کتاب جامعه شناسی توسعه

کتاب«جامعه شناسی توسعه» نوشتۀ مصطفی ازکیا و غلامرضا غفاری است و انتشارات اندیشه احسان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب جامعه شناسی توسعه

در دنیای امروز واقعیت توسعه در معرض چالش قرار گرفته است و باورهای بنیادین این مفهوم یعنی توسعه با تغییراتی مواجه شده است. در کتاب جامعه‌شناسی توسعه، دیدگاه‌های نظری توسعه و توسعه‌نیافتگی در بستر گذر تاریخی جوامع تا توسعه‌گرایی مورد بررسی قرار گرفته است.

در فصل اول مفاهیم کلیدی و پرکاربرد در جامعه‌شناسی توسعه به‌تفصیل توضیح داده شده است. ازآنجایی‌که به لحاظ سیاستی کاهش فقر، نابرابری و ارتقای بهبود در کیفیت زندگی در مرکز سیاست‌های توسعه قرار دارد، فصل دوم و سوم به بررسی و توضیح این موضوعات پرداخته است. تأمل نظری در باب توسعه، برای جامعه‌شناسان توسعه در نیمۀ دوم قرن بیستم پایه و اساس نظری را به ارمغان آورد که نمود آن در صورت‌بندی دیدگاه‌های نوسازی، مکتب اکلا، وابستگی و نظام جهانی دیده می‌شود. فصل سوم تا نهم این دیدگاه‌ها را هرکدام به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌دهد. ازآنجا که فرایند جهانی‌شدن به‌دلیل گستردگی و چندساختی‌بودن نتایج مثبت و منفی زیادی خصوصاً در کشورهای درحال‌توسعه داشته است، این موضوع موجب شکل‌گیری مباحثی مثل جهانی‬‌شدن و نظام سرمایه‬‌داری، جهانی‬‌سازی و جهانی‬‌شدن و توسعهٔ اجتماعی شده که در فصل ۹ مفصل به آن اشاره شده است. در فصل ده چگونگی نسبت و سهم سرمایۀ اجتماعی در فرایند توسعه موردتوجه قرار گرفته است. در دهه‌های پایانی قرن بیستم گفتمان‌های مهم زیادی در خصوص توسعه ایجاد شده که بخش اعظم متون توسعه را به خود اختصاص داده است. در فصل پایانی به‌نقد و بررسی این گفتمان‌های تازه پرداخته می‌شود.

فهرست مطالب کتاب عبارت است از: «مبانی و مفاهیم»، «فقر، نابرابری سیاست توسعه»، «بسترهای توسعه در کشورهای درحال‌توسعه»، «جامعه‌شناسان کلاسیک و توسعه»، «دیدگاه نوسازی»، «اندیشه‌های کلاسیک رویکرد توسعه‌نیافتگی»، «دیدگاه وابستگی»، «دیدگاه نظام جهانی»، «جهانی‌شدن و توسعه»، «سرمایه اجتماعی و توسعه»، «دیدگاه‌ها و گفتمان جدید توسعه».

خواندن کتاب جامعه شناسی توسعه را به چه کسانی پیشنهاد می‌ کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های سیاسی، اجتماعی و دانشجویان کارشناسی‌ارشد رشتۀ جامعه شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جامعه شناسی توسعه

«در بین جامعه‌شناسان این اجماع وجود دارد که تغییر، ویژگی بنیادی جامعه است و حیات اجتماعی تغییر و حرکت را در ذات خود دارد. به گونه‌ای که توقف در حرکت و تغییر اجتماعی مصادف با پایان حیات اجتماعی خواهد بود. چرا که "حیات اجتماعی ترکیبی از تغییرات پی در پی است و تفکیک بین ایستایی و پویایی اجتماعی در عالم واقع امری گمراه کننده است. چون جامعه را نمیتوان به مثابه امری ثابت بلکه باید به عنوان هستی پویا دانست. تغییر اجتماعی امری است فراگیر، هرچند که سرعت، قلمرو، عمق و ضرب آهنگ آن از جامعه‌ای به جامعه دیگر متفاوت است. تغییر در جوامع مدرن همه جایی، نافذ، سریع و خاموش است (زتومکا، ۲۰: ۲۰۰۶). در علوم اجتماعی دو برداشت از تغییر اجتماعی وجود دارد: یک برداشت به مفهوم وسیع و دیگری به معنی محدود. تغییر اجتماعی به معنای وسیع کلمه یا کلان آن معمولاً در نظریه‌های کلان اجتماعی و فرهنگی در قالب بحث تطور جوامع و در معنای تحول و گذار تاریخی جوامع مورد نظر است. جامعه‌شناسانی که اصطلاح تغییر اجتماعی را در سطح وسیع کلمه به کار می‌برند، سعی‬شان بر این است که تفاوت‌های جوامع و مراحل تاریخی را در طول تاریخ نشان دهند و کوشش می‌کنند که منابع و قواعد و نظمی را که در تغییر شکل یک نظام به نظامی دیگر موثر بوده است، بازشناسند و یا تمایزات مناسبات اجتماعی ـ اقتصادی هر دوره را، آن‌گونه که در نگرش اندیشمندانی چون مارکس مطرح است، نشان دهند.