کتاب اردو در قبرستان ژغاره

کتاب اردو در قبرستان ژغاره نوشتهٔ «زهرا جلائی‌فر» و منتشرشده توسط به‌نشر، داستانی نوجوانانه است که با محوریت ماجراجویی، هویت و روابط خانوادگی شکل گرفته است. این رمان با زبانی امروزی و فضایی معاصر، ماجرای نوجوانی به نام «بادآورد» را روایت می‌کند که درگیر رازهای خانوادگی و سفری پرماجرا به روستایی دورافتاده می‌شود. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اردو در قبرستان ژغاره اثر زهرا جلایی فر

کتاب «اردو در قبرستان ژغاره» رمانی معاصر و ایرانی است که در بستر زندگی نوجوانان امروزی و دغدغه‌های هویتی آن‌ها شکل گرفته است. داستان در دوره‌ای معاصر روایت می‌شود و فضای مدرسه، خانواده و دوستی‌های نوجوانانه را با جزئیات ملموس به تصویر می‌کشد. نویسنده با انتخاب نامی غیرمعمول برای شخصیت اصلی، به موضوع هویت و تأثیر نام بر زندگی فردی و اجتماعی پرداخته است. ماجرا از یک شوخی ساده دربارهٔ اسم «بادآورد» آغاز می‌شود و به‌تدریج به سفری پر رمزوراز و جست‌وجوی یک میراث خانوادگی گمشده در روستایی به نام «ژغاره» گره می‌خورد. رمان حاضر علاوه‌بر روایت ماجراجویی و کشف، به روابط میان‌نسلی، سنت‌های خانوادگی و چالش‌های نوجوانان با والدین و جامعه می‌پردازد. فضای اثر با طنز، دیالوگ‌های زنده و موقعیت‌های واقعی نوجوانانه آمیخته شده و درعین‌حال، لایه‌هایی از رمزوراز و تعلیق را در خود جای داده است. گفته شده که این رمان نوشتهٔ «زهرا جلائی‌فر» در مجموعه کتاب‌های «پروانه» منتشر و با استقبال مخاطبان نوجوان و جوان روبه‌رو شده است.

خلاصه داستان اردو در قبرستان ژغاره

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان رمان حاضر با معرفی «بادآورد»، نوجوانی با نامی عجیب و غیرمتعارف آغاز می‌شود که همواره به‌خاطر اسمش مورد شوخی و تمسخر قرار می‌گیرد. او در خانواده‌ای سنتی بزرگ شده که نام‌گذاری فرزند اول را به پدربزرگ می‌سپارند. بادآورد پس از سال‌ها تحمل نگاه‌ها و شوخی‌های اطرافیان، تصمیم می‌گیرد دلیل انتخاب این نام را از پدربزرگش جویا شود. پدربزرگ که شخصیتی مرموز و علاقه‌مند به تاریخ و افسانه‌های خانوادگی است، راز یک میراث گمشده را با بادآورد در میان می‌گذارد و او را به سفری برای یافتن این ارثیه در روستای ژغاره می‌فرستد. بادآورد به‌همراه دوستانش در قالب اردوی جهادی مدرسه به ژغاره می‌رود و درگیر ماجراهایی می‌شود که شامل جست‌وجو در قبرستان، رمزگشایی از سنگ‌قبرها و مواجهه با شخصیت‌هایی عجیب مانند گورکن روستا است. در طول داستانْ روابط دوستی، رقابت، ترس، شجاعت و وفاداری میان اعضای گروه به چالش کشیده می‌شود. داستان با کشف رازهای خانوادگی، مواجهه با خطرات واقعی و افسانه‌ای و تلاش برای اثبات هویت و ارزش خود ادامه می‌یابد؛ بی‌آنکه پایان داستان به‌طور کامل افشا شود.

چرا باید کتاب اردو در قبرستان ژغاره را خواند؟

این کتاب با ترکیب فضای نوجوانانه، ماجراجویی و رمزوراز، تجربه‌ای متفاوت از داستان‌گویی را ارائه می‌دهد. پرداختن به موضوع هویت، تأثیر نام و سنت‌های خانوادگی همراه با روایت پرکشش و موقعیت‌های طنزآمیز باعث شده تا مخاطب با دغدغه‌ها و احساسات شخصیت‌ها هم‌ذات‌پنداری کند؛ همچنین داستان به اهمیت دوستی، شجاعت و مواجهه با ترس‌ها می‌پردازد و تصویری از رشد فردی نوجوانان در مواجهه با چالش‌های زندگی ارائه می‌دهد.

خواندن کتاب اردو در قبرستان ژغاره را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای نوجوانان و جوانانی مناسب است که به داستان‌های ماجراجویانه، رمزآلود و پرتعلیق علاقه دارند؛ همچنین برای کسانی که دغدغهٔ هویت، روابط خانوادگی و دوستی‌های نوجوانانه را دارند، جذاب خواهد بود. مطالعهٔ این اثر می‌تواند برای دانش‌آموزان دورهٔ متوسطه و علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر ایرانی مفید باشد.

بخشی از کتاب اردو در قبرستان ژغاره

«کارِ کندن زمین حالاحالاها تمام نمی‌شد. باید زمین وسیعی را خالی از سنگلاخ و مسطح می‌کردند تا بشود دیوارهای حمام‌عمومی را روی آن بنا کرد. برای کارگذاشتن لوله‌ها هم باید چاله می‌کندند. قرار بود با چند تا منبع آبی که برایشان می‌فرستادند یک حمام بسازند که از آن چهاردیواری که اهالی فعلا برای شست‌وشو از آن استفاده می‌کردند بهتر باشد. چهاردیواری هم نبود، سه تا دیوار گلی بود با پرده‌ای که کل شرافت و حیثیت آدمِ توی حمام را وصل می‌کرد به جریان باد! زن‌های روستا بدون نگهبان توی آن نمی‌رفتند. مرد محرمی باید جلوی پرده می‌ایستاد تا زن‌ها با دبهٔ آب کدری بروند و خودشان را بشویند و بیرون بیایند. حمام با دیوار آجری و منبع‌های پرآب و لوله و دوش، برای روستا شبیه معجزه بود. حالا بعد از تنها یک روز دیدن روستا و آدم‌هایش، دیگر فکر نیت و خسته‌بودن خر و ناراضی‌بودن خدا بادآورد را آن‌قدرها آزار نمی‌داد. به این نتیجه رسیده بود که هرچه باشد حداقل خوشحالی مردم روستا و نتیجه کار را خدا دوست دارد.»