کتاب قدرت باور

کتاب قدرت باور نوشتهٔ جو دیسپنزا و ترجمهٔ روزبه ملک زاده و هیمن برین است و انتشارات پردیس آباریس آن را منتشر کرده است. با خواندن این کتاب ذهنتان را به ماده تبدیل کنید.

درباره کتاب قدرت باور

دارونما یا پلاسیبو مقوله‌ای است که در تحقیقات علمی بسیار به کار می‌رود، اما شاید بپرسید که دارونما چه کاربردی در زندگی من دارد و اصلاً چرا باید کتابی در مورد دارونما بخوانم؟ پاسخ این پرسش را باید در مکانیسم اثر دارونما جست‌وجو کرد.

در بیشتر تحقیقات علمی، برای اثبات اثرگذاری یک ماده، دارو، روش یا فعالیت خاص، شرکت‌کنندگان را چند دسته می‌کنند. بیشتر اوقات گروهی را گروه شاهد و گروهی را گروه آزمایش در نظر می‌گیرند. گروه آزمایش چنان‌که از نامش پیداست، داروی اصلی را دریافت می‌کند و گروه شاهد، دارویی دریافت می‌کند که شبیه داروی واقعی است، اما هیچ یک از خواص آن را ندارد. هدف این است که در پایان آزمایش، دو گروه را با هم مقایسه کنند و تغییراتی را که در گروه آزمایش مشاهده می‌شود، اما در گروه شاهد دیده نمی‌شود، به عنوان اثرات دارو معرفی کنند.

اما نکتهٔ جالب‌تری که در تحقیقات علمی وجود دارد، میزان تغییرات گروه شاهد است. در بسیاری از تحقیقات، در گروه شاهد یا گروه دارونما نیز تغییرات قابل توجهی ایجاد می‌شود. این تغییرات از کجا می‌آیند؟ چرا گروه شاهد بدون دریافت هیچ مادهٔ فعالی، اثرات داروی اصلی را بروز می‌دهند؟ مگر قرار نیست گروه شاهد تغییر نکنند و مبنایی برای سنجش تغییرات گروه آزمایش قرار بگیرند؟

شاید بتوان چنین استنباط کرد که (دست‌کم بخشی از) اثرات دارو، به‌خاطر تصور و باور فرد مصرف‌کننده ایجاد می‌شود. اگر این‌طور باشد، آیا نمی‌توان از این مسئله در زمینهٔ تحول و پیشرفت شخصی استفاده کرد؟ کتاب قدرت باور بر اساس همین استدلال نگاشته شده است.

در بخش اول کتاب، به طور مفصل به خاستگاه و نحوهٔ اثرگذاری دارونما پرداخته شده و تحقیقات علمی زیادی در این رابطه بررسی شده است. هدف از این بررسی، علاوه بر اثبات ادعای فوق، این است که خواننده درک مبسوطی از این پدیده کسب کند و زیرساخت ذهنی لازم را داشته باشد تا بتواند از این اطلاعات در راستای رشد و تحول شخصی بهره‌برداری کند.

بخش دوم کتاب مربوط به کاربست علمی این اطلاعات است و در آن فرایند جامعی برای بهره‌برداری از اطلاعات بخش اول ارائه شده است. با توجه به اینکه اثرگذاری دارونما مستلزم تلقین‌پذیری ذهن فرد است، در اینجا نیز راهکاری پیشنهاد شده است که تلقین‌پذیری بالایی در ذهن ایجاد می‌کند؛ و آن راهکار چیزی نیست جز مراقبه. در هنگام مراقبه، امواج آلفا (و امواج پایین‌تر یعنی تتا و دلتا) بخش‌های مختلف مغز را فرا می‌گیرند و با توجه به اینکه فعالیت ذهن تحلیلی، مستلزم وجود امواج بتاست، در این حالت مغز تحلیلی خاموش می‌شود و تلقین‌پذیری مراقبه‌گر نسبت به اطلاعاتی که به خودش تلقین می‌کند، بسیار بالا می‌رود.

