کتاب هنر حاضرجوابی و طنازی

کتاب الکترونیکی «هنر حاضرجوابی و طنازی» (هنر شوخ‌طبعی) نوشتهٔ پاتریک کینگ با ترجمهٔ محمد براتی‌طرقی و ویراستاری اسماعیل قاسم‌پور سرچشمه، توسط نشر ارمغان گیلار منتشر شده است. این کتاب در دستهٔ مهارت‌های ارتباطی و گفت‌وگو قرار می‌گیرد و به بررسی تکنیک‌ها و روش‌های شوخ‌طبعی، حاضرجوابی و جذابیت در مکالمات روزمره می‌پردازد. «هنر حاضرجوابی و طنازی» راهکارهایی برای بهبود روابط اجتماعی و افزایش تاثیرگذاری کلامی ارائه می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هنر حاضرجوابی و طنازی

این کتاب به مهارت‌هایی می‌پردازد که در مکالمات روزمره و موقعیت‌های اجتماعی به کار می‌آیند؛ مهارت‌هایی مانند شوخ‌طبعی، حاضرجوابی، ایجاد صمیمیت و جذابیت در گفتگو. نویسنده با الهام از تجربه‌های شخصی و مشاهدهٔ مجریانی مانند «دیوید لترمن»، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه برخی افراد می‌توانند با شوخی و بذله‌گویی، حتی موضوعات کسل‌کننده را به بحث‌هایی جذاب تبدیل کنند. «هنر حاضرجوابی و طنازی» در قالب فصل‌های کوتاه و کاربردی، تکنیک‌هایی را معرفی می‌کند که به افراد کمک می‌کند در موقعیت‌های مختلف اجتماعی، مکالمه را پیش ببرند، از بن‌بست‌های گفت‌وگو عبور کنند و ارتباطی موثرتر برقرار نمایند. کتاب با زبانی صریح و مثال‌های ملموس، به دغدغه‌هایی مانند ترس از قضاوت، دشواری شروع مکالمه، یا ادامه دادن یک گفت‌وگو می‌پردازد و راهکارهایی برای غلبه بر این موانع ارائه می‌دهد. این اثر برای کسانی نوشته شده که می‌خواهند در جمع‌ها حضور فعال‌تری داشته باشند و تاثیرگذاری بیشتری بر اطرافیان خود بگذارند.

خلاصه کتاب هنر حاضرجوابی و طنازی

این کتاب مجموعه‌ای از تکنیک‌ها و توصیه‌ها برای بهبود مهارت‌های گفت‌وگو و شوخ‌طبعی است. نویسنده ابتدا به اهمیت پرهیز از کلی‌گویی و مطلق‌گویی در مکالمات اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه سوالات جزئی و مشخص، گفتگو را روان‌تر و جذاب‌تر می‌کنند. سپس به نقش واکنش‌های مناسب در مکالمه می‌پردازد و نشان می‌دهد که حتی کوچک‌ترین واکنش‌ها می‌توانند به طرف مقابل حس شنیده‌شدن و درک شدن بدهند. تمرین تداعی آزاد، شکستن دیوار چهارم (یعنی خارج شدن از نقش صرفاً شنونده یا گوینده و ارزیابی روند گفتگو)، و استفاده از تکنیک «ما در برابر جهان» برای ایجاد حس تعلق و صمیمیت، از دیگر موضوعات کتاب هستند. نویسنده بر اهمیت آماده‌سازی ذهنی برای مکالمات (رزومه مکالمه) تاکید دارد و پیشنهاد می‌کند افراد مجموعه‌ای از خاطرات، تجربیات و موضوعات جالب را برای استفاده در گفتگوها آماده داشته باشند. تعیین محدودیت زمانی برای گفتگو، پرهیز از پافشاری بر موضوعات مورد علاقهٔ شخصی، استفاده از داستان‌های جایگزین برای زنده نگه داشتن مکالمه، و به‌کارگیری تکنیک «آزمایش فکر» برای باز کردن قفل ذهنی مخاطب، از دیگر راهکارهای مطرح‌شده‌اند. کتاب همچنین به اهمیت ستایش هوشمندانه، استفاده از توضیحات دوگانه، شوخی و سربه‌سر گذاشتن سالم، و حاضرجوابی‌های بانمک می‌پردازد و در نهایت، بر عبور از معانی ظاهری کلمات و خلق فضای گفت‌وگویی خلاقانه تاکید می‌کند.

