کتاب سرنوشت را باید از سر نوشت!

سرنوشت را باید از سر نوشت! کتابی انگیزشی در زمینه موفقیت و خودیاری نوشته علی‌اصغر سوادکوهی است. 

درباره کتاب سرنوشت را باید از سر نوشت

سوادکوهی در این کتاب درباره توانایی بی‌نظیر مغز در تصویرسازی و تاثیرگذاشتنش بر دنیای بیرونی سخن می‌گوید. او در این کتاب می‌گوید اگر می خواهیم زندگی مان را تغییر دهیم کاقی است تا تصاویر مغزی‌مان را تغییر دهیم.به این معنا که به‌جای ثبت تصویرهای کاستی‌ها و ناتوانی‌ها، تصویرهای فراوانی‌ها و قابلیت‌های موجودمان را جایگزین کنیم.

ما می توانیم هرچه در زندگی، از مادیات، توانمندی‌ها و اندیشه‌ها در اختیار داریم، به‌وسیلهٔ نخی نامریی به عقب بازگردانیم تا در نهایت به زمانی‌که آن‌را نداشته‌ایم، برسیم. سپس آن‌را چند ثانیه از ذهن پاک کنیم.در این لحظه است که تفاوت میان داشتن و نداشتن را می‌فهمیم و وزن داشته‌هایمان را حس می‌کنیم. او در این کتاب به ماآموزش می‌دهد که تو.انمندی ذهنی هم مانند توانمندی عضلات است اگر عضلات و ماهیچه‌هایتان ظرفیت بلند کردن وزنهٔ ۱۰ کیلویی را دارد، بنابراین این نیرو می‌تواند به‌منظور برداشتن ۱۵ کیلو نیز افزایش یابد و به‌مرور وزنهٔ بیست کیلویی را نیز بلند خواهد کرد؛ اما اگر پنج‌کیلویی را بلند نکردید، انتظار برداشتن وزنه‌ای ده کیلویی را نداشته باشید. در نتیجه بدانید سلول‌های مغزی شما هر روز گنجایشی تازه پیدا می‌کنند.

خواندن کتاب سرنوشت را باید از سر نوشت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌هایی با موضوع موفقیت و رشد فردی را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب سرنوشت را باید از سر نوشت

زمان؛ بهترین هدیه خالق جهان به گل سرسبد مخلوقات؛ انسان است که در صورت شناخت و استفادهٔ صحیح از آن توانایی‌های نهفته درون انسان بروز می‌یابد. شناخت زمان، بصیرت لازم برای استفادهٔ صحیح از آن‌را فراهم می‌سازد و استفادهٔ صحیح از زمان، مستلزم یادگیری اصولی است که به کمک آن‌ها می‌توان از این دریای بی‌کران توانایی‌ها، بهترین گوهرها را صید کرد، بنابراین برای پرداختن به اصولی که تضمین‌کنندهٔ بهره‌وری مناسب از زمان است، نخست باید به این پرسش پاسخ داد که زمان چیست و چه نقشی می‌تواند در زندگی ایفا کند؟

در پاسخ باید گفت زندگی مگر چیزی جز زمان است؟ زندگی، مهلتی است که به ما داده می‌شود تا از آن بهره گیریم. حضرت علی (ع) می‌فرماید: «به‌راستی عمر تو زمانی است که در آن هستیم».

دیدن زندگی از زاویهٔ زمان، معانی تلخ و شیرینی دارد. در جایی که آمدن‌ها و رفتن‌ها در میان است و سخن از بی‌وفایی زمان با مردمان است، جنبهٔ بی‌رحمانهٔ زمان نمایان می‌شود و آن‌جا که سخن از هدیهٔ خالق برای رشد و تکامل در میان باشد، جنبهٔ شیرین و لذت‌بخش زمان مورد نظر است. در واقع زمان؛ موهبتی است که خداوند در اعطای آن به مخلوقات، هیچ تفاوتی قایل نشده و آن‌را میان شاه، بنده، فقیر و غنی، به یک گونه تقسیم کرده؛ به این معنا که یک ثانیه برای همه یک ثانیه است، نه کمتر و نه بیشتر! نه کسی می‌تواند آن‌را ذخیره کند و نه خریدنی است، بلکه باید در همان لحظه از آن استفاده کرد. در غیر این صورت به هیچ قیمتی بازنخواهد گشت.