کتاب لیدی الیزابت

کتاب لیدی الیزابت نوشتۀ آلیسون ویر با ترجمۀ طاهره صدیقیان در انتشارات کتابسرای تندیس چاپ شده است. این کتاب یک رمان تاریخی است که به زندگی الیزابت اول، ملکه‌ی انگلستان، می‌پردازد و دورانی پرتلاطم از تاریخ انگلستان را به تصویر می‌کشد. عنوان اصلی کتاب The Lady Elizabeth است و به موضوعاتی مانند قدرت، توطئه و مبارزه برای بقا در دربار سلطنتی می‌پردازد.

درباره کتاب لیدی الیزابت

کتاب لیدی الیزابت داستان زندگی الیزابت اول، از کودکی تا رسیدن به سلطنت، را روایت می‌کند. آلیسون ویر در این کتاب با نثری روان و جذاب، خواننده را به دوران رنسانس انگلستان می‌برد و چالش‌ها و خطراتی را که الیزابت در مسیر رسیدن به تاج و تخت با آن‌ها مواجه شد، به تصویر می‌کشد. این کتاب به بررسی روابط پیچیده‌ی خانوادگی، توطئه‌های سیاسی و مبارزه‌های الیزابت برای حفظ جان خود و رسیدن به قدرت می‌پردازد. نویسنده با استفاده از تحقیقات تاریخی دقیق، شخصیت‌ها و وقایع را به شکلی زنده و واقع‌گرایانه بازسازی می‌کند و خواننده را به درک بهتری از زندگی یکی از مشهورترین شخصیت‌های تاریخ انگلستان می‌رساند.

کتاب لیدی الیزابت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران رمان‌های تاریخی و زندگینامه‌هایی که به دنبال داستان‌های پرکشش و واقع‌گرایانه هستند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به تاریخ انگلستان و زندگی شخصیت‌های تأثیرگذار آن علاقه‌مندند، این کتاب می‌تواند جذاب باشد.

بخشی از کتاب لیدی الیزابت

«در آن موقعیت مادرش نیز آن جا بود - این را نیز به یاد می‌آورد. مادرِ زیبا و باریک‌اندامش، با موهای پر کلاغی، چشمان روشن و اغواگر و لبخندی شوخ. اما هنگامی که پادشاه الیزابت را در اتاق می‌چرخاند و درباریان را به تحسین او ترغیب می‌کرد، مادرش با دیگران صحبت می‌کرد. بسیار عجیب بود، اما الیزابت از کنار هم بودن پدر و مادرش خاطرات بسیار کمی داشت. معمولاً آن‌ها جداگانه برای دیدار او به هت فیلد می‌آمدند و الیزابت دریافته بود که پادشاه اغلب درگیر کارهای سلطنتی خودش است و به ندرت فراغت می‌یابد. مادرش، ملکه اَن بیش‌تر به دیدار او می‌آمد و سگ‌های عزیز خود و هدایایی برای الیزابت نیز می‌آورد که بیش‌تر آن‌ها لباس‌های زیبا بودند - پیراهنی از ساتن نارنجی، ردایی از مخمل حنایی‌رنگ، یک جفت آستین تافتهٔ قرمز، کلاهی با برودری‌دوزی مروارید و چند افسارِ چرمی طلاکوب. ملکه همانند پدرش با شور و هیاهو با الیزابت بازی نمی‌کرد، بلکه میان باغ او را کنار خود می‌نشاند، عکس‌های شگفت‌انگیز کتاب مقدس خود را به او نشان می‌داد و یا از دخترش می‌خواست برایش عود بنوازد. الیزابت با تمام کوچکی‌اش، هم‌اکنون استعداد زیادی به موسیقی نشان داده بود، هُنری که هم از طرف پدری و هم مادری به ارث برده بود. اَن با او شکیبایی بیش‌تری داشت و به نظر نمی‌رسید از بودن در کنار دخترش هرگز بی‌حوصله شود. از دید الیزابت، مادرش تمام آن چیزی بود که در یک ملکه تصور می‌کرد: زیبایی، وقار و مهربانی، و عشق الیزابت به او با ترس و احترام توأم بود.»