کتاب پاوند، جویس

معرفی کتاب پاوند، جویس

کتاب الکترونیکی «پاوند/جویس (برگزیده‌ای از نامه‌های ازرا پاوند به جیمز جویس به همراه مقالاتی درباره‌ی جویس)» با گزینش و ترجمهٔ مرتضی پاشاپور و از سوی نشر حکمت کلمه منتشر شده است. این اثر مجموعه‌ای از نامه‌های «ازرا پاوند» به «جیمز جویس» را در کنار چند مقاله دربارهٔ جویس گرد آورده و تصویری از رابطهٔ ادبی و شخصی این دو چهرهٔ مهم ادبیات قرن بیستم ارائه می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پاوند، جویس

این کتاب مجموعه‌ای از نامه‌ها و مقالات است که بین سال‌های ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۶ نوشته شده‌اند و به رابطهٔ ادبی و انسانی میان «ازرا پاوند» و «جیمز جویس» می‌پردازد. نامه‌ها، عمدتاً از سوی پاوند خطاب به جویس نوشته شده‌اند و در آن‌ها تلاش‌های پاوند برای حمایت از جویس، معرفی آثار او به ناشران و مجلات، و پیگیری مسائل مالی و نشر آثار جویس دیده می‌شود. افزون بر نامه‌ها، چند مقاله از پاوند دربارهٔ آثار جویس و جایگاه او در ادبیات مدرن نیز در کتاب آمده است. این مقالات و نامه‌ها، علاوه بر نمایش دغدغه‌های ادبی و هنری دو نویسنده، تصویری از فضای ادبی اروپا در آغاز قرن بیستم و چالش‌های نویسندگان مستقل را نیز ترسیم می‌کنند. کتاب، با روایتی مستند و بی‌واسطه، خواننده را به پشت صحنهٔ شکل‌گیری برخی از مهم‌ترین آثار ادبی قرن بیستم می‌برد و نشان می‌دهد که چگونه شبکه‌ای از دوستی‌ها، حمایت‌ها و نقدها در شکل‌گیری ادبیات مدرن نقش داشته‌اند.

خلاصه کتاب پاوند، جویس

این کتاب، مجموعه‌ای از نامه‌های «ازرا پاوند» به «جیمز جویس» و چند مقاله دربارهٔ جویس را در خود جای داده است. در این نامه‌ها، پاوند از نخستین آشنایی با آثار جویس و تلاش برای معرفی او به مجلات و ناشران می‌نویسد. او دربارهٔ مشکلات مالی جویس، دشواری‌های انتشار آثارش و مقاومت ناشران و سانسورچیان در برابر نوشته‌های جویس صحبت می‌کند. پاوند در نامه‌ها، جویس را به ارسال آثارش به مجلات مختلف تشویق می‌کند و گاه دربارهٔ وضعیت نشر، بازار کتاب و فضای ادبی انگلستان و اروپا توضیح می‌دهد. بخش‌هایی از نامه‌ها به تلاش‌های پاوند برای گرفتن کمک مالی برای جویس از صندوق ادبی سلطنتی و حمایت از او در دوران جنگ جهانی اول اختصاص یافته است. در مقالات کتاب، پاوند به تحلیل سبک و اهمیت آثار جویس، به‌ویژه مجموعه‌داستان «دوبلینی‌ها» و رمان «چهرهٔ مرد هنرمند در جوانی» می‌پردازد و جایگاه جویس را در ادبیات مدرن بررسی می‌کند. این نوشته‌ها، علاوه بر نمایش رابطهٔ شخصی و حرفه‌ای دو نویسنده، تصویری از فضای ادبی و اجتماعی اروپا در آن دوره ارائه می‌دهند.

