کتاب کابوس های وسواسی

معرفی کتاب کابوس های وسواسی

کتاب الکترونیکی «کابوس‌های وسواسی» (وقتی ما نبودیم. رژیا کجا بود؟ نه خود رژیا: شخصیت رژیا...) نوشتهٔ تیرداد پورفرد و منتشرشده توسط نشر خزه، اثری در ژانر داستان‌های فارسی معاصر است که با ساختاری روایی و واگویه‌محور، به روایت ذهنی و تکه‌تکه‌ی شخصیت‌هایی می‌پردازد که در مرز واقعیت و خیال، هویت و خاطره، و مرگ و زندگی سرگردان‌اند. این کتاب با زبانی تجربی و فضایی وهم‌آلود، تجربه‌های روانی و کابوس‌گونهٔ شخصیت‌هایش را بازتاب می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کابوس های وسواسی

«کابوس‌های وسواسی» در سال ۱۴۰۴ منتشر شده و در دستهٔ داستان‌های فارسی معاصر قرار می‌گیرد. این کتاب نه یک رمان کلاسیک است و نه صرفاً مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه؛ بلکه بیشتر به شکل واگویه‌هایی درهم‌تنیده و ذهنی پیش می‌رود که مرز میان واقعیت و خیال را بارها جابه‌جا می‌کند. نویسنده با الهام از آثار و شخصیت‌های ادبی و سینمایی مختلف، فضایی خلق کرده که در آن شخصیت‌ها با هویت، خاطره، عشق، مرگ و اضطراب دست‌وپنجه نرم می‌کنند. روایت‌ها اغلب از زاویهٔ دید شخصیت‌هایی چون کتایون، فرزانه، رویا و کاوه شکل می‌گیرد و در فضایی کابوس‌وار، تکرارشونده و گاه بی‌زمان، تجربه‌های روانی و عاطفی آن‌ها را به تصویر می‌کشد. کتاب به‌نوعی گفت‌وگو با ادبیات و سینمای جهان نیز هست و ارجاعات فراوانی به آثار و چهره‌های شاخص دارد. ساختار کتاب، خطی و سرراست نیست و با تکه‌تکه‌کردن روایت و جابه‌جایی میان خاطره، کابوس، بازجویی و صحنه‌های تئاتری، تجربه‌ای متفاوت از خواندن داستان فارسی ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب کابوس های وسواسی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «کابوس‌های وسواسی» با فضایی آشفته و ذهنی آغاز می‌شود؛ جایی که شخصیت‌هایی چون کتایون، فرزانه، رویا و کاوه درگیر رویدادی تراژیک و رازآلود هستند: مرگ یا قتل فریدون کاوه، روان‌پزشک و نمایشنامه‌نویس. روایت‌ها از زاویه‌های مختلف و در قالب بازجویی، واگویه، خاطره و صحنه‌های تئاتری پیش می‌روند. هر شخصیت درگیر نوعی اضطراب، وسواس، احساس گناه و بی‌هویتی است و مرز میان خواب و بیداری، واقعیت و توهم، بارها در هم می‌شکند. بازجویی‌های احمدی، پلیس یا بازجو، با پرسش‌های مکرر دربارهٔ قتل کاوه، شخصیت‌ها را به مرور خاطرات و اعتراف‌های مبهم وادار می‌کند. در این میان، عشق‌های ناکام، حسرت‌های گذشته، ترس از مرگ و میل به فراموشی، در لایه‌های مختلف روایت تکرار می‌شوند. کتاب با ارجاعات فراوان به ادبیات، سینما و موسیقی، فضای کابوس‌گونه و تکرارشونده‌ای می‌سازد که در آن هیچ حقیقت قطعی وجود ندارد و هویت شخصیت‌ها مدام در حال فروپاشی و بازسازی است. پایان‌بندی‌ها باز و چندلایه‌اند و هیچ پاسخ قطعی به معمای مرگ کاوه یا ریشهٔ کابوس‌ها داده نمی‌شود؛ بلکه خواننده با مجموعه‌ای از تصاویر، دیالوگ‌ها و حس‌های پراکنده تنها گذاشته می‌شود.

چرا باید کتاب کابوس های وسواسی را خواند؟

این کتاب برای کسانی که به روایت‌های تجربی، ذهنی و ساختارشکن علاقه دارند، تجربه‌ای متفاوت فراهم می‌کند. «کابوس‌های وسواسی» با جابه‌جایی میان خاطره، کابوس، بازجویی و صحنه‌های تئاتری، مرز میان واقعیت و خیال را به چالش می‌کشد و دغدغه‌هایی چون هویت، اضطراب، مرگ و عشق را در بستری ادبی و هنری بازتاب می‌دهد. ارجاعات فراوان به آثار ادبی و سینمایی، و بازی با فرم و زبان، این اثر را به گزینه‌ای مناسب برای علاقه‌مندان به ادبیات معاصر و روایت‌های غیرمتعارف تبدیل می‌کند.

