کتاب تاملی بر خودشیفتگی و شناخت شخصیت خودشیفته

کتاب تاملی بر خودشیفتگی و شناخت شخصیت خودشیفته نوشتهٔ اسماعیل نوری توسط انتشارات ارجمند منتشر شده است. نویسنده در این اثر به بررسی جامع پدیده خودشیفتگی، از جنبه‌های سالم و طبیعی آن گرفته تا انواع بیمارگون، می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تاملی بر خودشیفتگی و شناخت شخصیت خودشیفته

چرا باید کتاب تاملی بر خودشیفتگی و شناخت شخصیت خودشیفته را بخوانیم؟

امروزه، خودشیفتگی در جوامع مختلف به طور فزاینده‌ای رو به گسترش است. ویژگی‌هایی نظیر خودبزرگ‌بینی، خودنمایی، احساس استحقاق، بهره‌کشی در روابط و کمبود همدلی در فرهنگ مدرن تقویت می‌شوند. عواملی مانند تربیت سهل‌گیرانه والدین، فرهنگ شهرت‌محور، شبکه‌های اجتماعی با تمرکز بر جذب دنبال‌کننده، تاکید بر جذابیت‌های ظاهری، افزایش جراحی‌های زیبایی، رواج سلفی‌ها و پوشش جزئی اخبار افراد مشهور، همگی در انتشار و تشدید خودشیفتگی نقش دارند و این خطر وجود دارد که به تدریج به عنوان رفتاری عادی تلقی شود. کریستوفر لش معتقد است که خودشیفتگی به نظر می‌رسد بهترین راه برای مقابله با فشارهای زندگی مدرن است و شرایط اجتماعی غالب، ویژگی‌های خودشیفته‌گونه موجود در افراد را برجسته می‌کند. این کتاب با تاکید بر اهمیت مطالعه جامع خودشیفتگی، به بررسی طیف آن از حالت سالم و طبیعی تا انواع بیمارگون می‌پردازد.

خواندن  کتاب تاملی بر خودشیفتگی و شناخت شخصیت خودشیفته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

افراد علاقه‌مند به خودشناسی و درک بهتر رفتار انسانی، کسانی که در روابط خود با افراد دارای ویژگی‌های خودشیفتگی چالش دارند، دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های روان‌شناسی، مشاوره، علوم اجتماعی و علوم تربیتی و متخصصان و درمانگران حوزهٔ سلامت روان مخاطبان این کتاب هستند.

فهرست کتاب تاملی بر خودشیفتگی و شناخت شخصیت خودشیفته

این کتاب که از شش فصل تشکیل شده، را می‌توان به دو بخش اصلی تقسیم کرد.

بخش نخست، شامل سه فصل ابتدایی، رویکردی علمی و تخصصی با جنبه‌های تحقیقاتی دارد. فصل اول به سیر تاریخی مفهوم خودشیفتگی از اسطوره‌ها و هنر تا پژوهش‌های معاصر و اختلال شخصیت خودشیفته می‌پردازد و برای دانشجویان و محققان این حوزه راهگشا است. فصل دوم خودشیفتگی سالم و طبیعی را توصیف کرده و آن را به عنوان یک سرمایه ذاتی و نیروی محرک پیشرفت شخصی معرفی می‌کند که با حس روشن از خود، رضایت، عزت‌نفس معقول و آگاهی از نیازها همراه است و فرد در عین غرور به موفقیت‌ها، آن‌ها را بزرگ‌نمایی نکرده و دستاوردهای دیگران را بی‌ارزش نمی‌شمارد. فصل سوم به جنبه بیمارگون خودشیفتگی و مدل ابعادی و پیوستاری آن می‌پردازد که ابعاد مختلف این وضعیت را آشکار می‌سازد.

