کتاب بچه چمدانی

کتاب «بچه چمدانی» نوشتۀ نسترن فتحی است و انتشارات علمی و فرهنگی آن را منتشر کرده است. بچه چمدانی دربارۀ پسربچه‌ای است که وقتی می‌ترسد به داخل چمدان می‌رود.

درباره کتاب بچه چمدانی

قصه‌ها مزایای بی‌شماری دارند. کودکان و نوجوانان علاقۀ زیادی به خواندن و شنیدن قصه دارند و از طریق داستان‌ها چیزهای زیادی یاد می‌گیرند آن‌ها از طریق قصه‌گویی، قدرت درک و فهمشان تقویت می‌شود، خلاقیت در آن‌ها پرورش پیدا می‌کند، دایرۀ واژگانشان گسترش پیدا کرده و شخصیت‌‌های قصه‌ها بر آن‌ها اثر می‌گذارد. قصه‌ها همچنین با ایجاد سؤال در ذهن کودکان به‌صورت غیرمستقیم به آن‌ها آموزش می‌دهند و نسبت به مسائل آموزشی واکنش بهتری نشان می‌دهند. آموزش در حین خواندن آموزش غیرمستقیم نام دارد و کودکان بدون اینکه بدانند نکات زیاد را می‌آموزند.

آیا در کودکی جای خاصی را برای قایم‌شدن داشتید؟ گوشۀ امنی که در آن احساس آرامش کنید.

داستان بچه چمدانی دربارۀ پسربچه‌ای است که از دعواهای پدر و مادرش می‌ترسد به همین دلیل در چنین موقعیت‌هایی به داخل یک چمدان در اتاقش می‌رود. ازآنجایی‌که این دعواها همیشگی است، پسرک با وسایل داخل چمدان دوست شده و آن‌ها نام بچه چمدانی را بر او گذاشته‌اند. حالا لنگه جوراب آمده و خبر داده است که داداشش گم‌شده و نمی‌تواند او را پیدا کند.

والدین نقش بسیار کلیدی در احساس امنیت کودکان دارند. داستان بچه چمدانی به‌خوبی احساس ترس کودکان هنگام دعوای میان پدر و مادر و آسیبی که به آن‌ها وارد می‌شود را نشان می‌دهد. نسترن فتحی به روشی خلاقانه و از طریق روایت بچه چمدانی توانسته است کودکان را از این مسئله آگاه کند که نباید بترسند و وقتی احساس ناراحتی می‌کنند، آرامش خود را حفظ کنند. بچه چمدانی همچنین قدرت درک و خیال‌پردازی‌ کودکان را تقویت می‌کند و خلاقیت را در آن‌ها پرورش می‌دهد.

خواندن کتاب بچه چمدانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان ۶ تا ۹ ساله و والدینی که ور حضور فرزندانشان در خانه با یکدیگر دعوا می‌کنند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب بچه چمدانی

«من وقتی از صدای دعوای مامان و بابا می‌ترسم توی چمدان می‌پرم.

یعنی خیلی وقت‌ها توی چمدان هستم.

وسیله‌هایی که توی چمدان زندگی می‌کنند به من می‌گویند: بچه چمدانی.

امروز صبح که توی چمدان بودم، دامن چهارخانه داشت به خواهرش دامن گل‌گلی می‌گفت که باید تندتر کارهایش را انجام بدهد.

آقای شانه هم به شال‌گردن می‌گفت باید موهایش مرتب باشد که ناگهان...»