کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

کتاب الکترونیکی دریچه‌ای به روی زندگی دوباره نوشتهٔ انجمن اِن. ای و با ترجمهٔ فریده همتی توسط نشر لیوسا منتشر شده است. این اثر به بررسی تجربه‌های افرادی می‌پردازد که با بیماری الکلیسم در خانواده یا نزدیکان خود مواجه بوده‌اند و تلاش می‌کند راه‌هایی برای مواجهه با فقدان، سوگ و بازسازی زندگی پس از آسیب‌های ناشی از اعتیاد ارائه دهد. کتاب با روایت‌هایی از اعضای گروه‌های خانوادهٔ الانان به موضوعاتی چون پذیرش سوگ، بازسازی روابط و بازیابی خودآگاهی می‌پردازد. نسخه‌ٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

دریچه‌ای به روی زندگی دوباره به تجربه‌های زیستهٔ اعضای گروه‌های خانوادهٔ الانان می‌پردازد. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌ها، نقل‌قول‌ها و تمرین‌های مراقبه را گردآوری کرده است تا به خوانندگان کمک کند با پیامدهای عاطفی و روانی زندگی در کنار فردی مبتلا به الکلیسم روبه‌رو شوند. انجمن اِن. ای در این کتاب، سوگ و فقدان را به‌عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از بیماری خانوادگی الکلیسم معرفی کرده و نشان داده است که این احساسات نه‌تنها پس از مرگ یا جدایی بلکه در جریان زندگی روزمره نیز تجربه می‌شوند. روایت‌ها و تمرین‌های کتاب خواننده را به‌سوی پذیرش واقعیت، بازشناسی احساسات و یافتن راه‌هایی برای مراقبت از خود هدایت می‌کند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر فصل با داستان‌هایی از اعضا و پرسش‌هایی برای تعمق و مراقبه پایان می‌یابد و به خواننده امکان می‌دهد با‌توجه‌به نیاز خود بخش‌هایی از کتاب را انتخاب و مطالعه کند.

خلاصه کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

این کتاب باتمرکزبر تجربه‌های افرادی که با الکلیسم در خانواده یا نزدیکان خود روبه‌رو بوده‌اند به بررسی عمیق احساس فقدان، سوگ و تأثیرات روانی و عاطفی این بیماری می‌پردازد. نویسندگان با گردآوری روایت‌های اعضای الانان نشان داده‌اند که سوگ و اندوه ناشی از الکلیسم، تنها به مرگ یا جدایی محدود نمی‌شود بلکه ازدست‌دادن رؤیاها، امیدها، روابط سالم و حتی خودآگاهی نیز بخشی از این تجربه است. کتاب به خواننده کمک می‌کند تا با پذیرش واقعیت فقدان و سوگ راهی برای رهایی از انکار و سرزنش خود بیابد. روایت‌ها نشان می‌دهند که بسیاری از افراد در مواجهه با الکلیسم، احساس گناه، تنهایی و بی‌ارزشی را تجربه می‌کنند و گاه برای سال‌ها از بیان احساسات واقعی خود پرهیز دارند. بااین‌حال حضور در گروه‌های حمایتی مانند الانان، فرصتی برای بازگویی، شنیدن تجربه‌های مشابه و یافتن راه‌هایی برای مراقبت از خود فراهم می‌کند. در بخش‌هایی از کتاب به نقش سوگ به‌عنوان یک فرایند تدریجی و تکرارشونده اشاره شده است. نویسندگان تأکید کرده‌اند که هر فرد با سرعت و شیوهٔ خاص خود با فقدان‌ها روبه‌رو می‌شود و هیچ نسخهٔ واحدی برای عبور از این مسیر وجود ندارد. همچنین کتاب به اهمیت تعیین مرزها، مراقبت از خود، پذیرش مسئولیت شخصی و رها‌کردن کنترل بر دیگران می‌پردازد. درنهایت دریچه‌ای به روی زندگی دوباره راه‌هایی برای بازسازی امید، بازیابی خودآگاهی و ساختن زندگی جدید پس از تجربهٔ فقدان ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی مبتنی‌بر تجربه‌های واقعی، به دغدغه‌های افرادی می‌پردازد که با بیماری اعتیاد در خانواده یا روابط نزدیک خود مواجه‌اند. دریچه‌ای به روی زندگی دوباره نه‌تنها به جنبه‌های عاطفی و روانی سوگ و فقدان می‌پردازد بلکه ابزارهایی برای مراقبت از خود، پذیرش واقعیت و بازسازی روابط ارائه می‌دهد. روایت‌های اعضای الانان و تمرین‌های مراقبه، خواننده را به تأمل و خودشناسی دعوت می‌کند و راه‌هایی برای عبور از احساس گناه، انزوا و بی‌ارزشی پیش پای او می‌گذارد. این کتاب می‌تواند برای کسانی که به‌دنبال راهی برای رهایی از چرخهٔ تکرارشوندهٔ درد و بازسازی امید هستند، منبعی مناسب باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای افرادی که با بیماری اعتیاد یا الکلیسم در خانواده یا روابط نزدیک خود روبه‌رو هستند، مناسب است. همچنین کسانی که با احساس فقدان، سوگ یا بحران‌های عاطفی ناشی از روابط آسیب‌دیده دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌توانند از محتوای آن بهره ببرند. دریچه‌ای به روی زندگی دوباره برای اعضای گروه‌های حمایتی، مشاوران و درمانگران حوزهٔ اعتیاد نیز کاربردی است.

