کتاب پله بعدی

کتاب پله بعدی نوشتهٔ رایان لیک و ترجمهٔ فهیمه بختیاری است. نشر نوین این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب ماجراجویی تازه، برای رسیدن به مقصد رویایی است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پله بعدی

هر ساله، مبالغ هنگفتی صرف آموزش کارکنان می‌شود تا عملکردشان بهبود یابد. دوره‌های تحصیلات تکمیلی، دانشجویان را برای مشاغل آینده آماده می‌کنند و سمینارها و همایش‌ها، به رهبران کمک می‌کنند تا استراتژی‌های پیشرفت شغلی را توسعه دهند. اما چقدر از این منابع برای رشد جنبه‌های دیگر زندگی‌مان صرف می‌شود؟ بسیاری از افراد موفق، در دستیابی به اهداف شغلی خود موفق بوده‌اند، اما در زندگی شخصی تنها هستند و حتی دوستان صمیمی کمی دارند. به نظر می‌رسد که موفقیت واقعی، زمانی حاصل می‌شود که هم در کار و هم در زندگی شخصی پیشرفت کنیم. به‌عبارت دیگر، رشد شخصی، زمینه‌ساز رشد حرفه‌ای است، اما عکس این موضوع همیشه صادق نیست؛ تمرکز بیش از حد بر کار، اغلب به قیمت از دست دادن زندگی شخصی تمام می‌شود. تجربیات سخنرانی در سازمان‌های برتر دنیا و همکاری با مدیران ارشد، ورزشکاران و رهبران، نشان می‌دهد که افراد موفق، هنر خودرهبری را به کمال رسانده‌اند. آن‌ها اصولی را برای خود تعیین کرده‌اند که رشد مداوم را تضمین می‌کند و مسئولیت رشد شخصی و حرفه‌ای خود را بر عهده می‌گیرند. این افراد، منتظر نمی‌مانند تا کسی آن‌ها را ارزیابی کند، بلکه حتی در تنهایی نیز، راه‌های پیشرفت را پیدا می‌کنند. کتاب پله بعدی شما را در این مسیر راهنمایی خواهد کرد. این کتاب در ۱۲ فصل نوشته شده است.

خواندن کتاب پله بعدی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران اثار موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب پله بعدی

«تابه‌حال «بازی زندگی» بازی کرده‌اید؟ بازی زندگی یکی از انواع بازی‌های رومیزی است که در آن اتومبیل کوچکی به شما داده می‌شود تا در مسیری پر از اتفاقات هیجان‌انگیز زندگی پیش بروید. مثلاً ازدواج می‌کنید (نشانگری به اتومبیلتان اضافه می‌کنید)، بچه‌دار می‌شوید (با انتخاب اینکه فرزندتان پسر یا دختر باشد، یک نشانگر کوچک‌تر به رنگ آبی یا صورتی به اتومبیلتان اضافه می‌کنید) و خانه یا اتومبیلتان را بیمه می‌کنید (که خیلی هیجان‌انگیز است).

اخیراً مقالهٔ خانمی را خواندم که این بازی را امتحان کرده بود. او در اواخر دههٔ بیست زندگی‌اش به سر می‌برد و شگفت‌زده شده بود که این بازی تا چه حد با واقعیت زندگی خودش متفاوت است. او مجرد و ۲۹ ساله بود و فرزند و خانه هم نداشت. او زندگی‌اش را نقد نمی‌کرد و عاشق وضعیت فعلی‌اش بود، اما خودش متحیر شده بود که تا چه حد رؤیای آمریکایی را سرنوشتی بدیهی فرض کرده بود. زندگی واقعی این فرد هیچ شباهتی به آن تصویری نداشت که یاد گرفته بود در انتظارش باشد.

وقتی در سال ۱۹۶۰ بازی زندگی طراحی و ساخته شد، داشتن خانه‌ای زیبا در حومهٔ شهر، دو فرزند و مسیر شغلی خطی در شرکتی ثابت به‌مدت سی سال و سپس بازنشستگی در ۵۵ سالگی سبک زندگی تقریباً تضمین‌شده‌ای بود. آن زمان میانگین قیمت خانه ۱۱ هزار و ۹۰۰ دلار بود، هزینه‌های سالیانهٔ دانشگاه (شهریه، اتاق و خوراک و هزینه‌های دیگر) جمعاً حدود ۲ هزار و ۱۵ دلار بودند و بیشتر مردم در ۲۳ سالگی صاحب اولین فرزندشان می‌شدند. 

امروزه کسی می‌تواند قبل از تمام‌شدن بودجهٔ بیمهٔ تأمین اجتماعی بازنشسته شود؟ بیشتر افراد نسل هزاره بر این باورند که باید در دوران بازنشستگی‌شان، نیمه‌وقت کار کنند. میانگین قیمت فعلی خانه ۳۷۴ هزار و ۹۰۰ دلار است، هزینه‌های تحصیل دانشگاه سالانه ۳۵ هزار و ۳۳۱ دلار است و افراد نسل هزاره رفته‌رفته فرزندآوری را به سنین بالاتر موکول می‌کنند؛ زنان در ۲۶ سالگی و مردان در ۳۱ سالگی بچه‌دار می‌شوند. تجربهٔ نسل پیشین این‌گونه بود که مردم چه در مشاغل اداری و چه در مشاغل یدی، سر کارشان حاضر می‌شدند، یک روز کامل با جدیت تمام کار می‌کردند و در پایان روز، با این اطمینان به خانه برمی‌گشتند که شغل و حرفه‌شان باثبات است. وفاداری معادل امنیت بود. نیازی نبود خطر کنند. فقط کافی بود تمام مراحل را دنبال کنند و در نهایت به چیزی برسند که اکثر مردم موفقیت می‌پنداشتند؛ یعنی دوران بازنشستگی راحت و طولانی، پر از سفرهای تفریحی و بازی‌کردن با نوه‌ها.»