کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

کتاب الکترونیکی «دریچهٔ به روی زندگی دوباره» نوشتهٔ انجمن «اِن. ای» و با ترجمهٔ فریده همتی، توسط نشر لیوسا منتشر شده است. این اثر به بررسی تجربه‌های افرادی می‌پردازد که با بیماری الکلیسم در خانواده یا نزدیکان خود مواجه بوده‌اند و تلاش می‌کند راه‌هایی برای مواجهه با فقدان، سوگ و بازسازی زندگی پس از آسیب‌های ناشی از اعتیاد ارائه دهد. کتاب در دستهٔ ناداستان و خودیاری قرار می‌گیرد و با تکیه‌بر روایت‌های اعضای گروه‌های خانوادهٔ الانان، به موضوعاتی چون پذیرش سوگ، بازسازی روابط و بازیابی خودآگاهی می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

«دریچهٔ به روی زندگی دوباره» اثری ناداستانی و خودیاری است که به تجربه‌های زیستهٔ اعضای گروه‌های خانوادهٔ الانان می‌پردازد. این کتاب با ساختاری روایی و تحلیلی، مجموعه‌ای از داستان‌ها، نقل‌قول‌ها و تمرین‌های مراقبه را گردآوری کرده است تا به خوانندگان کمک کند با پیامدهای عاطفی و روانی زندگی در کنار فردی مبتلا به الکلیسم روبه‌رو شوند. انجمن «اِن. ای» در این کتاب، سوگ و فقدان را به‌عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از بیماری خانوادگی الکلیسم معرفی کرده و نشان داده است که این احساسات نه‌تنها پس از مرگ یا جدایی، بلکه در جریان زندگی روزمره نیز تجربه می‌شوند. روایت‌ها و تمرین‌های کتاب، خواننده را به سوی پذیرش واقعیت، بازشناسی احساسات و یافتن راه‌هایی برای مراقبت از خود هدایت می‌کند. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هر فصل با داستان‌هایی از اعضا و پرسش‌هایی برای تعمق و مراقبه پایان می‌یابد و به خواننده امکان می‌دهد با توجه به نیاز خود، بخش‌هایی از کتاب را انتخاب و مطالعه کند.

خلاصه کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

این کتاب با تمرکز بر تجربه‌های افرادی که با الکلیسم در خانواده یا نزدیکان خود روبه‌رو بوده‌اند، به بررسی عمیق احساس فقدان، سوگ و تأثیرات روانی و عاطفی این بیماری می‌پردازد. نویسندگان با گردآوری روایت‌های اعضای الانان، نشان داده‌اند که سوگ و اندوه ناشی از الکلیسم، تنها به مرگ یا جدایی محدود نمی‌شود، بلکه از دست دادن رؤیاها، امیدها، روابط سالم و حتی خودآگاهی نیز بخشی از این تجربه است. کتاب به خواننده کمک می‌کند تا با پذیرش واقعیت فقدان و سوگ، راهی برای رهایی از انکار و سرزنش خود بیابد. روایت‌ها نشان می‌دهند که بسیاری از افراد در مواجهه با الکلیسم، احساس گناه، تنهایی و بی‌ارزشی را تجربه می‌کنند و گاه برای سال‌ها از بیان احساسات واقعی خود پرهیز دارند. با این حال، حضور در گروه‌های حمایتی مانند الانان، فرصتی برای بازگویی، شنیدن تجربه‌های مشابه و یافتن راه‌هایی برای مراقبت از خود فراهم می‌کند. در بخش‌هایی از کتاب، به نقش سوگ به‌عنوان یک فرایند تدریجی و تکرارشونده اشاره شده است. نویسندگان تأکید کرده‌اند که هر فرد با سرعت و شیوهٔ خاص خود با فقدان‌ها روبه‌رو می‌شود و هیچ نسخهٔ واحدی برای عبور از این مسیر وجود ندارد. همچنین، کتاب به اهمیت تعیین مرزها، مراقبت از خود، پذیرش مسئولیت شخصی و رها کردن کنترل بر دیگران می‌پردازد. در نهایت، «دریچهٔ به روی زندگی دوباره» راه‌هایی برای بازسازی امید، بازیابی خودآگاهی و ساختن زندگی جدید پس از تجربهٔ فقدان ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی مبتنی‌بر تجربه‌های واقعی، به دغدغه‌های افرادی می‌پردازد که با بیماری اعتیاد در خانواده یا روابط نزدیک خود مواجه‌اند. «دریچهٔ به روی زندگی دوباره» نه‌تنها به جنبه‌های عاطفی و روانی سوگ و فقدان می‌پردازد، بلکه ابزارهایی برای مراقبت از خود، پذیرش واقعیت و بازسازی روابط ارائه می‌دهد. روایت‌های اعضای الانان و تمرین‌های مراقبه، خواننده را به تأمل و خودشناسی دعوت می‌کند و راه‌هایی برای عبور از احساس گناه، انزوا و بی‌ارزشی پیش پای او می‌گذارد. این کتاب می‌تواند برای کسانی که به دنبال راهی برای رهایی از چرخهٔ تکرارشوندهٔ درد و بازسازی امید هستند، منبعی ارزشمند باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای افرادی که با بیماری اعتیاد یا الکلیسم در خانواده یا روابط نزدیک خود روبه‌رو هستند، مفید است. همچنین کسانی که با احساس فقدان، سوگ، یا بحران‌های عاطفی ناشی از روابط آسیب‌دیده دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌توانند از محتوای آن بهره ببرند. «دریچهٔ به روی زندگی دوباره» برای اعضای گروه‌های حمایتی، مشاوران و درمانگران حوزهٔ اعتیاد نیز کاربردی است.

بخشی از کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

«زندگی کردن با الکلیسم، هر روز تأثیراتی بنیادی بر منزلت و احترام به نفس ما دارد. هر روز به یاد می‌آوریم که زندگی فعلی ما چقدر با آنچه آرزو می‌کردیم یا انتظار داشتیم، تفاوت دارد. اعتماد و احساس صمیمیت ما خیلی زود رو به ویرانی می‌رود و روابطمان با فرد الکلی روند تخریب را آغاز می‌کند. در طول زمان، نتیجهٔ نهایی فقدانها می‌تواند خسارتهای خود را بر ما وارد کند. عده‌ای از ما که در خانوادهٔ الکلی بزرگ شده‌ایم برای دوران کودکی خویش سوگواریم. خاطرات تلخ گذشته می‌تواند ما را در اندوه غرق کند یا شاید هم سالها بگذرد و هنوز تشخیص ندهیم که چه سوگی را با خود حمل می‌کنیم. در کودکی هر تغییری می‌توانست جرقه‌ای برای برافروختن احساس فقدان باشد. حتی خاطرات ایام خوشی که با خانوادهٔ خود گذرانده‌ایم می‌تواند غصه و اندوه را در ما بیدار کند، زیرا آگاهی از ناپایدار بودن آنها، این خاطرات را مسموم کرده است. گاهی احساس اندوهمان چنان عمیق است که با هیچ کلامی نمی‌توانیم آن را بیان کنیم.»