بخش دوم، دربرگیرندهٔ سه فصل پایانی، با زبانی ساده‌تر به ویژگی‌ها و مشخصات شخصیت‌های خودشیفته و تاثیر خودشیفتگی در خانه و محیط کار می‌پردازد. فصل چهارم با جزئیات بیشتری به شخصیت‌های خودشیفته می‌پردازد، تفاوت آن‌ها با افراد عادی و مبتلایان به اختلال شخصیت خودشیفته را بررسی می‌کند و به چالش‌ها، تیپ‌شناسی، مکانیزم‌های دفاعی، ارزیابی و تشخیص آن‌ها می‌پردازد. فصل‌های پنجم و ششم رفتار افراد خودشیفته در خانواده (معیارهای انتخاب همسر، راه‌های مقابله، تاثیر بر فرزندان) و محل کار (ویژگی‌های مدیران و کارمندان خودشیفته، جنبه‌های مثبت و منفی) را به تفصیل مورد بررسی قرار می‌دهد و به سوالات متعددی در این زمینه‌ها پاسخ می‌دهد.

بخشی از کتاب تاملی بر خودشیفتگی و شناخت شخصیت خودشیفته

«آرشیل گورکی، هنرمند ارمنی آمریکایی که پس از مرگ ناگهانی خود، شهرت زیادی کسب کرد، نشان‌دهنده نمونهٔ دیگری از یک شخص بااستعداد و خلاقیت غیرعادی (استثنایی) به همراه فراز و نشیب‌های خودشیفته‌وار است. پس از اینکه شخصاً وقایع آسیب‌زا از نسل‌کشی ارامنه در شهر زادگاه خود، شهر وان را تجربه کرد، با این اعتقاد درونی که او پتانسیل تبدیل شدن به یک هنرمند برجسته را دارد، به ایالات‌متحده آمد. یک‌مرتبه در ایالات‌متحده، او با قرض گرفتن یک هویت جدید، خود را از یک مهاجر بی‌پول به یک هنرمند تبدیل کرد. او سبک شخصی با اعتمادبه‌نفس و اغراق‌آمیز به برجسته نمودن ایده‌ها و توهمات خود را در مورد یک نقاش، پرورش داد، یعنی، «هنرمندِ تنها خود را در برابر مخالفت جهانی محک می‌زند» (اسپندر، ۱۹۹۹، ص ۶۳). به‌عبارت‌دیگر، او تصویری مثل «هنرمند برجسته»، «تصویری که او برای برآورده ساختنش سخت کار کرد» از خود ایجاد کرد. در معرض شاهکارهای جهان، که هرکدام را با دقت در حیرت مطالعه کرد، توانایی شخصی خود را برای تجلیات هنری پرورش داد، و طولی نکشید که کاملاً در آثار هنری خود غوطه‌ور شد. در ابتدا او تقلید کرد و تکنیک‌هایی از دیگر استادان را به عاریت گرفت، و در طراحی شبیه سارجنت و در نقاشی همانند رامبراند، سیزانِ و پیکاسو شناخته شده بود. بااین‌حال، به‌زودی، استعدادهای خلاق و استثنایی گورکی برای مربیان و همتایانش آشکار شد. درواقع، او در هنر مدرن آمریکایی پیشتاز بود و ابتکار بالغ و قابل‌توجهی را در کار پیشگام اکسپرسیونیستی انتزاعی خود پرورش داد. کسانی که با او صمیمی‌تر بودند طرف دیگر را گواهی دادند، مردی که هیچ حسی به فرد دیگری نداشت و ظرفیت بسیار محدودی برای درک (افراد) و همدلی با دیگران داشت. درمانده بین انحصارگری (همه‌چیز را برای خود خواستن)، حسادت و خشونت، می‌خواست کسانی که به او نزدیک می‌شوند، کنترل کند، و عشق پرشورش به تلاش‌هایی برای قالب‌ریزی دیگری به سمت کسی یا چیزی که متناسب با میل اوست، تبدیل شد. اگرچه گورکی شهرت هنری به دست آورد و بسیار خوب در طول زندگی کوتاه خود موفق شد، اما لازم به ذکر است که این اتفاق مهم بعد از مرگ غم‌انگیزش با خودکشی رخ داد و آثار او به‌طور کامل تقدیر شدند و شهرت بین‌المللی به دست آوردند. او درنهایت موقعیت و جایگاه در میان استادان را که بسیار مشتاقانه در زندگی آرزو کرده بود، با مرگ به دست آورد.»