کتاب انزجار

کتاب انزجار نوشتهٔ آید اختر و ترجمهٔ اسماعیل نجار و نیکی نصیری است. انتشارات مهراندیش این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این نمایشنامه پیرامون واقعهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ در امریکا و نتایج مخرب آن نوشته شده است.

درباره کتاب انزجار

نمایشنامهٔ انزجار در سال ۲۰۱۲ نوشته شده است. این نمایشنامه نخستین بار به‌وسیلهٔ «کمپانی اِمریکَن تی‌یتِر» در شیکاگو بر روی صحنه رفت. انزجار، پس از این اجرا، جوایز معتبر اوبی و پولیتزر را از آن خود کرده و کاندید بهترین نمایش جایزهٔ تونی در سال ۲۰۱۴ نیز شد.

این نمایشنامه گزارش زندگی یک وکیل پاکستانی‌الاصلِ ساکن آمریکا به نام «امیر» است. این شخصیت بنا به شرایط سیاسی ـ اجتماعیِ آمریکای بعد از ۱۱ سپتامبر دچار مشکلات هویتی، مذهبی و خانوادگی می‌شود. او برای رسیدن به «رؤیای آمریکایی» (American Dream) و شبیه‌شدن به جامعه‌ای که در آن قرار دارد و نیز برای جلب رضایت همسر هنرمندِ آمریکایی‌اش، ناچار به دورشدن از هویت مذهبی خود است، اما گذشته و اصالتش به شیوه‌های مختلف به او بازمی‌گردند و او را به چالش می‌کشند.

در نمایشنامهٔ حاضر کلیشه‌های مذهبی فرهنگی رایج در غرب و شرق در مسیحیت، یهودیت و اسلام آشکار شده است و آثار مخرب آن‌ها به چالش کشیده شده است.

نمایشنامهٔ انزجار در آپارتمانی جادار در قسمت شمالِ شرقی نیویورک می‌گذرد. زمان این اثر نیز سال‌های ۲۰۱۲ - ۲۰۱۱ میلادی است.

آیَد اختر این نمایشنامه را در ۴ صحنه نوشته است.

خواندن کتاب انزجار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آید اختر

آیَد اَختر در سال ۱۹۷۰ در نیویورک به دنیا آمد. او نویسندهٔ پاکستانی‌الاصلی است که در رشتهٔ تئاتر و الهیات و نیز کارگردانی سینما درس خوانده است. این نویسنده برای پرورش استعداد کارگردانی و بازیگری خود دورانی را در ایتالیا زیر نظر کارگردان شهیر لهستانی یرژی گروتوفسکی گذرانده است.

نخستین رمان آید اختر «درویش آمریکایی» (۲۰۱۲) نام دارد. این نویسنده با نگارش نمایشنامهٔ انزجار به اوج شهرت رسید. این نمایشنامه کلیشه‌های مذهبی فرهنگی رایج در غرب و شرق در مسیحیت، یهودیت و اسلام را نمایان کرده است.

از آثار دیگر این نویسنده می‌توان به رمان «مرثیهٔ مادری» (۲۰۲۰) و نمایشنامه‌های «چه کسی و چه چیزی» (۲۰۱۴)، «دست نامرئی» (۲۰۱۵) و «آشغال: عصر طلایی قرض» (۲۰۱۶)  اشارع کرد. نمایشنامهٔ اخیر به موضوعاتی همچون مسئلهٔ مهاجرت مسلمانان، بحران هویت، مذهب و سیاست و نژادپرستی در آمریکا پرداخته است.

مشخصه‌ای که آثار اختر را از دیگر نویسندگان جدا می‌کند، پیچیدگی‌های عمیق روان‌شناختی، اجتماعی و سیاسی است که به‌صورتِ کهن‌الگوهای تاریخی به شخصیت‌های مدرن نمایشنامه‌های او شکل و رنگ دیگری می‌دهند. 

بخش‌هایی از کتاب انزجار

«صحنهٔ سه

(سه ماه بعد.)

(چراغ‌ها روشن می‌شوند. امیر، روی تراس است. نوشیدنی‌ای در دست دارد. می‌نوشد. دوباره می‌نوشد. به انتهای لیوانش خیره می‌شود. گرم می‌شود.)

(مکث کوتاه.)

(بعد یک‌مرتبه، بطری را کف تراس خُرد می‌کند. خرده‌شیشه‌ها پخش می‌شوند و به هوا پرتاب می‌شوند.)

(مکث کوتاه.)

(به نظر نمی‌رسد این عملِ خشونت‌بار تأثیری در آرام کردنش داشته باشد. به داخل آپارتمان می‌آید. به سمت آشپزخانه می‌رود تا لیوان و نوشیدنی دیگری بردارد.)

(درنهایت صدایی می‌شنویم ـــ کلید…)

(در باز می‌شود و امیلی با کیسه‌های خرید «سوپرمارکت» وارد می‌شود.)

امیلی: سلام هانی.

امیر: سلام.

کجا بودی؟

امیلی: فروشگاه گورمِت. داشتم یه‌چیزایی می‌گرفتم. برا امشب.

امیر: امشب؟

امیلی: آیزاک و جوری. یادت نرفته که، رفته؟

امیر: برا همینه که اینجا بوهای خوبی می‌آد؟

امیلی: راستهٔ اون گوشتِ مخصوص رو درست کردم. اگه گفتی دیگه چی …

(چیزی را از کیسه بیرون می‌آورد.)

اونا پنیر لاتور داشتن! و از این دسرِ جگر که تو عاشقشی.

امیر: خیلی خوبه.

امیلی: نمی‌تونه خبر بدی باشه، نه؟ «دارم می‌آم خونه‌تون که غذاتون رو بخورم و بگم که تو قرار نیست توی نمایشگاه باشی.» کسی همچین کاری نمی‌کنه، درسته؟

امیر: پس تو توی نمایشگاه هستی.

امیلی: خدا کنه، امیدوارم.

(امیلی به سمت او می‌رود. با حالتی جذب‌کننده.)

امیر: هانی.

امیلی: بله؟

امیر: ما دربارهٔ این حرف زدیم.

(مکث کوتاه.)

این کمکی نمی‌کنه.

امیلی: امیر، من دلم برات تنگ شده.

امیر: می‌دونم.

(مکث کوتاه.)

امیلی: حدس می‌زنم که نوشیدنی رو هم فراموش کردی.

امیر: آره. ببخشید.

امیلی: امیر.

امیر: گفتم که ببخشید.

(مکث کوتاه.)

امیلی: چی شده؟

امیر: هیچی.

امیلی: یه چیزی شده.

(مکث کوتاه.)

امیر: امروز با چند تا از شرکا جلسه داشتم. منظورم اینه که، اگه بشه بهش جلسه گفت. من توی دفترم بودم، یه قراردادی که باید تا ساعت شش تمومش می‌کردم رو بررسی می‌کردم. استیون اومد تو. با جک. نشستن. و ازم پرسیدن که پدرومادرم کجا به‌دنیا اومدن.»