چرا باید کتاب هنر حاضرجوابی و طنازی را خواند؟

این کتاب با تمرکز بر مهارت‌های ارتباطی، به خواننده کمک می‌کند تا در موقعیت‌های اجتماعی مختلف، اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا کند و بتواند مکالمات را به شکلی جذاب و موثر پیش ببرد. تکنیک‌های ارائه‌شده در کتاب، نه‌تنها برای کسانی که به دنبال شوخ‌طبعی و حاضرجوابی هستند، بلکه برای هر کسی که می‌خواهد ارتباطات روزمرهٔ خود را بهبود ببخشد، کاربردی است. مثال‌های عملی و راهکارهای متنوع، امکان تمرین و به‌کارگیری فوری را فراهم می‌کند و باعث می‌شود خواننده بتواند به‌سرعت تغییرات مثبتی در تعاملات خود مشاهده کند.

خواندن کتاب هنر حاضرجوابی و طنازی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای افرادی مناسب است که می‌خواهند مهارت‌های گفت‌وگو، شوخ‌طبعی و حاضرجوابی خود را تقویت کنند؛ کسانی که در جمع‌ها احساس کم‌رویی دارند یا به دنبال افزایش جذابیت و تاثیرگذاری کلامی هستند. همچنین برای دانشجویان، کارمندان، مدیران و هر کسی که در محیط‌های اجتماعی یا کاری نیاز به برقراری ارتباط موثر دارد، مفید است. این کتاب در دسته‌ی کتاب‌های روانشناسی عمومی قرار گرفته و مانند سایر آثار این دسته برای طیف وسیعی از مخاطبان طراحی شده‌ است.

فهرست کتاب هنر حاضرجوابی و طنازی

- مقدمه نویسنده: روایت شخصی از علاقه به شوخ‌طبعی و تاثیر برنامه‌های تلویزیونی بر شکل‌گیری این مهارت‌ها.- فصل ۱: هرگز آن‌قدر مطمئن و کلی صحبت نکنید! (اهمیت پرهیز از کلی‌گویی و مطلق‌گویی در مکالمه)- فصل ۲: پیش از هر واکنشی تفکر کنید (نقش واکنش‌های مناسب و به‌موقع در گفت‌وگو)- فصل ۳: تداعی آزاد را تمرین کنید (استفاده از تداعی آزاد برای ادامه دادن مکالمه)- فصل ۴: دیوار چهارم را بشکن (خارج شدن از نقش و ارزیابی روند گفتگو)- فصل ۵: تکنیک ما در برابر جهان (ایجاد حس تعلق و صمیمیت با مخاطب)- فصل ۶: ایجاد یک رزومه مکالمه (آماده‌سازی ذهنی برای مکالمات و داشتن موضوعات آماده)- فصل ۷: تکنیک تعیین محدودیت زمانی برای گفتگو (بیان محدودیت زمانی برای راحت‌تر شدن شروع مکالمه)- فصل ۸: بر موضوع مورد علاقه خود پافشاری نکنید (اهمیت شنونده بودن و رها کردن موضوعات شخصی)- فصل ۹: از داستان‌های جایگزین استفاده کنید (استفاده از داستان برای زنده نگه داشتن مکالمه)- فصل ۱۰: تکنیک آزمایش فکر یا چگونه محرم راز شویم (ایجاد فضای امن برای بیان نظرات و احساسات)- فصل ۱۱: مخاطب را معلم خود بدانید (تشویق مخاطب به صحبت و انتقال تجربه)- فصل ۱۲: مهارت در گفتن جمله کلیدی؛ «چی داشتید می‌گفتید؟» (اهمیت بازگرداندن گفتگو به مسیر اصلی)- فصل ۱۳: استفاده به‌جا و هوشمندانه از تکنیک ستایش کردن (تمجید موثر و واقعی)- فصل ۱۴: از توضیحات دوگانه استفاده کنید (آماده‌سازی پاسخ‌های جالب برای سوالات رایج)- فصل ۱۵: خیلی بانمک و صمیمی سربه‌سرش بگذارید! (شوخی سالم و مرزبندی آن)- فصل ۱۶: حاضرجوابی‌های بانمک و دلربا (نمونه‌هایی از پاسخ‌های شوخ‌طبعانه)- فصل ۱۷: حرکت به ماورای معانی ظاهری الفاظ (عبور از معنای تحت‌اللفظی و خلق فضای خلاقانه در گفتگو)

