کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟

کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟ نوشتهٔ اپرا وینفری و بروس دی. پری و ترجمهٔ مریم نفیسی راد و ویراستهٔ محمد علی پور است و انتشارات نسل نواندیش آن را منتشر کرده است. این کتاب شامل گفت‌وگوهایی دربارهٔ آسیب روحی، تاب‌آوری و التیام است.

درباره کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟

کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟ مناسب هر مادر، پدر، شریک زندگی یا فرزندی است که آسیب روحی را تجربه کرده است. اگر تابه‌حال برچسب‌هایی به شما زده‌اند و دیگران شما یا افراد موردعلاقه‌تان را «مهرطلب»، «خودویرانگر»، «مخل»، «بحث‌کننده»، «حواس‌پرت»، «بی‌حوصله»، «دلسرد»، «ناتوان در نگهداری شغل» یا «افتضاح در روابط» توصیف می‌کرده‌اند یا اگر فقط می‌خواهید خودتان و دیگران را بیشتر درک کنید، پس این کتاب مناسب شماست.

تجربۀ خواندن این کتاب شما را وادار می‌کند که بیندیشید و احساس کنید ــ که گاهی ممکن است سخت و دردناک باشد. برای برخی از افراد، مفاهیم جدی و نگران‌کنندۀ این کتاب چالش‌برانگیز خواهد بود و برای بعضی‌ها، مفاهیمی دربارۀ مغز شاید ناآشنا و به‌طور ذاتی فهمیدنش سخت باشد. 

کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟ طرز تفکرتان، احساساتتان و نوع واکنش نشان دادنتان را شکل می‌دهد.

فصل‌های این کتاب از این قرار هستند:

فصل ۱. درک کردن دنیا

فصل ۲. در جست‌وجوی تعادل

فصل ۳. چگونه به ما عشق ورزیده شد

فصل ۴. طیف آسیب‌های روحی

فصل ۵. وصل کردن نقاط

فصل ۶. از کنار آمدن تا التیام

فصل ۷. خرد پس از آسیب روحی

فصل ۸. مغزهای ما، سوگیری‌های ما، سامانه‌های ما

فصل ۹. گرسنگیِ ارتباطی در دنیای مدرن

فصل ۱۰. آنچه درحال‌حاضر به آن نیاز داریم

خواندن کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که در گذشته آسیب روحی دیده‌اند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره اپرا وینفری

اپرا وینفری ازطریق قدرت رسانه‌های اجتماعی، ارتباطی بی‌نظیر با مردمان سراسر جهان برقرار کرده است. او به‌عنوان میزبان و تولیدکنندۀ ناظر بر برنامۀ اپرا وینفری است که جزو برنامه‌های برتر و برندۀ جایزه شده است. او به‌مدت بیست‌وپنج سال مردم را سرگرم و آگاه کرده و ارتقا داده است.

دستاوردهای او به‌عنوان یک رهبر رسانه‌ای جهانی و بشردوست، او را به یکی از مورد احترام‌ترین و تحسین‌شده‌ترین شخصیت‌های عمومی امروز تبدیل کرده است.

درباره بروس دی. پری

بروس دی. پری پزشک و پی‌اچ‌دی، روان‌شناس کودک و عصب‌شناس، مدیر شبکۀ عصبی ـ ترتیبی، همکار ارشد آکادمی آسیب روحی کودکان و استادیار روان‌پزشکی در دانشکدۀ پزشکی دانشگاه نورث وسترن در شیکاگوست.

او همراه با مایا سالاویتس، کتاب پسری که مانند یک سگ بزرگ شد را نوشت.

کتابی پُرفروش براساس کارهایش با کودکانی نوشته که با آن‌ها بدرفتاری صورت گرفته و همچنین کتاب زاده‌شده برای عشق: دربارۀ طبیعت ضروری همدلی.

بخشی از کتاب چه اتفاقی برایت افتاد؟

«در بیشتر مواقع از دوران بزرگسالی‌ام، تنها ماندن در شب‌ها بسیار برایم استرس‌آور بود. حتی زمانی‌که در شیکاگو در طبقۀ پنجاه‌وهفتم سرشار از نیروهای حراست و نگهبانی زندگی می‌کردم، احساس امنیت نداشتم. پس از چند سال زندگی در کاندو، یک شب چنان احساس وحشتی کردم که خودم را قانع کردم باید آنجا را ترک کنم، در غیر این‌صورت اتفاق بدی برایم رخ خواهد داد. از رختخوابم بلند شدم و از خانه بیرون زدم و به هتل نزدیک خانه‌ام رفتم. در هتل احساس امنیت بیشتری می‌کردم، زیرا کسی نمی‌دانست من در آنجا هستم. ترس‌هایم برایم بسیار غیرمنطقی بودند و بدتر هم می‌شدند. می‌دانستم که باید بفهمم چه خبر است، اما حتی نمی‌دانستم از کجا باید شروع کنم.

در همان هنگام، اولین ماجرای تیراندازی در مدارس کشور در شیکاگو رخ داده بود. در بیستم مه سال ۱۹۸۸، لاری دان وارد کلاس دوم در حومۀ ساحل وینتکا شد و تیراندازی کرد. شش کودک تیر خوردند و نیک کوروین به قتل رسید.

پس از ماجرای تیراندازی، والدین عصبی و مضطرب اصرار داشتند که درهای مدرسه قفل و زنجیر شوند و نیروهای پلیس از آنجا محافظت کنند. روزی مقاله‌ای خواندم که توضیح می‌داد چرا مدیر مدرسه از اجرای این تغییرات ممانعت کرد. او ادعا می‌کرد که قفل کردن درها، پیامی مبنی بر ناامنی به کودکان منتقل می‌کند.

ناگهان، بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای، اشک‌هایم هنگام مطالعۀ این مقاله سرازیر شدند.

نه‌تنها به حال کودکان و خانواده‌هایشان که با این فاجعه درگیر شده بودند، بلکه به کلام این مدیر که از قفل و زنجیر کردن کودکان پرهیز می‌کرد و برایم یادآور خاطره‌ای شد که سال‌ها بود آن را فراموش کرده بودم و به آن نمی‌اندیشیدم.»