کتاب خنده در تاریکی

کتاب الکترونیکی خنده در تاریکی نوشتهٔ «ولادیمیر نابوکف» با ترجمهٔ «اسماعیل فلزی» توسط انتشارات هیرمند منتشر شده است. این رمان در دستهٔ داستان‌های مدرن و روان‌شناختی قرار می‌گیرد و به روابط انسانی، وسوسه، خیانت و سقوط اخلاقی می‌پردازد. داستان در فضای برلین دههٔ ۱۹۳۰ روایت می‌شود و شخصیت‌های آن درگیر کشمکش‌های عاطفی و اجتماعی هستند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب خنده در تاریکی اثر ولادیمیر نابوکف

کتاب «خنده در تاریکی» از آثار شاخص «ولادیمیر نابوکف» است که در قالب رمان و با روایتی داستانی، به زندگی مردی به نام «آلبینوس» می‌پردازد. این کتاب در دههٔ ۱۹۳۰ نوشته شده و بازتاب‌دهندهٔ فضای اجتماعی و فرهنگی اروپا در آن دوران است. «ولادیمیر نابوکف» در این رمان، با بهره‌گیری از عناصر طنز تلخ و نگاه موشکافانه به روان انسان، داستانی را خلق کرده که در آن شخصیت‌ها درگیر وسوسه‌ها و انتخاب‌های سرنوشت‌ساز می‌شوند.

ساختار کتاب «خنده در تاریکی» بر روایت خطی و تمرکز بر شخصیت‌پردازی استوار است و فضای داستانی آن ترکیبی از واقع‌گرایی و طنز سیاه را به نمایش می‌گذارد. این رمان علاوه‌بر جنبه‌های داستانی، به بررسی مفاهیمی چون هویت، قدرت، میل و سقوط اخلاقی می‌پردازد و نمونه‌ای از ادبیات مدرن اروپایی به‌شمار می‌آید.

خلاصه داستان خنده در تاریکی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان «خنده در تاریکی» با معرفی «آلبینوس»، مردی ثروتمند و محترم در برلین آغاز می‌شود که زندگی آرام و خانوادگی‌اش با وسوسه‌ای ناگهانی دگرگون می‌شود. «آلبینوس» که منتقد هنری و کارشناس نقاشی است، درگیر خیالات و آرزوهایی می‌شود که او را به‌سوی دختری جوان به نام «مارگو» می‌کشاند. «مارگو»، دختری با گذشته‌ای پرفرازونشیب و آرزوی ستاره‌شدن در سینما، به‌تدریج وارد زندگی «آلبینوس» می‌شود و رابطه‌ای پنهانی میان آن‌ها شکل می‌گیرد.

در این میان، «میلر» شخصیتی مرموز و فرصت‌طلب، به‌عنوان رقیب و همدست «مارگو» وارد داستان می‌شود و نقشه‌هایی برای سوءاستفاده از «آلبینوس» می‌کشد. «آلبینوس» که در ابتدا گمان می‌کند کنترل اوضاع را در دست دارد، به‌تدریج در دام توطئه‌ها و بازی‌های روانی «مارگو» و «میلر» گرفتار می‌شود. داستان با پیشروی رابطهٔ «آلبینوس» و «مارگو» و پیچیده‌ترشدن مناسبات میان شخصیت‌ها، به‌سوی بحرانی عاطفی و اخلاقی حرکت می‌کند. «نابوکف» در این رمان، با نگاهی انتقادی و طنزآمیز، سقوط تدریجی یک مرد در تاریکی وسوسه و خیانت را به تصویر کشیده است، بی‌آنکه پایان داستان را به‌طور کامل افشا کند.

چرا باید کتاب خنده در تاریکی را بخوانیم؟

کتاب «خنده در تاریکی» با پرداختن به موضوعاتی چون وسوسه، خیانت، هویت و قدرت تصویری از پیچیدگی‌های روان انسان و روابط اجتماعی ارائه می‌دهد. این رمان با شخصیت‌پردازی دقیق و فضاسازی منحصربه‌فرد، خواننده را به دنیای درونی شخصیت‌ها می‌برد و نشان می‌دهد چگونه انتخاب‌های کوچک می‌توانند به فاجعه‌ای بزرگ منتهی شوند. طنز تلخ و نگاه موشکافانهٔ «نابوکف» به زندگی و اخلاق، این اثر را به نمونه‌ای قابل‌توجه در ادبیات مدرن تبدیل کرده است. مطالعهٔ این کتاب فرصتی برای مواجهه با لایه‌های پنهان روان انسان و تأمل دربارهٔ پیامدهای تصمیمات فردی فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های روان‌شناختی، داستان‌های مدرن اروپایی و کسانی که به تحلیل روابط انسانی و مسائل اخلاقی علاقه دارند مناسب است. همچنین خوانندگانی که به آثار نویسندگان بزرگی چون «نابوکف» و ادبیات قرن بیستم گرایش دارند، از مطالعهٔ این رمان بهره خواهند برد.

