کتاب نسل مضطرب

کتاب نسل مضطرب نوشتهٔ جاناتان هایت و ترجمهٔ میثم همدمی است. نشر نوین این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب غرق‌شدن در رسانه‌های اجتماعی و سونامی بیماری‌های روانی است.

درباره کتاب نسل مضطرب

چگونه بازآرایی بزرگ دوران کودکی موجب همه‌گیری بیماری‌های روانی می‌شود؟ کتاب نسل مضطرب (The Anxious Generation) کوشیده است به این پرسش پاسخ دهد. این کتاب دربارهٔ آثار مخرب فضای مجازی و اینترنت بر کودکان و نوجوانان تحقیق کرده و برای تربیت کودکانی سالم‌تر، والدین و مدارس و شرکت‌ها و دولت‌ها را به یک کنش جمعی فرا خوانده است. این کتاب از آثار پرفروش نیویورک تایمز بوده و در چهار بخش نوشته شده است. جاناتان هایت ابتدا خطر رسانه‌های اجتماعی را برای کودکان و نوجوانان گوشزد کرده است و سپس به این نکته اشاره کرده است که هزینهٔ رسانه‌های اجتماعی برای نوجوانان بیش از بزرگسالان و در مقابلْ مزیت‌هایش برای آنان بسیار اندک است؛ سپس طبیعت دوران کودکی را کاویده و دربارهٔ اینکه چرا کودکان به بازی احتیاج دارند یا چگونه به بزرگسالانی توانا و خودشکوفا تبدیل می‌شوند، تحقیق کرده است. این اثر در باب غرق‌شدن در رسانه‌های اجتماعی و سونامی بیماری‌های روانی است.

خواندن کتاب نسل مضطرب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در حوزهٔ روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نسل مضطرب

«هر گاه می‌گویم ما باید سن استفادهٔ کودکان از تلفن‌های هوشمند و رسانه‌های اجتماعی را به تأخیر بیندازیم، رایج‌ترین پاسخی که می‌گیرم این است: «با شما موافقم، ولی خیلی دیر شده است.» خیره شدن کودکان ۱۱ ساله به صفحهٔ تلفن‌هایشان و رصد محتوای بی‌پایان آن‌ها به‌قدری عادی شده است که بسیاری نمی‌توانند تغییر چنین وضعیتی را تصور کنند. دیگران به من می‌گویند: «دیگر کار از کار گذشته» یا «آب ریخته‌شده را نمی‌توان جمع کرد». اما به نظر من، همین تشبیهات نشان می‌دهند که باید فوراً دست به اقدامی بزنیم. روزی سوار هواپیمایی بودم که برای بلند شدن در حال حرکت به باند پرواز بود، منتها پس از آشکار شدن یک مشکل پرواز لغو شد. پس از غرق شدن کشتی تایتانیک در سال ۱۹۱۲، هم، دو کشتی مشابه آن از خدمت خارج شدند تا ایمن‌تر شوند. وقتی کاشف به عمل می‌آید که یک محصول جدید، به‌ویژه برای کودکان، خطرناک است، آن‌ها را از بازار جمع می‌کنیم و تا زمان اصلاح شدنش توسط تولیدکننده اجازهٔ فروشش را نمی‌دهیم.

در سال ۲۰۱۰، نوجوانان، والدین، مدارس و حتی شرکت‌های فناوری از اثرات زیان‌بار تلفن‌های هوشمند و رسانه‌های اجتماعی مطلع نبودند، اما حالا مطلع‌اند. در سال ۲۰۱۰، نشانه‌های اندکی از بحران سلامت روان به چشم می‌خورد، اما الان در دل بحران قرار داریم.

ما موجوداتی درمانده نیستیم، گرچه تلفن‌های هوشمند و رسانه‌های اجتماعی، نیروهای حاکم بر بازار و نفوذ اجتماعی دست‌دردست هم ما را به دام می‌اندازند و چنین حسی را به ما القا می‌کنند. هر یک از ما در هنگام تنها عمل کردن درمی‌یابیم که انجام کار درست بسیار دشوار یا هزینه‌بر است. ولی اگر بتوانیم با هم اقدام کنیم، هزینه‌ها بسیار کمتر می‌شوند.

در این فصل کوتاه، توضیح می‌دهم که مشکلات کنش جمعی کدام‌اند و بعد برخی از سازوکارهای متداول برای رفع این مشکلات را شرح خواهم داد. سپس در هر یک از فصول باقی‌ماندهٔ بخش چهارم، خواهم گفت که دولت‌ها، شرکت‌های فناوری، مدارس و والدین برای معکوس‌سازی گذار فاجعه‌بار کودکی مبتنی بر بازی به کودکی مبتنی بر تلفن چه اقداماتی می‌توانند انجام دهند.»