کتاب ضد اضطراب

کتاب ضد اضطراب نوشتهٔ نیک ترنتون و ترجمهٔ احمد لطیفیان و سمیرا آزادپیما است و انتشارات اندیشه آگاه آن را منتشر کرده است. با خواندن این کتاب متوجه می‌شوید چگونه افکارتان را کنترل و مدیریت کنید، از تفکر بیش از حد دست بردارید و عادت‌های ذهنی‌تان را تغییر دهید.

درباره کتاب ضد اضطراب

اگر این کتاب را انتخاب کرده‌اید، به احتمال زیاد متوجه شده‌اید که افکار درونی‌تان آن چیزی که باید نیستند. تفکر منفی فراگیر مشکلی است که در ابتدا به نظر می‌رسد چندان هم مهم نیست. فردی که منفی‌نگر است، می‌تواند برای مدت طولانی این‌طور خودش را متقاعد کند که ناظری کاملاً بی‌طرف و عینی‌نگر است و ویژگی‌های منفی در چیزی وجود دارد که او شاهد آن است.

تفکر منفی فراگیر مانند این است که قابلمه‌ای سمّی در آشپزخانه‌تان داشته باشید، به‌این‌صورت هر چیزی که در آن قابلمه طبخ می‌کنید نیز مسموم می‌شود. در این هنگام فکر می‌کنید که مشکل از خودتان است زیرا به نظر هر چیزی که می‌خورید باعث می‌شود تا بیمار شوید! اما مشکل جای دیگری است و شما غافل از آن به استفاده از قابلمه‌ای سمّی ادامه می‌دهید.

اگر مرتباً جملاتی مانند «همه‌چیز افتضاحه» بر روی زبانتان است، می‌توانید مطمئن باشید که قابلمه‌ای سمّی در آشپزخانه ذهنی‌تان دارید. مطالب و راهکارهای خودیاری زیادی طراحی شده‌اند تا به شما کنند مسائل و مشکلاتی را حل کنید که ذهنتان به شما گفته است دارای آن مسائل و مشکلات هستید.

سوالاتی مانند این در ذهنتان می‌چرخند:

- چطور می‌تونم انقدر تنبل و بی‌انگیزه نباشم؟

- چطور می‌تونم بر این حجم از چاقی و عدم تناسب اندامم غلبه کنم؟

- چطور می‌تونم دیگه بازنده نباشم؟

کتاب ضد اضطراب به تمام این سوالات پاسخ می‌دهد و البته به شما نشان می‌دهد که مشکل اساسی کجاست.

فصل‌های این کتاب از این قرار است:

فصل اول: خودگویی‌هایتان را اصلاح کنید

فصل دوم: خودتان را تحلیل کنید؛ روش اِی‌بی‌سی و یادداشت‌های فکری

فصل سوم: بر هنر تحمل پریشانی و خودآرام‌سازی مسلط شوید

فصل چهارم: عشق به سرنوشت

فصل پنجم: از تله مثبت‌نگری سمّی اجتناب کرده و هیجاناتتان را احساس کنید

فصل ششم: تفکر منفی واقعاً از کجا می‌آید؟

خواندن کتاب ضد اضطراب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران کتاب‌های موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ضد اضطراب

«هنگامی که در برابر درد، آسیب و بی‌عدالتی مقاومت می‌کنید، در واقع در حال طولانی‌ترکردن و گسترش‌دادن این شرایط منفی هستید. شما تمام تمرکزتان را روی آن درد قرار داده و آن را تقویت می‌کنید. اینکه چنین واکنشی نشان می‌دهید ایرادی ندارد. در واقع، اجداد ما این تمرکز بیش‌ازحد بر روی درد را تکامل دادند، زیرا آن‌ها را مجبور می‌کرد که سراغ حل مشکل بروند و برای زنده‌ماندن، به سرعت تهدید را حذف یا از آن فرار کنند.

اگر کسی به شما آسیب برساند، یکی از راه‌های مقابله وی تمرکز بیش‌ازحد بر احساس گناهی است که تجربه می‌کند. با تجربه احساس گناه در چرخه‌ای گرفتار می‌شود که بارهاوبارها خودش را بابت کاری که کرده است سرزنش می‌کند. خوب است که حداقل برای مدت کوتاهی از این فرصت برای تنظیم مرزهایمان با دیگران، تغییر روند، ارزیابی مجدد یک رابطه، یا فقط بخشیدن طرف مقابل بهره ببریم. بااین‌حال، دلیلی ندارد که روی احساس گناه طرف مقابل شدیداً تمرکز کرده و کینه به دل بگیرید زیرا این واکنش تنها راهی است که باعث می‌شود تا بارهاوبارها به خودتان بگویید: «من ضعیفم. من آسیب دیدم. این عادلانه نیست.» مانند این است که کبودی جای زخم را فشار دهید و با این کار نگذارید که به درستی بهبود یابد!

اما برخی از انواع درد وجود دارد که نمی‌توان از آن‌ها فرار کرد. برای این نوع دردها، مبارزه و مقاومت تنها می‌تواند به بخشی از دردی که باید تحمل کنید، بیفزاید. کسی که از باران شکایت می‌کند، در مقایسه با کسی که سختی‌های بارش باران را می‌داند اما ترجیح می‌دهد به جای تمرکز بیش‌ازحد بر واقعیت، فقط به کارهای روزمره‌اش ادامه دهد، مشکلی دوچندان دارد.

خودآرام‌سازی به منزله حواس‌پرتی، اجتناب و یا فحش‌دادن به ناعادلانه‌بودن زندگی نیست. بلکه به این معناست که به اندازه کافی با خودتان مهربان باشید تا رنجی که تجربه می‌کنید را افزایش ندهید، خواه رنجی در مقیاس تجربه الکس باشد و خواه چیزی بی‌اهمیت‌تر مانند یک روز بارانی. اگر واقعاً نمی‌توانید کاری برای ازبین‌بردن درد انجام دهید، پس تنها اقدام منطقی این است که هر کاری که می‌توانید برای تحمل آن انجام دهید.»