کتاب دارو درمانی بیماری های خون و سرطان

کتاب دارو درمانی بیماری های خون و سرطان نوشتهٔ حسین خلیلی و بهروز حیدری و آزاده مقدس توسط انتشارات ارجمند منتشر شده است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دارو درمانی بیماری های خون و سرطان

بدخیمی‌های خون و بافت جامد (سرطان) سومین علت مرگ و میر در کشور ایران محسوب می‌شوند. دارودرمانی سرطان معمولاً پیچیده، طولانی مدت، پر‌عارضه و گران‌قیمت است. در کتاب دارو درمانی بیماری های خون و سرطان در بخش‌های مختلف به معرفی بیماری‌های خون و سرطان‌های رایج، رژیم‌های درمانی پر کاربرد، مرور داروهای ضد سرطان، اصول کلی شیمی درمانی، عوارض شیمی درمانی و مداخلات کاربردی جهت کاهش عوارض پرداخته شده است. مؤلفان این کتاب دکتر حسین خلیلی، استاد فارماکوتراپی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر بهروز حیدری بورد تخصصی فارماکوتراپی در دانشگاه علوم پزشکی تهران و دکتر آزاده مقدس بورد تخصصی فارماکوتراپی در دانشگاه علوم پزشکی تهران است.

چرا باید کتاب دارو درمانی بیماری های خون و سرطان را بخوانیم؟

دارودرمانی در حوزه‌های هماتولوژی (خون‌شناسی) و انکولوژی (سرطان‌شناسی) یکی از پیچیده‌ترین و به سرعت در حال پیشرفت‌ترین شاخه‌های علم پزشکی است. درمان بیماری‌های خون و انواع سرطان‌ها به شدت به استفاده دقیق و آگاهانه از داروهای متعدد، از جمله داروهای شیمی‌درمانی، درمان‌های هدفمند، ایمونوتراپی‌ها، داروهای هورمونی، عوامل رشد خونساز و داروهای حمایتی وابسته است. این داروها اغلب دارای پنجره درمانی باریک، عوارض جانبی قابل توجه و تداخلات دارویی پیچیده هستند. خواندن کتابی جامع در زمینه دارودرمانی این بیماری‌ها به متخصصان کمک می‌کند تا با آخرین پیشرفت‌ها، پروتکل‌های درمانی مبتنی بر شواهد، اصول فارماکولوژیک داروها، نحوه انتخاب بهترین درمان برای هر بیمار، مدیریت صحیح دوزینگ و کنترل عوارض جانبی آشنا شوند. این دانش برای بهینه‌سازی نتایج درمان، افزایش اثربخشی داروها و تضمین ایمنی بیماران حیاتی است.

خواندن کتاب دارو درمانی بیماری های خون و سرطان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب منبعی ارزشمند برای گروه‌های مختلفی از متخصصان و دانشجویان حوزهٔ سلامت از جمله انکولوژیست‌ها (متخصصان سرطان)، هماتولوژیست‌ها (متخصصان بیماری‌های خون)، داروسازان بالینی و بیمارستانی (به ویژه داروسازانی که در بخش‌های انکولوژی یا هماتولوژی فعالیت می‌کنند)، پرستاران (به خصوص پرستاران متخصص در انکولوژی و هماتولوژی که مسئولیت تجویز دارو و پایش بیماران را دارند)، پژوهشگران فعال در زمینه توسعهٔ داروهای ضد سرطان و بیماری‌های خون، متخصصان داخلی و پزشکان عمومی که با بیماران مبتلا به این بیماری‌ها یا عوارض درمان آن‌ها مواجه می‌شوند، رزیدنت‌ها و فلوشیپ‌های رشته‌های انکولوژی، هماتولوژی، داخلی و داروسازی بالینی و دانشجویان پزشکی و داروسازی علاقه‌مند به این حوزه‌ها ست.

بخشی از کتاب دارو درمانی بیماری های خون و سرطان

«در بیمارانی که ریسک ترومبوز بالایی دارند مانند افراد بالای ۶۰ سال و افرادی که سابقه ترومبوز دارند، توصیه می‌شود علاوه بر فلبوتومی، داروهای سرکوب کننده مغزاستخوان دریافت کنند. استفاده از هیدروکسی اوره برای کاهش اریتروسیت نسبت به عوامل آلکیله کننده یا اینترفرون آلفا ارجحیت دارد. در صورتی که بیمار به هیدروکسی اوره مقاوم باشد از اینترفرون آلفا، استفاده می‌شود.

کنترل خارش در بیماران پلی سیتمی ورا بویژه پس از استحمام سخت است. برای کنترل خارش می‌توان از آنتی‌هیستامین‌ها مانند سیپروهپتادین mg۴ سه بار در روز، آنتاگونیست‌های گیرنده H۲ نظیر سایمتیدین mg۲۰۰، ۴ بار در روز و ضد افسردگی‌ها نظیر دوکسپین استفاده کرد. اما ممکن است با این درمان‌ها خارش کنترل نشود. استفاده از هیدروکسی اوره، INF(و پسورالن به همراه پرتو ماوراء بنفشA می‌تواند در مواردی که خارش با درمان‌های آنتی هیستامین و ضد افسردگی‌ها کنترل نمی‌شود به کار روند. گزارشاتی از کنترل خارش‌های مقاوم به درمان به وسیلهٔ پاروکستین mg/day) ۲۰ (و فلوکستین mg/day) ۱۰ (نیز وجود دارد.

ترومبوسیتوز بدون علامت نیاز به درمان ندارد مگر آنکه شمارش پلاکتی به حدی بالا باشد که فرد دچار کمبود اکتسابی فون ویلبراند شوند. در واقع در افرادی که پلاکت آن‌ها بیش از million/µL۱ باشد به علت افزایش اتصال مولتی مر فون ویلبراند به پلاکت، غلظت پلاسمایی آن کاهش می‌یابد و این افراد خطر خونریزی بیشتری خواهند داشت بویژه اگر آسپرین دریافت کنند. کاهش تعداد پلاکت به وسیلهٔ هیدروکسی اوره این مشکل را برطرف می‌کند. دارویی به نام آناگرلید در ابتدا به عنوان مهارکننده عملکرد پلاکتی ساخته شد اما مشخص شد این دارو می‌تواند پلاکت را کاهش دهد و به دلیل عدم سمیت مغز استخوان بر هیدروکسی اوره ارجح است. آناگرلید با دوز ۰/۵ میلی‌گرم ۴ بار در روز یا ۱ میلی‌گرم دو بار در روز شروع می‌شود و دوز دارو بر اساس پاسخ تعدیل می‌شود (ماکسیمم ۴ میلی‌گرم در روز) تا تعداد پلاکت‌ها زیر /µL۶۰۰۰۰۰ حفظ شود. عوارض دارو عبارت‌اند از تجمع مایعات، گشادی عروق همراه با نارسایی کلیه و نارسایی قلبی. اسپلنگومگالی علامت‌دار را می‌توان به کمک INF(درمان کرد.»