‌رو می‌شود. فیلم با نمادپردازی‌های متعدد جدال میان روشن‌فکری و جهل ساختاری را به تصویر می‌کشد و شخصیت‌ها هر یک نماینده‌ی طبقات و نیروهای اجتماعی مختلف هستند. در نقد فیلم مسافران، نویسنده به داستان خانواده‌ای می‌پردازد که برای شرکت در مراسم عروسی به تهران سفر می‌کنند اما حادثه‌ای تراژیک جشن را به عزا بدل می‌کند. این روایت با استفاده از نمادهایی چون آینه‌ی قدی و درختان خانه مرز میان مرگ و زندگی را مبهم می‌سازد و به پیوستگی نسل‌ها و تداوم امید در بستر فقدان اشاره دارد. کتاب درمجموع با رویکردی تحلیلی و با بهره‌گیری از نظریات اسطوره‌شناسی، روان‌کاوی و جامعه‌شناسی تلاش می‌کند لایه‌های پنهان و پیام‌های ضمنی فیلم‌ها را آشکار کند و نقش سینما را در بازتاب و نقد مسائل اجتماعی و فردی برجسته سازد.

چرا باید کتاب شعر بی پایان (جلد اول) را خواند؟

این کتاب برای کسانی که به نقد و تحلیل سینما علاقه دارند، فرصتی فراهم می‌کند تا با نگاهی عمیق‌تر به آثار شاخص سینمای ایران و جهان بنگرند. نویسنده با بهره‌گیری از رویکردهای متنوع تحلیلی به رمزگشایی از نشانه‌ها و مضامین پنهان فیلم‌ها می‌پردازد و مخاطب را با لایه‌های کمتر دیده‌شده‌ی آثار آشنا می‌کند. مطالعه‌ی این اثر می‌تواند به درک بهتر ساختار روایی، شخصیت‌پردازی و نمادپردازی در سینما کمک کند و نگاه انتقادی و تحلیلی مخاطب را تقویت کند.

خواندن کتاب شعر بی پایان (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به سینما، دانشجویان رشته‌های هنر و مطالعات فیلم، منتقدان و کسانی که به‌دنبال تحلیل‌های عمیق‌تر درباره‌ی فیلم‌های ایرانی و جهانی هستند، مناسب است. مطالعه‌ی این کتاب همچنین برای کسانی که دغدغه‌ی فهم لایه‌های اجتماعی، روان‌شناختی و اسطوره‌ای آثار هنری را دارند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب شعر بی پایان (جلد اول)

«اهمیت هنر هفتم به‌عنوان رسانه‌ای تصویری، بر کسی پوشیده نیست؛ هنری که توانسته پیشرفته‌ترین فناوری‌ها را در خدمت پیچیده‌ترین اشکال پیام‌رسان‌های نوشتاری، صوتی و تصویری به کار گیرد. همچنان که زبان ادبی از کلام آغازین بشر، یعنی «کلمه»، ادبیّت می‌یابد، زبان یک اثر هنری سینمایی هم از نشانه‌های رمزگذاری‌شده‌ی متوالی تصویری ساخته می‌شود که همراه با زبان ادبی، در نهایت، تابع قوانین علیّت و دلالتمندی است که با آرایه‌های تئوریک تاریخی، اساطیری، جامعه‌شناختی، روان‌شناختی، سیاست زمانه و غیره، به‌صورت اثر سینمایی، مادیّت می‌یابد. که در این راستا؛ «زمان و مکان» از مولفه‌های اصلی آن به شمار می‌روند. بنابراین، هر نقد سینمایی همچون نقد ادبی، رمزگشایی از زبان همان نشانه‌هاست که سپهر زیست هم‌نشینی، جانشینی، هم‌زمانی و در زمانی «نما»‌ها و «واژه»ها را در جایگاه کوچک‌ترین واحد معنایی در متن هنری شکل می‌دهد و کار منتقد هم درواقع چیزی نیست جز نقب‌زدن به زیرلایه‌های مسحورکننده و معرفی مولفه‌های نهان در روایت داستان فیلم که در نهایت بتواند پیام کارگردان و کلیه‌ی عوامل تولید فیلم را در مقام گوینده برای شنونده یا مخاطب و تماشاگر تسهیل نماید.»