درباره ولادیمیر نابوکف

«ولادیمیر نابوکف» (Vladimir Nabokov) در ۲۲ آوریل ۱۸۹۹ در سنت‌پترزبورگ روسیه به دنیا آمد و از همان کودکی در محیطی چندزبانه رشد کرد. در سال ۱۹۱۷ همراه خانواده‌اش به کریمه رفت و دو سال بعد راهی انگلستان شد. او در دانشگاه کمبریج ادبیات خواند و در سال ۱۹۲۲ از یک ناشر آلمانی سفارش ترجمهٔ «آلیس در سرزمین عجایب» را دریافت کرد؛ ترجمه‌ای که با نام مستعار منتشر شد و در سال ۱۹۲۳ به چاپ رسید و به‌عنوان نخستین اثر او شناخته می‌شود. نابوکف در سال‌های اقامتش در برلین با نام مستعار «سیرین» شعر و داستان کوتاه منتشر می‌کرد و به‌سختی امرار معاش داشت. با قدرت‌گیری نازی‌ها در سال ۱۹۳۶ همراه خانواده به پاریس و سپس به آمریکا مهاجرت کرد. او پس از آن همچنان به نوشتن ادامه داد و برخی آثار اولیهٔ خود را از روسی به انگلیسی بازگردانی کرد.

او از سال ۱۹۴۸ تا سال ۱۹۵۹ در دانشگاه «کرنل» به تدریس زبان و ادبیات روسی و اروپایی مشغول بود و در همین دوران ترجمهٔ «یوگنی آنگین» «پوشکین» را انجام داد، رمان «لولیتا» را به پایان رساند و رمان «پنین» را آغاز کرد. از آثار برجستهٔ او می‌توان به «آتش کم‌فروغ»، «نبوغ»، «چیزهای شفاف» و «چشم» اشاره کرد. «نابوکف» در دوم ژوئیهٔ سال ۱۹۷۷ در اثر بیماری ریوی درگذشت.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

«ولادیمیر نابوکف» برای رمان‌هایی چون «لولیتا» و «پنین» هفت بار نامزد جایزهٔ ملی کتاب آمریکا (National Book Award for Fiction) شد. در سال ۱۹۷۳ نیز «مدال ملی ادبیات آمریکا» (National Medal for Literature) به او اعطا شد.

بخشی از کتاب خنده در تاریکی

«زمانی در برلین آلمان مردی زندگی می‌کرد به نام آلبینوس. وی ثروتمند، محترم و خوشبخت بود. یک روز همسرش را به خاطر معشوقه‌ی جوانی ترک کرد؛ عاشق شد. اما پاسخ درخوری نگرفت و این گونه زندگی‌اش تباه شد. این تمام داستان است و اگر به‌خاطر سود و سعادتی که در بیان آن نهفته است نبود، آن را به حال خود رها می‌کردیم و اگرچه روی سنگ قبرها جای زیادی برای ذکر خلاصه‌ی زندگی آدم‌ها هست که معمولا خزه‌ها آن را می‌پوشانند، توجه به جزئیات همواره مفید است. پیش‌آمد این گونه بود که شبی تصوری جالب به ذهن آلبینوس رسید. در واقع این تصور کاملاً پرداخته‌ی ذهن خودش نبود؛ چون مطالعه‌ی عبارتی در یکی از آثار کنراد آن را به خاطرش راه داده بود (منظور اودو کنراد است. کسی که کتاب خاطرات یک مرد فراموش‌کار و مطالبی راجع‌به جادوگر پیری که در مراسم وداعش خود را ناپدید کرد نوشت. نه آن لهستانی مشهور). به‌هرحال او به این تصور عشق ورزید و با آن بازی کرد و اجازه داد در وجودش ریشه بدواند. (یعنی تمام اعمالی را انجام داد که در قلمرو آزاد ذهن مایه‌ی ایجاد تملک قانونی است) و این گونه مالک آن شد.»