کتاب ذوب

کتاب ذوب نمایشنامه‌ای نوشتهٔ گیوم پوا و ترجمهٔ مهسا محمدیان است و نشر قطره آن را منتشر کرده است. این نمایشنامه سرمای قطب جنوب، تکه یخ‌های شناور بر سطح اقیانوس و گروهی از جوانان را به تصویر می‌کشد که برای حفظ جانشان در تلاش‌اند تا از این سرمای مهلک بگریزند.

درباره کتاب ذوب

نمایشنامه ذوب در سال ۲۰۱۸ موفق به دریافت جایزهٔ گودو در فستیوال شب‌های آنکلاو شد. این نمایشنامه حاصل نگرشی خلاقانه است که در آن کلمات همانند تکه‌یخ‌های شناور ذوب می‌شوند و به شیوه مکتب مینیمالیسم از خلال سکوت‌های مملو از احساس روح خواننده را تحت تأثیر قرار می‌دهند. نویسنده با ظرافت هرچه تمام‌تر سعی داشته است تا دو موضوع فراگیر را که جوامع امروزی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند از نظر بگذراند: یکی تغییرات جوی حاکم بر کره زمین و دیگری طردشدگی.

این نمایشنامه سرمای طاقت‌فرسای قطب جنوب، تکه یخ‌های شناور بر سطح اقیانوس و گروهی از جوانان را به تصویر می‌کشد که برای حفظ جانشان در تلاش‌اند تا از این سرمای مهلک بگریزند و خود را به سرزمین «الدورادوی خیالی» برسانند. جوانانی که خود را به دست تقدیر سپرده‌اند تا شاید هم‌سو با جریانِ آب بتوانند سریع‌تر به سرزمین موعود برسند. نویسنده در تلاش است تا از پس این گفت‌وگوهای مینیمالیست و جملات کوتاه، احساس تنش، ترس و اضطراب حاکم بر شخصیت‌ها را به زیبایی به تصویر بکشد به نحوی که خواننده به شیوه‌ای ملموس آن‌ها را درک کند.

پس از نویسندگانی نظیر ساموئل بارکْلی بکت و اوژن یونسکو که زبان تئاتر را دگرگون کردند و سبکی نوین در نمایشنامه‌نویسی پدید آوردند، اینک گیوم پوا این نویسنده جوان با خلق نمایشنامه ذوب نگرشی دیگر از ساده‌گرایی و تئاتر مینیمالیست را به مخاطبانش ارائه می‌دهد. دیالوگ‌ها اکثراً کوتاه و حتی پاره‌ای تک کلمه‌ای هستند و اغلب با سکوتی ژرف بین شخصیت‌ها خاموش می‌گردند. جوانانی که شمارش روزها را از دست داده‌اند اما باز هم امید دارند که خود را به این سرزمین ممنوعه برسانند و از هیچ تلاشی برای رهایی از این مهلکه دریغ نمی‌کنند.

گیوم پوا در نمایشنامه ذوب سعی کرده است که از ورای سبک مینیمالیستی، جنبه‌های انسانی، عشق و محبت و پیام صلح را به نمایش بگذارد. جوانانی که درگیر تنش‌های پیرامون خود هستند تا راهی برای نجات جانِ خویش بیابند. حال آنکه در این برهه سنی باید عشق ورزیدن و آغوش گرم خانواده را تجربه کنند. اما دگرگونی‌های محیط زیست آن‌ها را بر آن داشته تا در جست‌وجوی بقای خود برآیند. این گرایش انسانی به زیبایی از خلال ساختار کلامی و کاربرد جملات کوتاه نوشتار به خواننده القا می‌شود.

این نمایشنامه به نوبه خود یادآور کشتی جنگی مدوسا است که عده بسیاری در این کشتی جنگی دچار حوادثی شدند و جان خود را از دست دادند؛ ولی تا آخرین نفس برای ادامه حیات تلاش کردند تا از چنگال مرگ رهایی یابند. تفاوت اصلی کشتی مدوسا با نمایشنامه ذوب در این است که بازماندگان این کشتی برای زنده ماندن، دست به تغذیه از هم نوع خود زدند حال آنکه در نمایشنامه ذوب گیوم پوا با متنی تمثیلی به انسانیت، مهربانی و گذشت اشاره می‌کند.

خواندن کتاب ذوب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران نمایشنامه‌های مدرن پیشنهاد می‌کنیم.

درباره گیوم پوا

گیوم پوا نویسنده، کارگردان و نمایشنامه‌نویس فرانسوی در یازدهم مارس سال ۱۹۸۶ در نزدیکی شهر لیون زاده شد. در سال ۲۰۰۴ تحصیلات خود را در مؤسسه شارترو آغاز و دیپلم خود را در رشته ادبیات اخذ کرد. در سال ۲۰۰۷ وارد دانشسرای عالی شد و سپس از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ در مدرسه ملی هنرها و تکنیک‌های تئاتر در بخش «نویسندگی و نمایشنامه‌نویسی» مشغول به تحصیل شد. وی در سال ۲۰۱۴ نخستین متن تئاترش را تحت عنوان مستقیم در انتشارات نمایشی منتشر کرد که جوایز جشنواره نویسندگان تئاتر لیون، جایزه جشنواره دبیرستانی گودو و سونی لَبو تنسی را از آنِ خود کرد.

آثار گیوم پوا به زبان‌های اسپانیایی (در آرژانتین و مکزیک)، ایتالیایی و آلمانی ترجمه شده است.

بخشی از کتاب ذوب

«-سردمه.

-منم همین‌طور، سردمه.

-هیچ‌وقت این‌طوری سردم نشده بود.

-متوجه شدیم، سردتونه.

-سردمونه، آره.

-سردتونه، فهمیدم.

سکوت.

-الان کجاییم؟

سکوت.

-کسی می‌تونه جواب منو بده: الان کجاییم؟

-جایی هستیم که هوا سرده.

-خُب کجاییم؟

سکوت.

-به آسمون نگاه کن. شاید موقعیت ستاره‌ها بهت کمک کنه تا بفهمی کجایی.

-تو می‌دونی کجاییم؟

-سردمه، واقعاً سردمه.

-به آسمون نگاه می‌کنم، موقعیت ستاره‌ها...

-و؟

-و نمی‌دونم کجاییم.

-کی از مسیر منحرف شدیم؟

-مگه از مسیر منحرف شدیم؟

-خیلی وقت پیش از مسیر منحرف شدیم.

-از مسیر منحرف شدیم؟

-فکر می‌کنم، دو روزی می‌شه.

-کمتر.

-بیشتر.

-چهار روز؟

-نه اونقدر.

-واقعاً سردمه.

-شش روزه، مطمئنم، نزدیک به یک هفته می‌شه.

-کمتر از یک شب و چندی.

-بیشتر.

-موقعیت ستاره‌ها...

-خُب که چی؟

-یک عالمه ستاره تو آسمون هست.

-یک شب نیست، بلکه حداقل یک روز و یک شب تمام و همین‌طور یک صبح کامل می‌شه.

-کی راه افتادیم؟

-اصلاً نمی‌دونم.»