بخشی از کتاب دریچه ای به روی زندگی دوباره

«مدت زمانی که هر فرد برای سوگ نیاز دارد، با دیگری متفاوت است. ممکن است به ما گفته باشند که در سوگ ناشی از مرگ فرد مورد علاقه به یک سال وقت نیاز داریم تا خود را باز یابیم و التیام رنج آن نیز تا سه سال بعد طول می‌کشد. هیچ لزومی ندارد که برای خود مهلت نهایی در نظر بگیریم و خطوط زمانی دیگران را بپذیریم. درحالی‌که یک نفر ممکن است بتواند قدم‌های الانان را در چند ساعت یا چند دقیقه به کار بگیرد و به آرامش برسد، برای دیگری شاید این کار چند ماه یا حتی چند سال طول بکشد. حوادث زندگی ما را وامی‌دارد که تعالیم قدم‌ها و شعارها را برای موقعیت خاص خود نه تنها یک بار، بلکه بارها و بارها مورد استفاده قرار دهیم. دقیقا همان‌گونه که هر یک از ما با شیوه و روش خاص خود در الانان پیش می‌رویم، نزدیک شدن به سوگ نیز برای هر فرد راه متفاوتی را طی می‌کند.

یکی از افراد ما، متعلقات همسرش را تا یک سال بعد از مرگ او، در گاراژ منزل نگهداری کرد. رها کردن اضطرار و نگهداشتن این متعلقات در گاراژ برای فرآیند سوگ او حیاتی بود. فهمیدن برنامه به او این امکان را داد که تا هر زمان لازم می‌داند این اشیاء را نگه دارد. پس از مدتی توانست تصمیم بگیرد که چه اشیایی را نگه دارد و چه اشیایی را ببخشد. وقتی سوگ خود را با دیگران مقایسه کنیم دچار رنج بزرگی خواهیم شد. گرچه از دیگران امید می‌گیریم، نباید فراموش کنیم که هرگز دو فقدان به یکدیگر شبیه نیستند و هیچ فردی فقدان ما را تجربه نکرده است. می‌توانیم مطمئن باشیم که سوگمان دقیقا تا هر زمان که خود ما نیاز داریم، پابرجا خواهد بود.

"من به تدریج پیشنهادهای الانان را برای مرتبط شدن با احساساتم به کار گرفتم و تا مدتی احساس می‌کردم که بدتر از همیشه هستم. هنگامی که به جای دیدن آنچه از دست داده‌ام، شروع به دیدن دستاوردهایم کردم، حالم بهتر شد. اما این یک فرآیند آهسته بود و عدم تمایل من به دنباله‌روی از پیشنهادهای سایر اعضا، آن را آهسته‌تر کرد."

در برخی از ایامی که خود را به‌طور کامل به احساساتمان می‌سپاریم ممکن است نتوانیم کارهای روزمرهٔ زندگی خود را انجام دهیم. در این لحظه‌ها، یکی از اعضاء تصمیم گرفت پانزده دقیقه به خود اجازه بدهد که کاملاً خودش باشد، در سوگ خود غرق شود و پس از این پانزده دقیقه، سوگش را رها کند و به کار دیگری بپردازد. اگر پس از این مدت باز هم رها کردن سوگ دشوار می‌بود، پانزده دقیقهٔ دیگر به خود فرصت می‌داد و این کار را دوباره آغاز می‌کرد. این تمرین به او امکان داد تا احساسات خود را بدون هیچ نوع کنترلی، بیان کند.»