خواندن کتاب کابوس های وسواسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های معاصر فارسی، روایت‌های ذهنی و تجربی، و کسانی که دغدغه‌هایی چون هویت، اضطراب، مرگ و خاطره دارند، مناسب است. همچنین برای مخاطبانی که به ادبیات و سینمای جهان علاقه‌مندند و از ارجاعات میان‌متنی لذت می‌برند، جذاب خواهد بود.

فهرست کتاب کابوس های وسواسی

- یک: بی/هویتی روایت آغازین با تصویر کابوس‌گونهٔ کتایون و مواجهه با مرگ و اضطراب، و شروع بازجویی‌ها.- دو: شب/بیرونی/اتوبان صحنه‌هایی از تصادف، مواجهه با مرگ و تکرار کابوس‌ها در فضای اتوبان و شب.- سه: آناتومی/یک/جسد/جاندار توصیف‌های ذهنی از جسد، خاطرات و مواجهه با مرگ و هویت.- چهار: ساعت/های/بی/خوابی روایت‌هایی از بی‌خوابی، اضطراب و تداخل خواب و بیداری.- پنج: وقتِ/ایثار صحنه‌هایی از شهربازی، تکرار کابوس‌ها و مواجهه با سایه‌ها و هویت‌های چندگانه.- شش: ما/چند/نفر/بودیم بازگشت به گذشته، مرور خاطرات و نمایشنامه‌نویسی، و تکرار حس بی‌هویتی.- هفت: حوالی/راه/پله صعود و سقوط در راه‌پله‌ها، بازگشت به مطب کاوه و تکرار اضطراب‌ها.- هشت: رو/نویس ی/وحشت روایت‌هایی از نوشتن، نمایشنامه و مواجهه با مرگ و خاطره.- نه: سیاه/سفید بازجویی‌های احمدی و تکرار پرسش دربارهٔ قتل کاوه، و مواجهه با حقیقت و انکار.- ده: رفته/نرفته روایت‌هایی از سفر، بازگشت، و مواجهه با نبودن و خاطره.- یازده: آینه/تا/آینه/غریبهاگی تکرار تصویر آینه، هویت و خاطره، و مواجهه با گذشته و حال.- دوازده: حوالی/اتوبان بازگشت به صحنهٔ تصادف، مرور خاطرات و تکرار اضطراب و بی‌هویتی.- سیزده: بی/هویتی/یا/شاید/بی/خاطره/گی تکرار کابوس‌ها، مواجهه با مرگ و هویت، و بازگشت به نقطهٔ آغاز.- چهارده: حافظه/گردی/با/چشم/های/بسته مرور خاطرات، کابوس‌ها و تداخل واقعیت و خیال.- پانزده: دراهم/تنیده/گی پایان‌بندی با تکرار گریه، مرگ، و مواجهه با حقیقت و هویت.

بخشی از کتاب کابوس های وسواسی

«همه‌ی آب دریا بالا آمده بود. مثل غواصی که ماسک اکسیژنش سوراخ شده باشد مدام دست و پا می‌زد. شب بود اما عکس هیچ ماهی در آب نیفتاده بود. رگ‌های دو دستش شکافته شده بود و شبیه سیم‌های لخت برق از پوست بیرون افتاده بودند. از داخلی‌ترین لایه‌ی چشم‌هایش, کرم بیرون می‌زد. و همه‌ی تنش را پیله دوخته بودند. پیله‌های سنگین. پیله‌های لزج. پیله‌های بدبو. پیله‌هایی که هرگز پروانه نخواهند شد. که هرگز ساخته نخواهند شد. که هرگز آزاد نخواهند شد.از خواب پرید. دیوارهای خطخطی اتاق اجازه نمی‌داد آخرین سایه‌ی چندوجهی را ببیند. آینه شکافته بود و از جز به جز ترک‌ها خون بیرون می‌زد. و هر قطره پروانه‌ای را متولد می‌کرد که هنوز از پیله عبور نکرده بود. نسیمی که از لای پنجره داخل می‌شد. سوز آخرین زمستانی بود که چندسالی از آن می‌گذشت. از جا بلند شد. موهایش را تکان داد تا پسماندهای کابوس را از لای آن‌ها تکانده باشد. از میز بالا رفت. درست شبیه همان بچه‌ای که در آخرین فیلمی که دیده بود برف را نگاه می‌کرد. به خیابان زل زد. درست از پنجره‌ی طبقه‌ی بیستم و سوم. خودش را خم کرد. درست مثل پرنده‌ای که سال‌ها نپریده باشد. دست‌هایش را دو طرفش باز کرد. خواست بپرد که- آهای خانم دارین چیکار می کنین؟!»