بخشی از کتاب هنر حاضرجوابی و طنازی

«صحبت کردن به‌صورت مطلق و کلی، به‌خصوص با مطرح نمودن یک پرسش، گفتگو را برای افراد دیگر بسیار دشوار می‌کند. پاسخ به یک سوّال مطلق بسیار سخت است و باعث می‌شود طرف مقابل در برابر قضاوت آسیب‌پذیر باشد. می‌توانید با مطرح نمودن گزینه‌های مختلف یا پرسیدن یک سوّال خاص و جزئی بر اساس یک پیش‌فرض، سوالات مطلق را به پرسش‌های آسان و جزئی تبدیل نمایید.یکی از رایج‌ترین اشتباهاتی که باعث کوتاه شدن گفتگوی مردم با یکدیگر می‌شود، صرف‌نظر از اینکه موضوع گفتگو چقدر جذاب و جالب باشد، این است که سوّالاتی کلی و مطلق مطرح می‌شود زیرا به‌سختی می‌توان به این‌گونه سوالات پاسخ داد. من این مسئله را در یک دوره‌امی خانوادگی تجربه کردم وقتی پسرعمویم یک سال را به‌صورت مطلق پرسید البته اشکالی نداشت چون آن موقع هشت سالش بود اما هرگز فراموش نمی‌کنم چه حسی داشتم وقتی از من پرسید از بین بستنی‌های تمام دنیا چه طعمی را دوست داری؟ کمی فکر کردم و گفتم طعم فلفل. او جیغ کشید و گفت چه طعم افتضاحی را دوست داری و می‌خواست بداند چطور می‌توانم طعم بستنی ناپلی را فراموش کنم؟ این‌یک گفتگوی پرپیچ‌وخم بود نه نرم و روان. پر از مکث‌های طولانی و قضاوت کردن درباره سلیقه‌ها و نظرات من.البته، در زندگی روزمره خود فراوان با این‌گونه سوالات مواجه می‌شوید اما نکته اینجاست که نمی‌توان حاضرجواب بود و بدون آمادگی به آن‌ها پاسخ داد و از سویی دیگر شمارا به بحث‌های جزئی و غیرضروری می‌کشاند و به‌ناچار در معرض قضاوت دیگران قرار می‌گیرید. جالب اینجاست که این‌گونه سوالات ظاهر غلط‌اندازی دارند و ساده و منطقی به نظر می‌رسند؛ به‌عنوان‌مثال: از بین فیلم‌هایی که تابه‌حال مشاهده کرده‌اید کدام‌یک را بیشتر می‌پسندید؟ این‌یک سوال کاملاً بی‌ضرر است. اما این‌یک سوال مطلق است که افراد را کمی دستپاچه می‌کند و معمولاً آن‌ها را به این سمت می‌برد که با این جمله پاسخ دهند؛ عه مطمئن نیستم! اجازه دهید در مورد آن فکر کنم و سرانجام به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسند.»