در این روش ممکن است تغییر فوری حاصل نشود، چون در اینجا هیچ شعبده و جادویی در کار نیست. باورهایی که هم‌اکنون در ذهن شما وجود دارند، هیچ کدام‌شان در یک لحظه ایجاد نشده‌اند که بخواهید در یک چشم برهم‌زدن آن‌ها را تغییر دهید. تغییر، نیازمند زمان است.

خواندن کتاب قدرت باور را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند به قدرت باور و تلقین پی ببرند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب قدرت باور

«واقعیت را می‌توان به یک هدف متحرک تشبیه کرد. ما عادت داریم که واقعیت را مقوله‌ای ثابت و قطعی در نظر بگیریم، اما همان‌طور که در این فصل خواهید دید، چیزهایی که تاکنون در مورد واقعیت به ما گفته‌اند، به هیچ وجه صحیح نیستند. اگر می‌خواهید با ذهن‌تان روی ماده تأثیر بگذارید و دارونمای خودتان باشید، ضروری است که ماهیت حقیقی واقعیت، چگونگی ارتباط ذهن و ماده و نحوهٔ تغییر واقعیت را درک کنید، چون اگر ندانید که این تغییرات چرا و چگونه ایجاد می‌شوند، نخواهید توانست نتایج را بر اساس قصد و نیت خودتان رقم بزنید.

پیش از آنکه وارد دنیای کوانتوم شویم، بیایید بررسی کنیم و ببینیم ایده‌هایی که ما راجع به واقعیت در ذهن داریم از کجا آمده‌اند و ما را به کجا رسانده‌اند. به لطف رنه دکارت و سِر اسحاق نیوتن، چندین قرن بود که مطالعهٔ جهان به دو بخش تقسیم می‌شد: ماده و ذهن. مطالعهٔ ماده (عالم مادیات) به حوزهٔ علم واگذار شده بود، چون قوانین حاکم بر دنیای بیرونی و عینی ما عمدتاً قابل محاسبه و قابل پیش‌بینی هستند. اما قلمروی ذهن غیرقابل پیش‌بینی و پیچیده بود و به همین دلیل بررسی آن را به حوزهٔ دین واگذار کرده بودند. به مرور زمان ماده و ذهن به چیزهای جداگانه‌ای تبدیل شدند و اینگونه بود که ثنویت یا دوگانه انگاری پا به جهان گذاشت.

فیزیک نیوتن (یا همان فیزیک کلاسیک) به مکانیک رفتار اشیا در مکان و زمان می‌پردازد و برهم‌کنش آن‌ها را در دنیای جسم و ماده بررسی می‌کند. به لطف قوانین نیوتن ما می‌توانیم مسیر گردش سیاره‌ها به دور خورشید را اندازه‌گیری و پیش‌بینی کنیم، تعیین کنیم که سیب با چه شتابی از درخت می‌افتد و حساب کنیم که چقدر طول می‌کشد تا با هواپیما از سیاتل به نیویورک برویم. فیزیک نیوتن به امور قابل پیش‌بینی اختصاص دارد و دنیا را همانند یک دستگاه عظیم یا یک ساعت بزرگ در نظر می‌گیرد.

اما فیزیک کلاسیک در زمینهٔ بررسی انرژی، اعمال دنیای غیرمادی (که فراتر از مکان و زمان است) و رفتار اتم‌ها (که واحدهای سازندهٔ عالم جسم هستند) محدودیت‌هایی دارد. این قلمرو به فیزیک کوانتوم مربوط می‌شود. دنیای کوچک ذرات زیراتمی مانند الکترون‌ها و فوتون‌ها همانند دنیای بزرگ سیارات، سیب‌ها و هواپیماها (که ما شناخت خوبی از آن‌ها داریم) رفتار نمی‌کند.»