کتاب روباه تر از روباه

کتاب روباه‌تر از روباه نوشته‌ ایتو جی. گریفیث و با ترجمه‌ فاطمه پهلوانی، اثری است که به بررسی رفتارهای فریب‌کارانه و دغل‌بازانه در روابط انسانی می‌پردازد. این کتاب با رویکردی تحلیلی و مثال‌محور تلاش کرده است تا ماهیت فریب‌کاری را در زندگی روزمره، تاریخ، سیاست و حتی روابط عاطفی واکاوی کند. نویسنده با بهره‌گیری از نمونه‌های تاریخی و شخصیت‌های مشهور ابعاد مختلف فریب‌کاری را به تصویر کشیده و راهکارهایی برای شناسایی و مقابله با این رفتارها ارائه داده است. نشر ارمغان گیلار این اثر را منتشر کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روباه تر از روباه

کتاب روباه‌تر از روباه با قلم ایتو جی. گریفیث به موضوع فریب‌کاری و دغل‌بازی در روابط انسانی می‌پردازد و تلاش کرده است تا با نگاهی بی‌طرفانه، ابعاد مختلف این پدیده را بررسی کند. ساختار کتاب بر پایه‌ی تحلیل نمونه‌های واقعی و تاریخی استوار است؛ از طرح‌های مالی مانند پانزی گرفته تا شخصیت‌هایی چون ناپلئون و کلئوپاترا. نویسنده با استفاده از روایت‌های تاریخی و تحلیل فلسفه‌هایی مانند ماکیاولی‌گری نشان داده است که فریب‌کاری نه‌تنها در سیاست و اقتصاد بلکه در زندگی روزمره و روابط شخصی نیز حضوری پررنگ دارد. کتاب در فصل‌های مختلف ابتدا به تعریف و شناسایی فریب‌کاری می‌پردازد سپس نمونه‌های برجسته‌ای از تاریخ را بررسی می‌کند و درنهایت راهکارهایی برای تشخیص و مقابله با این رفتارها ارائه می‌دهد. رویکرد کتاب تحلیلی و آموزشی است و تلاش کرده است تا خواننده را نسبت به نشانه‌ها و پیامدهای فریب‌کاری آگاه کند. ایتو جی. گریفیث در این اثر با بهره‌گیری از مثال‌های ملموس و تحلیل‌های روان‌شناختی به بررسی انگیزه‌ها، روش‌ها و پیامدهای فریب‌کاری پرداخته است.

خلاصه کتاب روباه تر از روباه

کتاب روباه‌تر از روباه با تمرکز بر رفتارهای فریب‌کارانه ابتدا به این نکته اشاره کرده است که فریب‌کاری بخشی جدایی‌ناپذیر از روابط انسانی است و همه‌ی افراد آگاهانه یا ناخودآگاه در موقعیت‌هایی از آن بهره می‌برند. نویسنده با بررسی نمونه‌هایی از زندگی روزمره نشان داده است که فریب‌کاری می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد؛ از اغوا و اقناع گرفته تا دستکاری روانی و سوءاستفاده از احساسات دیگران. در ادامه، کتاب به بررسی نمونه‌های تاریخی پرداخته است. طرح پانزی به‌عنوان نمونه‌ای از فریب‌کاری مالی معرفی شده و نشان داده است چگونه طمع و ناآگاهی می‌تواند افراد را به دام بیندازد. سپس با تحلیل شخصیت ناپلئون به نقش فریب‌کاری در سیاست و تبلیغات پرداخته شده و تأکید شده است که قدرت و نفوذ اغلب با دستکاری افکار عمومی به دست می‌آید. فصل مربوط به ماکیاولی و کتاب شهریار، فلسفه‌ی فریب‌کاری را از منظر نظری بررسی کرده و اصول کلیدی آن را شرح داده است؛ از جمله اهمیت هوشیاری، انتخاب زیردستان و مراقبت از تصویر عمومی. در بخش دیگری کلئوپاترا به‌عنوان نمونه‌ای از فریب‌کاری اقناعی و اغواگرایانه معرفی شده و نشان داده است که هوش، جذابیت و مهارت‌های ارتباطی چگونه می‌توانند ابزارهای قدرتمندی برای نفوذ و کنترل باشند. درنهایت کتاب به راهکارهای شناسایی و مقابله با فریب‌کاری پرداخته و نشانه‌هایی مانند ایجاد احساس گناه، تحریف واقعیت و سوءاستفاده از ناامنی‌های فردی را به‌عنوان هشدارهای مهم معرفی کرده است. نویسنده تأکید کرده است که آگاهی و شناخت بهترین ابزار برای محافظت از خود در برابر فریب‌کاری است.

