کتاب پل ها نه دیوارها
معرفی کتاب پل ها نه دیوارها
کتاب پل ها نه دیوارها نوشتهٔ حمدبن عبدالعزیز الکواری و ترجمهٔ سیدحمیدرضا مهاجرانی است. انتشارات روزنه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی پژوهشی تطبیقی در روابط بین شمال و جنوب است.
درباره کتاب پل ها نه دیوارها
کتاب پل ها نه دیوارها پژوهشی است تطبیقی و مقایسهای در عرصۀ واکاوی روابط بین شمال و جنوب. حمدبن عبدالعزیز الکواری در ابتدای این کتاب گفته است که کوشیده به لایههای زیرین روابط بیناتمدنی شمال و جنوب بپردازد و نتایج آن رفتار ناشایستی را که شمالیان در حق کشورهای جنوبی روا میدارند، بررسی کند. این سیاستمدار و نویسنده گفته است که تنها خواستهاش پایانبخشیدن به دوری انسان از انسان است. او باور دارد که باید انسانها تا بدان حد به هم نزدیک شوند که هر جا پا میگذاریم با همنوعی همنشین شویم. بازگشت به اصل گفتوگو باور او است. چنین به نظرش میرسد که به اندازهٔ کافی دیوار بنا شده و اکنون به دورانی رسیدهایم که باید برای کشیدن پلهای استوار آستین بالا بزنیم و با وجود درگیریها و جنگها و آوارهایی که بر سر بشر نازل شده، بیوقفه دستبهکار بازسازی و ساخت پل باشیم.
خواندن کتاب پل ها نه دیوارها را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
خواندن این کتاب را به دوستداران علوم سیاسی و روابط بینالملل پیشنهاد میکنیم.
درباره حمدبن عبدالعزیز الکواری
حمدبن عبدالعزیز الکواری در یک ژانویهٔ ۱۹۴۸ در الغریه در قطر به دنیا آمد. او یک سیاستمدار قطری بوده است که بهعنوان وزیر امور خارجه با درجهٔ معاون نخستوزیر خدمت کرده است. پیش از این وزیر فرهنگ، هنر و میراث قطر، سفیر قطر در فرانسه و ایالات متحده و همچنین سفیر سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل بود؛ همچنین الکواری کاندیدای انتخابات مدیرکل یونسکو در سال ۲۰۱۷ میلادی بود.
بخشی از کتاب پل ها نه دیوارها
«موضوع گفتگوی فرهنگها پدیدهٔ جدیدی نیست که از آن بهعنوان مولود دوران معاصر تعبیر کرد بلکه رد پای چنین امری در تمامی ادوار تاریخ به چشم میخورد و همواره در کش و قوس مراحل تاریخی وجود داشته. این امر بسته به سطح روابطی که ملل مختلف با یکدیگر داشتهاند در پهنهٔ تاریخ حضوری ملموس دارد. در یک کلام گفتگو با مجموعه اهداف و راهکارهایی که از آن استفاده میبردهاند بهعنوان یک اصل مسلم در تمامی اعصار و قرون حضور داشته است.
گر از واژهٔ «حِوار» در عربی و نیز یونانی بهعنوان گفتگو تعبیر کنیم چنین واژهای قطعاً شامل حال مباحثات و تمامی بحث و جدلهایی میشده که بین دو نفر رخ میداده که هدف عمدهاش رسیدن به تفاهم و نزدیکی بین دو طرف بوده است. در یک کلام میتوان از گفتگو بهعنوان یک اصل اخلاقی تلقی کرد که بین فرهنگهای مختلف و متنوع وجود داشته است ولی نوع گفتگویی که بین فرهنگها صورت میگرفته بر حسب دورانی که طرفهای گفتگو در آن زندگی میکردهاند با هم فرق داشته چرا که همواره این گفتگوها از یک طرف مبتنی بر روابط بینالمللی بوده که بین کشورها حاکمیت داشته است و از طرفی بر حسب تکنولوژی موجود در آن دوران شیوههایش متفاوت بوده است.
اصطلاح گفتگو از نظر یونانیان سخنان مبتنی بر اندیشه بین دو طرف است که نمونهاش را در گفتگوهای افلاطون و سقراط میتوان مشاهده کرد که افلاطون در شیوهٔ گفتگوی خود معمولاً از روش ایضاح اندیشه استفاده میبرده. معروفترین گفتگوهای افلاطون «رسالههای مهمانی» است که وی اساس گفتگو را در آن بر مبنای دوستی و محبت بنیان نهاده بوده است. عنصر گفتگو در فرهنگ غرب بر مبنای تحقیق تفاهم استوار شده به این معنا که هیچیک از دو طرف قصد قانع کردن و یا کوبیدن آن دیگری را ندارند به عبارتی در این نوع از گفتگو نتیجه از قبل طراحی نشده بلکه هدف اصلی تبادلنظر بین دو انسان با دو اندیشهٔ متفاوت است تا در اثر همنشینی با یکدیگر به نقطهای مشترک برسند.»
حجم
۲۳۹٫۰ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۱
تعداد صفحهها
۲۱۲ صفحه
حجم
۲۳۹٫۰ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۱
تعداد صفحهها
۲۱۲ صفحه