کتاب در جستجوی صلح و عدالت

کتاب در جستجوی صلح و عدالت حاوی مقالات و اشعاری از «ولتر»، «ویکتور هوگو»، «آدرین دانست» و «لافونتن» و حاصل نگارش و ترجمهٔ محمد ترابی است. نشر پرتا قلم این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر شما را با آرا و اندیشه‌های متفکران قدیم فرانسه دررابطه‌با صلح و عدالت آشنا می‌کند.

درباره کتاب در جستجوی صلح و عدالت

کتاب در جستجوی صلح و عدالت حاوی مقاله‌هایی از نویسندگان نامدار فرانسه در قرن‌های ۱۷ و ۱۸ و ۱۹ میلادی است. این نویسنده‌ها عبارتند از «لافونتن» (Jean de La Fontaine) در قرن ۱۷، «ولتر» (Voltaire) در قرن ۱۸ و «ویکتور هوگو» (Victor Hugo) در قرن ۱۹ میلادی. منبع محمد ترابی برای گزینش این مقالات، کتاب‌های تاریخ ادبیات فرانسه بوده است. این کتاب جستاری مربوط به اشغال چین در قرن ۱۹ توسط انگلیس و فرانسه را هم در بر گرفته است. این جستار، بیشتر دربارهٔ حماقت‌ها، دیوانگی‌ها، بی‌رحمی‌ها، غارت و آوارگی‌های مردم هر زمانه‌ای است. این باور در همین نوشتهٔ کوتاه بازتاب یافته است. در جستار اشغال کشور چین، سخن از تلّ انبوه دست‌وپاهای بریده و انباشته در برابر پایگاه نظامی اشغالگران و انتظار و نوبت‌گرفتن آن‌ها برای بریده‌شدن یک دست یا پای دیگرشان است و یا به آتش‌کشیدن قصر تابستانی و باستانی امپراتور چین و یا تحویل تابوت‌های کشتگان جنگ به روایت ولتر در جستارهای گوناگون. این مطالب از مسببان و گردانندگان جنگ‌ها و ویرانی‌ها و باورهای آن‌ها یاد کرده است.

آنچه در اندیشه و اشعار و جستارهای متعلق به این شاعران و نویسندگان فرهیخته و انسان‌مدار دیده شده است، در جهت مخالفت و محکوم‌ساختن و انتقاد و هجو و تمسخر برپاکنندگان جنگ‌ها و آتش‌افروزان آن‌ها و عوامل ویرانی‌ها بوده است. لافونتن و ولتر که گونهٔ طنز را در نوشتار خود برتر و بیشتر برگزیده و به کار گرفته‌اند، هر یک حقایق جامعهٔ انسانی را با قلم نیش‌دار و برانگیزانندهٔ خود و به‌روش خود آشکار ساخته‌اند. لافونتن با قراردادن شیر در مسند شاه و قراردادن گرگ در جایگاه کشیش و قراردادن قاضی و روباه در جایگاه مجیزگوی متملق و توجیه‌کنندهٔ گفتار و کردار قدرتمداران، دستگاه پوشالی عدالت و قاضی و پادشاه را به باد تمسخر و انتقاد گرفته است. ولتر قلم طنزدارش را که چون شمشیری برنده و آشکار‌کنندهٔ زشتی‌ها است، در راه مبارزه با خردستیزی، خرافات، موهومات، تصورات واهی جنگ‌افروزان و... در میدان خرد و اندیشه به حرکت در آورده است. این نویسنده‌ها فریب و نیرنگ و ریاکاری را محکوم و مردم را به‌دلیل پذیرش و تسلیم در برابر آن‌ها نکوهش کرده‌اند. ویکتور هوگو، نویسندهٔ رمان مشهور بینوایان، دستگاه استبداد و خودسری و خودبینی ناپلئون سوم را به‌سختی به باد انتقاد گرفته و محکوم کرده است. او کارگران و کشاورزان را که هزینهٔ جنگ‌های ویرانگر و بیهودهٔ شاه را می‌پردازند، سرزنش و ملامت کرده و هشدار داده است که قدرت اصلی و واقعی از آنِ آن‌ها بوده، اما آن را با سستی و بی‌غیرتی به ناپلئون تقدیم کرده‌اند. بدین‌سان است که این ۳ نویسنده و شاعر آزاده و مردمی، قلم و قدم را در راه صلح و عدالت به کار گرفته‌اند.

خواندن کتاب در جستجوی صلح و عدالت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد آرای اندیشمندان و نویسندگان فرانسه دررابطه‌با صلح و عدالت پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب در جستجوی صلح و عدالت

«در همه حکایات و روایات ولتر که در آن‌ها محور داستان "صدیق" است، داستان‌ها به صورت معماگونه و مبهم بیان می‌شود که حس کنجکاوی خواننده را مدت زمان درازی برمی‌انگیزد و به اندیشه وا می‌دارد و تا پایان جز با اعمال هوش و دانش قهرمان آن داستان نتیجه‌ای به دست نمی‌آید. راه سپرده‌شده با قلم آتشین و آزاردهنده و بیدارگر ولتر که مخاطب آن شاهان، درباریان چاپلوس و انتشار دستان‌های طنز و هجو علیه مالیات‌چی‌ها و دارائی‌ها، متدیّنان کلیساها روش سیاسی و اخلاقی عمومی مردم است. هنر زنده کردن و زنده نگاه داشتن مستمر. فایده این کار یعنی به صراحت و آشکارا جنبه‌های مسخره و هجو آن‌ها را در معرض دید مردم قرار دادن و روش نیش‌زننده و آگاه‌کننده روح و روان انسان‌ها که روش دائمی ولتر است. پادشاه خواست او را ببیند و از او بشنود و آنچه را که صدیق ارزش می‌نهاد شناخت. پس به دانش او اعتماد نمود و او را دوست خود قرار داد.

ارزش نهادن پادشاه به او و خودمانی شدنش، صدیق را تحت‌تاثیر قرار داد. او پیوسته شب و روز تحت‌تاثیر بدبختی کشیده خود از نیکی‌های معبدر بود. با خود اندیشید: " من که از پادشاه خوشم می‌آید آیا از نابود‌شدگان نخواهم بود و آیا پادشاه را از دست نخواهم داد؟ " در این هنگام او نمی‌توانست نوازش‌های اعلی‌حضرت را نادیده بگیرد زیرا باید پذیرفت که نابوسان پادشاه سراندیب، فرزند نوساناب، فرزند نابوسان، فرزند سانبوسان یکی از بهترین شاهزادگان آسیاست. (شاید اشاره طنز ولتر به شجره نسب های جعلی که در خاورمیانه سبب امتیاز بوده و هنوز هم ادامه دارد، باشد) این شاهزاده نیکو نسب که هنگامی‌که از او سخن می‌گویند مشکل است او را دوست نداشته باشند، همیشه مورد ستایش بود و همیشه فریب خورده و دارائی‌اش از سوی همان ستایشگران به غارت رفته بود.متصدی جمع مالیات و درآمدهای عمومی‌جزیره سراندیب، این فرمان را در کمال امانت همیشه به هموندان و همگنان خود ابلاغ می‌نمود و آنان فرمان را به اجرا در می‌آوردند و پادشاه، خود نیز می‌دانست.»