کتاب مقدمه ای بر موسیقی شناسی قومی

کتاب «مقدمه‌ای بر موسیقی‌شناسی قومی» نوشتهٔ محسن حجاریان در انتشارات کتاب‌سرای نیک چاپ شده است. این کتاب به بررسی علمی و آکادمیک موسیقی‌شناسی قومی (اتنوموزیکولوژی) می‌پردازد. این حوزه از موسیقی‌شناسی به مطالعه موسیقی‌های مختلف جهان در بافت‌های فرهنگی و اجتماعی‌شان اختصاص دارد. هدف کتاب، معرفی اصول و مبانی موسیقی‌شناسی قومی به خوانندگان و پژوهشگران علاقه‌مند به این زمینه است.

درباره کتاب مقدمه‌ای بر موسیقی‌شناسی قومی

موضوعات اصلی که در کتاب «مقدمه‌ای بر موسیقی‌شناسی قومی» بررسی می‌شوند به شرح زیر است:

موسیقی و فرهنگ: چگونه موسیقی بخش مهمی از هویت فرهنگی جوامع است و به چه شکل در زندگی روزمره مردم جا دارد.

روش‌شناسی پژوهش: کتاب به معرفی روش‌های مختلف تحقیق در موسیقی‌های قومی می‌پردازد، از جمله روش‌های کیفی و کمّی که در مطالعات موسیقی سنتی و بومی استفاده می‌شوند.

بررسی نمونه‌های موردی: موسیقی‌های بومی ایران و دیگر نقاط جهان در کتاب مورد بررسی قرار گرفته‌اند، و بر اهمیت موسیقی‌های سنتی و محلی در بازنمایی هویت‌های فرهنگی تاکید می‌شود.

نگرش میان‌رشته‌ای: کتاب موسیقی‌شناسی قومی را به‌عنوان یک رشته میان‌رشته‌ای بررسی می‌کند که پیوندهایی با انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، و تاریخ دارد.

این کتاب برای دانشجویان، پژوهشگران، و علاقه‌مندان به موسیقی‌های سنتی و بومی اهمیت دارد، زیرا به‌عنوان یک منبع علمی کتاب به خواننده دیدگاه علمی و آکادمیکی درباره موسیقی‌شناسی قومی ارائه می‌دهد. محتوای کتاب به بررسی عمیق‌تر از موسیقی فراتر از نوا و آهنگ می‌پردازد و تاثیرات فرهنگی و اجتماعی آن را مورد بحث قرار می‌دهد. همچنین این کتاب یک راهنمای مهم برای انجام پژوهش‌های میدانی در زمینه موسیقی‌های قومی و بومی است.

کتاب مقدمه‌ای بر موسیقی‌شناسی قومی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های موسیقی‌شناسی، انسان‌شناسی، و جامعه‌شناسی مفید است، و همچنین برای هر کسی که به مطالعات عمیق و علمی در زمینه موسیقی‌های قومی و فرهنگ‌های مختلف علاقه دارد، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب مقدمه‌ای بر موسیقی‌شناسی قومی

«مطالعات موسیقی‌شناسی در دهه‌های دوم و سوم قرن نوزدهم دامنه گسترده‌تری یافت. در سال ۱۸۲۸ رافایل کس وتر و فرانسوا جوزف فتیس (۱۷۸۴ تا ۱۸۷۱) مطالبی درباره‌ی این موضوع که «کمپوزرها در قرن چهاردهم تا شانزدهم در گسترش موسیقی نقش ایفا کرده‌اند»، نوشتند. کس وتر در مطالعات خود نشان داد که ایتالیایی‌ها در تاریخ موسیقی مقام اول را ندارند زیرا ونیزی‌ها و رومی‌های قرن شانزدهم آثاری از موسیقی «ندرلند» (هلند و بلژیک) را به عاریت گرفته و کارهای پالسترینا را سرمشق خود قرار داده‌اند. وی کتاب موسیقی مدرن غرب اروپا را در سال ۱۸۳۴ نوشت. کس وتر یکی از برجسته‌ترین موسیقی‌شناسان بود که از هلند به وین رفت و در سال ۱۸۴۲ تحقیقات جامعی بر موسیقی عرب انجام داد. فرانسوا جوزف فتیس که بر دانشنامه موسیقی کار می‌کرد، هم مورخ و هم کمپوزر و هم فرضیه‌پرداز موسیقی‌شناس بود. او کتاب تاریخ عمومی موسیقی را در سال‌های ۱۸۶۹ تا ۱۸۷۶ نوشت. این اولین کتاب تاریخ موسیقی بود که موسیقی چند فرهنگ متفاوت را در زمینه‌های گوناگون از جمله مسایل زبان‌شناسی و قوم‌شناسی موسیقی بررسی می‌کرد و از همین زاویه است که بعدها او را به عنوان یکی از پایه گذاران موسیقی‌شناسی قومی تلقی کردند. وی در یکی از نوشته‌هایش به نام یادداشت‌های فلسفی بر تاریخ موسیقی ضرورت بررسی رابطه زبان و موسیقی و همچنین نظریه‌ی موسیقی را یادآور شد.»