کتاب بارتیمیوس؛ طلسم سمرقند

کتاب بارتیمیوس؛ طلسم سمرقند اولین قسمت از مجموعه مشهور سه‌گانه بارتیمیوس است. این کتاب را جاناتان استرود نوشته و محمد قصاع مترجم مشهور آثار فانتزی به فارسی برگردانده است.

درباره کتاب بارتیمیوس؛ طلسم سمرقند

سه‌گانه بارتیموس داستان یک جن قدیمی و چندهزارساله است که زمانی که احضار می‌شود وظیفه دارد به حرف‌های ارباب جادوگری که احضارش کرده گوش دهد. در قسمت اول پسرکی ۱۱-۱۲ ساله و لاغر اندام به نام ناتانیل او را احضار می‌کند و زمانی که مطمئن می‌شود او همان بارتیمیوس قدرتمند و باستانی است از او می‌خواهد به خانه یک جادوگر بزرگ و بی‌رحم و خطرناک برود و طلسم سمرقند را از خانه سیمون لاولیس بدزدد و برای او ببرد. بارتیمیوس باور نمی‌کند که پسرکی به این کوچکی تصمیم به دزدی به این بزرگی و خطرناکی گرفته باشد و به او هشدار می‌دهد این‌کار ممکن است باعث مرگش شود اما مجبور است از او اطاعت کند. این داستان روایت تقابل این جادوگر بزرگ و ترسناک با بارتیموس و ناتانیل است.

سه‌گانه بارتیمیوس داستان جذابی درباره یک جن خودشیفته گاهی شوخ‌طبع و بسیار قدرتمند است که گاهی مجبور است به انسان‌ها خدمت کند. داستان‌های این مجموعه هیجان‌انگیز و سرگرم‌کننده‌اند. 

خواندن کتاب بارتیمیوس؛ طلسم سمرقند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام نوجوان علاقه‌مند به داستان‌های فانتزی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جاناتان استرود

جاناتان آنتونی استرود متولد ۲۷ اکتبر ۱۹۷۰ است. او نویسنده بریتانیایی داستان‌های فانتزی است که بیشتر برای سه‌گانه بارتیمیوس مشهور شده است. کتاب‌های او معمولاً در زمان حال لندن با عناصر فانتزی روایت می‌شوند و با زبانی طنز و استفاده از جادو به بازتاب مضامین مبارزه تضاد طبقاتی پرداخته است.  

بخشی از کتاب بارتیمیوس؛ طلسم سمرقند

این بچه چه‌قدر وقت تلف می‌کرد. مگر چه کس دیگری می‌توانستم باشم؟ من با این حرف او، درجه را کمی بالا بردم. چراغ مانند شکر سوخته، ترک برداشت. شیشه‌های پنجره، پشت پرده‌های کثیف لرزیدند و به صدا درآمدند. بچه روی پاشنه‌هایش به عقب تلوتلو خورد.

ــ من بارتیمیوس هستم! سخرالجنی، انگورسو نیرومند، اژدهای دودهای نقره‌ای! من دیوارهای اروک سومر، کارناک و پراگ را بازسازی کرده‌ام. با سلیمان حرف زده‌ام. با پدران بوفالو در دشت‌ها دویده‌ام. زیمبابوه‌ی قدیم را آن‌قدر تماشا کرده‌ام تا سنگ‌هایش فرو ریخته‌اند و شغال‌ها مردم آنجا را خورده‌اند. من بارتیمیوس هستم! و هیچ اربابی را به رسمیت نمی‌شناسم. بنابراین پسر، حالا من می‌خواهم بدانم. تو کیستی که مرا احضار کرده‌ای؟

پرابهت بود، هان؟ البته همه‌ی حرف‌هایم راست بود، و به همین دلیل قدرت بیشتری به آن می‌بخشید. اما این کار را فقط برای این انجام نمی‌دادم تا بزرگ جلوه کنم، بلکه امیدوار بودم بچه را وادار کنم تا اسمش را بگوید. با این کار، وقتی به من پشت می‌کرد می‌توانستم اقدامی انجام دهم، اما بخت با من یار نبود.

ــ به اجبار نهفته در دایره، نقاط روی ستاره و زنجیره‌ی طلسم‌ها، من ارباب تو هستم! تو از اراده و خواست من پیروی خواهی کرد!

چیز نفرت‌انگیزی در این چرندیات قدیمی وجود داشت، به‌خصوص که از دهان نورسته‌ای لاغر و ترکه‌ای و با صدایی زیر و بلند و احمقانه بیرون می‌آمد. بر وسوسه‌ی این‌که نظرم را درباره‌ی او بر زبان آورم، غلبه کردم و همان پاسخ همیشگی را دادم، جمله‌ای که زودتر کار را تمام کند.