چرا باید کتاب پاوند، جویس را خواند؟

این کتاب فرصتی استثنایی برای آشنایی با پشت‌پردهٔ شکل‌گیری آثار مهم ادبی قرن بیستم و رابطهٔ میان دو نویسندهٔ تاثیرگذار فراهم می‌کند. خواننده با مطالعهٔ این نامه‌ها و مقالات، نه‌تنها با دغدغه‌ها و مشکلات نویسندگان مدرن آشنا می‌شود، بلکه می‌تواند روند حمایت، نقد و همکاری میان چهره‌های ادبی را از نزدیک دنبال کند. این اثر همچنین به فهم بهتر فضای ادبی اروپا و چالش‌های نویسندگان مستقل در مواجهه با سانسور و ناشران کمک می‌کند.

خواندن کتاب پاوند، جویس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات مدرن، پژوهشگران تاریخ ادبیات، دوستداران مکاتبات ادبی و کسانی که به پشت‌صحنهٔ خلق آثار بزرگ علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای دانشجویان رشته‌های ادبیات و مطالعات فرهنگی که به بررسی جریان‌های ادبی قرن بیستم می‌پردازند، منبعی ارزشمند به شمار می‌آید.

فهرست کتاب پاوند، جویس

- نامه‌ها و مقاله‌ها: ۱۹۱۳–۱۹۲۰ مجموعه‌ای از نامه‌های «ازرا پاوند» به «جیمز جویس» که به موضوعاتی مانند معرفی آثار جویس به ناشران، مشکلات مالی و نشر، و حمایت‌های ادبی می‌پردازد. - سرگذشتی عجیب‌وغریب پیشگفتاری از جویس دربارهٔ دشواری‌های انتشار مجموعه‌داستان «دوبلینی‌ها» و چالش‌های او با ناشران و سانسورچیان. - دوبلینی‌ها و آقای جیمز جویس مقاله‌ای از پاوند دربارهٔ ویژگی‌های نثر جویس و جایگاه او در ادبیات معاصر. - از مقالهٔ «فقدان محض ایرلند» تحلیلی از پاوند دربارهٔ وضعیت ادبیات ایرلند و نقش جویس در آن. - آقای جویس و صحنهٔ مدرن مقاله‌ای دربارهٔ نمایش‌نامه‌نویسی جویس و جایگاه آثار او در تئاتر مدرن. - جیمز جویس و منتقدانش بررسی واکنش منتقدان به آثار جویس و تحلیل جایگاه او در میان نویسندگان هم‌عصر.

بخشی از کتاب پاوند، جویس

«آقای عزیز: آقای پیتس با من از نوشته‌های شما حرف زده است. من به‌طور غیررسمی با یکی‌دوتایی از روزنامه‌های جدید و بی‌پول در ارتباطم (گوئیست که قبلاً تحت عنوان نامناسب زن آزاد نو چاپ می‌شد. آن‌طور که مرگوره به آن اشاره کرده حتی که مردان در آن مشارکت دارند و سربریلیست که خدا می‌داند یعنی چه - به هر حال آن‌ها تنها نشریاتی در انگلستان‌اند که سرپا هستند و از آزادی بیان حمایت می‌کنند و پیگیر ادبیات هستند [دست‌نوشته: (نمی‌گویم آن را می‌فهمند)]. دومی می‌تواند حق‌التالیف کمی هم بدهد, اولی عملاً نمی‌تواند هیچ پولی بدهد. ما این کار را به خاطر دلخوشی‌اش می‌کنیم و این‌که جایی داشته باشیم برای چاپ نوشته‌های آشکاراً مردن. من برای دو مجله‌ی آمریکایی هم مطلب گردآوری می‌کنم که حق‌التحریر زیادی می‌دهند. با این حال نمی‌توانم قول دهم نوشته‌ات در آن‌ها چاپ شود. چراکه در انتخاب مطالب اختیار تام ندارم. این اولین باری است که برای کسی خارج از حلقه‌ی آشنایانم نامه می‌نویسم (به غیر از مولفان فرانسوی). این مسائل را با گفت‌وگو بهتر می‌توان حل کرد اما از آن‌جا که گفت‌وگو ممکن نیست، نامه می‌نویسم.»