کتاب شرح زندگانی من (جلد اول)

کتاب الکترونیکی شرح زندگانی من (جلد اول) نوشتۀ عبدالله مستوفی در نشر ارس چاپ شده است. این کتاب دربارۀ تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجاریه: از آقامحمدخان تا پایان دوره ناصرالدین شاه است و وقایع و تحولات این دوره را از نگاه یک شاهد عینی روایت می‌کند.

درباره کتاب شرح زندگانی من (جلد اول)

این کتاب یکی از آثار مهم در حوزه تاریخ‌نگاری اجتماعی و اداری ایران است که توسط عبدالله مستوفی، از رجال سیاسی و اداری دوران قاجاریه، نوشته شده است. جلد دوم این مجموعه، به بررسی رخدادها و تغییرات دوره سلطنت مظفرالدین‌شاه و اتفاقات پس از آن، به‌ویژه قرارداد وثوق‌الدوله با انگلیس می‌پردازد.

مستوفی در این کتاب، علاوه بر توصیف رخدادهای تاریخی، تصویر دقیقی از وضعیت اجتماعی، فرهنگی، و اقتصادی آن زمان ارائه می‌دهد. نویسنده از منظر شخصی خود، که تجربه‌های مستقیم و متنوعی از امور اداری و سیاسی آن دوره داشته، توانسته روایت‌هایی واقعی و بدون تکلف از ساختار حکومت، شرایط مردم، و تحولات سیاسی ارائه کند.

کتاب نه‌تنها به مسائل سیاسی همچون انقلاب مشروطه و نقش رجال برجسته قاجاریه پرداخته، بلکه به زوایای زندگی روزمره مردم، وضعیت طبقات اجتماعی، و شیوه اداره کشور نیز نگاهی دقیق انداخته است. این اثر می‌تواند تصویری روشن از کشمکش‌های داخلی و تأثیر مداخلات خارجی بر اوضاع کشور در آن زمان ارائه دهد.

شرح زندگانی من منبعی ارزشمند برای پژوهشگران تاریخ، علوم سیاسی، و جامعه‌شناسی است. این کتاب به دلیل نگاه موشکافانه و زبان ساده و صریح، همچنان یکی از مراجع مهم برای درک تحولات اجتماعی و سیاسی ایران در اواخر دوره قاجار و اوایل مشروطه به شمار می‌رود.

عبدالله مستوفی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ ه‍.ش) از رجال سیاسی و اداری برجسته دوره قاجاریه و پهلوی بود که علاوه بر فعالیت در امور دولتی، به نگارش و مستندسازی تاریخ اجتماعی ایران پرداخت. او با ترکیب مشاهدات خود از دوران خدمت در دستگاه‌های اداری و تجربه‌های شخصی، یکی از کامل‌ترین منابع برای درک وضعیت اجتماعی و سیاسی دوران قاجاریه را به جا گذاشته است.

کتاب شرح زندگانی من (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران، دانشجویان رشته‌های تاریخ و علوم سیاسی، و پژوهشگرانی که به شناخت دقیق‌تر از ساختار اجتماعی و اداری ایران در دوره قاجار علاقه دارند، توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب شرح زندگانی من (جلد اول)

«در سال‌های آخر سدهٔ دوازدهم هجری قمری در استرآباد (گرگان) نزد یکی از خان‌های ملاک و متمول قاجار میرزایی بود که در دستگاه خان سمت پیشکاری داشت. میرزا اگرچه جوان بود ولی به نظر چنین می‌رسید که تازه‌وارد نیست، زیرا خان قجر نسبت به او اعتماد زیادی داشت و اختیار کلیهٔ کارهای ملکی و احشامی و امور خانگی خود را به او سپرده بود، سهل است، گاه‌گاه که کارهای مهمی از قبیل بندوبست با پسرعموها و سایر رؤسای ایل پیش می‌آمد همیشه صلاح‌بینی‌های میرزا را پیروی می‌کرد و معلوم بود که میرزا با وجود جوانی، که در آن‌روزها متاع رایجی نبود، توانسته است اعتماد خان را از هر حیث به خود جلب نماید. امانت و دیانت و صحت عمل میرزا در نزد کس‌وکار و پسرعموهای خان و حتی سایر رؤسای ایل شهرت بسزایی پیدا کرده بود و همگی در این پیشکار خان به نظر تحسین می‌نگریستند.»