کتاب عاصی

معرفی کتاب عاصی

کتاب الکترونیکی «عاصی (ماهتاب)» نوشتهٔ مژگان مالمیر و منتشرشده توسط انتشارات باران خرد، یک رمان ایرانی است که به زندگی دختری نوجوان در روستایی سنتی می‌پردازد. این اثر با محوریت سنت خون‌بس، روابط خانوادگی، و کشمکش‌های طبقاتی و جنسیتی، داستانی پرتنش و احساسی را روایت می‌کند. «عاصی» با نگاهی به سنت‌ها و چالش‌های زنان در جوامع روستایی، تصویری از مقاومت، رنج و امید را به تصویر می‌کشد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب عاصی

«عاصی» در بستری روستایی و در دل سنت‌های ریشه‌دار ایرانی روایت می‌شود. داستان در دوره‌ای نامشخص اما با نشانه‌هایی از گذشتهٔ نه‌چندان دور می‌گذرد؛ جایی که سنت‌هایی چون خون‌بس، جایگاه زنان و روابط خانوادگی، سرنوشت شخصیت‌ها را رقم می‌زند. نویسنده با تمرکز بر زندگی یک خانوادهٔ پرجمعیت و به‌ویژه دختر نوجوانی به نام «عاصی»، تصویری از جامعه‌ای مردسالار و پر از تضاد را ارائه می‌دهد. روایت، از زبان اول‌شخص و با زاویه‌دید شخصیت اصلی، خواننده را به درون احساسات، ترس‌ها و امیدهای او می‌برد. در کنار روایت زندگی روزمره، ماجراهایی چون حادثهٔ مرگبار، قربانی‌شدن برای حفظ خانواده و ورود به خانهٔ خان روستا، داستان را به سمت بحران‌های عمیق‌تر اجتماعی و فردی سوق می‌دهد. «عاصی» علاوه بر پرداختن به سنت‌های روستایی، به موضوعاتی چون هویت، قدرت، عشق، و مقاومت زنان نیز می‌پردازد و در دل روایت، تصویری از مناسبات قدرت و بی‌عدالتی را به نمایش می‌گذارد.

خلاصه کتاب عاصی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «عاصی» با معرفی خانواده‌ای روستایی آغاز می‌شود که دختر نوجوانشان، عاصی، برخلاف دختران هم‌سن‌وسالش، روحیه‌ای سرکش و مستقل دارد و بیشتر وقتش را با پدر و برادرانش در طبیعت و کار می‌گذراند. زندگی آرام خانواده با حادثه‌ای تلخ دگرگون می‌شود: در جریان یک بازی کودکانه، عادل (برادر عاصی) به‌طور ناخواسته پسر خان روستا را به قتل می‌رساند. این اتفاق، خانواده را در معرض انتقام و خشم خان قرار می‌دهد و سنت خون‌بس به‌عنوان راه‌حل مطرح می‌شود. عاصی برای نجات جان برادرش و حفظ خانواده، داوطلب می‌شود تا به‌جای خواهر ضعیف‌ترش، به‌عنوان خون‌بس به خانهٔ خان برود. ورود عاصی به عمارت خان، او را با فضای پرتنش، تهدیدهای جنسی، تحقیر و خشونت روبه‌رو می‌کند. در این میان، شخصیت‌هایی چون داوود (پسرعموی خان) و بهرام (پسر بزرگ خان) هرکدام با انگیزه‌های متفاوت وارد زندگی عاصی می‌شوند. عاصی در این محیط ناامن، میان حفظ عزت نفس، تلاش برای بقا و امید به رهایی، مدام در کشمکش است. روایت، با تمرکز بر احساسات، ترس‌ها و مقاومت عاصی، تصویری از قربانی‌شدن زنان در سنت‌های مردسالارانه و تلاش آن‌ها برای حفظ کرامت و هویت خود ارائه می‌دهد. پایان داستان باز است و سرنوشت عاصی و خانواده‌اش در هاله‌ای از ابهام باقی می‌ماند.

چرا باید کتاب عاصی را خواند؟

این رمان با پرداختن به موضوعاتی چون سنت خون‌بس، جایگاه زنان در جامعهٔ سنتی، و کشمکش‌های خانوادگی و طبقاتی، فرصتی برای شناخت لایه‌های پنهان فرهنگ روستایی ایران فراهم می‌کند. روایت از زاویهٔ دید یک دختر نوجوان، تجربهٔ زیستن در دل بحران، مقاومت و امید را ملموس می‌سازد. «عاصی» علاوه بر داستان‌گویی، به دغدغه‌های اجتماعی و روانی زنان می‌پردازد و خواننده را با چالش‌های هویت، قدرت و قربانی‌شدن آشنا می‌کند. این اثر برای کسانی که به رمان‌های اجتماعی و روایت‌های زنانه علاقه دارند، تجربه‌ای متفاوت و تأمل‌برانگیز خواهد بود.

خواندن کتاب عاصی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های اجتماعی، روایت‌های زنانه، و داستان‌هایی با محوریت سنت‌های ایرانی و مسائل زنان مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ عدالت اجتماعی، نقد سنت‌های آسیب‌زا و شناخت فرهنگ روستایی دارند، خواندن «عاصی» پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب عاصی

«من عاصی‌ام، یک دختر ۱۵ ساله که در کوه و کمر به دنیا آمده است، اندام ظریف و قوی دارد، چهره‌اش گندمگون و چشمانش طوسی‌رنگ است، ولی گاهی رنگ‌های سبز لاجوردی اطرافش دیده می‌شود... من یک دماغ کشیده دارم که بین لب‌های گوشتی برجسته‌ام کشیده‌تر و ظریف‌تر به چشم می‌آید... از وقتی چشمم را باز کردم، روی زین اسب و با پدر و برادرانم دنبال شکار بودم... درست است که زیبا بودم، اما این مسئله برخلاف همهٔ دختران هم‌سن و سالم، ذره‌ای برایم اهمیت نداشت... من بین مردان خانواده بزرگ شدم و هیچ‌وقت ناز و طنازی دخترانه نداشتم، در عوض در دریایی از غرور و جاه‌طلبی غرق شده بودم و تنها زین اسب و تیر و تفنگم برایم مهم بود... به غیر از پدر و مادرم، چهار برادر و یک خواهر به اسم عالیه داشتم که دو سال از من بزرگ‌تر بود، اما برخلاف من، خیلی ضعیف و شکننده بود... عالیه دختر خانه بود و به مادرم کمک می‌کرد؛ اما من کنار پدر و برادرانم، روی زین اسب قد کشیدم و تا پانزده‌سالگی، صبح تا شب روی زمین کشاورزی کار می‌کردم، دنبال شکار می‌رفتم و زندگی خوب و آرامی داشتم...»