چرا باید کتاب روباه تر از روباه را بخوانیم؟

کتاب روباه‌تر از روباه با ارائه‌ی تحلیل‌های دقیق و مثال‌های متنوع به خواننده کمک می‌کند تا رفتارهای فریب‌کارانه را در محیط‌های مختلف شناسایی کند و نسبت به آن‌ها واکنش مناسبی داشته باشد. این کتاب نه‌تنها به بررسی نمونه‌های تاریخی و فلسفی پرداخته بلکه راهکارهایی عملی برای تشخیص و مقابله با فریب‌کاری در زندگی روزمره ارائه داده است. ویژگی شاخص این اثر ترکیب روایت‌های تاریخی با تحلیل‌های روان‌شناختی و اجتماعی است که باعث شده است خواننده بتواند مفاهیم را به‌صورت کاربردی درک کند. همچنین کتاب با پرهیز از قضاوت و ارائه‌ی دیدگاه بی‌طرفانه، امکان تأمل و خودشناسی را فراهم کرده است. روباه‌تر از روباه برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر از روابط انسانی و سازوکارهای قدرت و نفوذ هستند، اثری آموزنده و قابل‌تأمل است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کسانی پیشنهاد می‌شود که دغدغه‌ی شناخت رفتارهای فریب‌کارانه در روابط شخصی، کاری یا اجتماعی را دارند. همچنین برای علاقه‌مندان به روان‌شناسی اجتماعی، تاریخ، سیاست و کسانی که می‌خواهند مهارت‌های خود را در شناسایی و مقابله با افراد دغل‌باز تقویت کنند، مناسب است.

بخشی از کتاب روباه تر از روباه

«درست به همین دلیل بود که توانست مخالفت‌ها و اعتراضات عمومی را سرکوب کند، درحالی‌که در طول چهارده ماه از حکومت نوپای پانزده‌ماهه‌اش، درگیر جنگ بود. او به‌خوبی توانست در اوضاع سیاسی و اجتماعی بسیار بی‌ثبات، خود را به‌عنوان چهره‌ای مقتدر و باثبات معرفی کند. او از ابزارها و سازوکارهای سیاسی مختلف برای پیشبرد منافعش استفاده کرد. او با خبرگی در فریب‌کاری افکار عمومی، نفوذش را بر مردم حفظ می‌کرد.

کسی نمی‌تواند بگوید ناپلئون، بلندپرواز نبود. در سال ۱۷۹۶، فردی شناخته‌شده به‌حساب نمی‌آمد و یکی از ژنرال‌های بی‌تجربه و گمنامی بود که رهبری ارتش فرانسه را در ایتالیا بر عهده داشت. بااین‌حال، او در مدت سه سال توانست به مقام ریاست کل نیروهای پلیس دست یابد. چنین صعود برق‌آسایی به قدرت، بی‌سابقه بود، اما تنها باارادهٔ راسخ و پشتکار شدید او، میسر گردید. افزون بر این، مهارت خارق‌العاده‌اش در استفاده از روش‌های نظام‌مند فریب‌کاری، نقشی کلیدی در این موفقیت داشت. او توانایی ویژه‌ای در جهت‌دهی و هدایت افکار عمومی برای خدمت به منافع شخصی‌اش داشت. در ژوئیهٔ ۱۷۹۷ یعنی زمانی که در میلان بود، شکایتی علنی علیه روزنامه‌های فرانسوی منتقد شیوه‌های نظامی‌اش طرح کرد. او حتی پا را فراتر گذاشت و مدعی شد این روزنامه‌ها از انگلیسی‌ها پول می‌گیرند و باید منحل شوند. اقدامات بناپارت سریع و بی‌رحمانه بود. او توانست روزنامه‌ها را سانسور کند و مانع انتشار هرگونه مطلب منفی دربارهٔ خودش و نیروهایش شود. او به کارکنانش دستور داد مطمئن شوند مبادا روزنامه‌ای مطلبی منتشر کند که باعث دلسردی نسبت به عملیات و عملکرد نظامی و کاهش روحیهٔ سربازان شود.

بااین‌حال، ناپلئون تنها به سانسور روزنامه‌های منتقد بسنده نکرد. او به‌عنوان فردی شناخته می‌شد که ترس و وحشت در دل مخالفانش می‌انداخت. سپس تصمیم گرفت رسانه‌های مخصوص به خودش را راه‌اندازی کند تا هم تصویر عمومی‌اش تقویت شود و هم جلوی هرگونه تبلیغات منفی گرفته شود. برای راه‌اندازی این رسانه‌ها، افرادی هم‌سو با گروه‌های سیاسی سلطنت‌طلب ـ معروف به باشگاه سیچی را به کار گرفت. در مدت یک سال، شش روزنامهٔ مختلف با هدایت مستقیم خودش را ایجاد کرد. این روزنامه‌ها تنها مجاز به بازتاب دادن دیدگاه‌های سیاسی او بودند. آن‌ها باید کاری می‌کردند تا ناپلئون به بهترین وجهی معرفی می‌شود. حتی بسیاری از مقالات منتشرشده در این روزنامه‌ها، به قلم خود بناپارت نوشته می‌شدند.»