کتاب درسا و ماجرای عجیب کلاس دوم

کتاب الکترونیکی «درسا و ماجرای عجیب کلاس دوم» نوشتهٔ نسیم مرعشی در نشر کتاب چ وابسته به نشر چشمه چاپ شده است. این کتاب از زبان دُرسا، دختربچه‌ٔ کلاس دومی روایت می‌شود.

درباره کتاب درسا و ماجرای عجیب کلاس دوم

درسا تپل و پرحرف است و مدرسه را دوست ندارد. پدر درسا از محل کارش مرخصی بدون حقوق گرفته تا بتواند در دانشگاه تحصیل کند، و به همین خاطر خانواده کمی دچار مشکل مالی می‌شوند.

در ادامه وقتی درسا وارد مدرسه می‌شود، مشکلات دیگری هم برای او پیش می‌آید، مثلا او خواهر کوچکتری دارد که باید از او نگهداری کند. با وجود این مسایل او دختر قوی‌‌ای است که سعی دارد مشکلات را حل کند.

فکر می‌کنی چه بلایی سر بچه‌ای می‌آید که تصمیم می‌گیرد نرود مدرسه و بقیه مجبورش می‌کنند برود؟

تازه فرض کن مجبور باشد صرفه‌جویی کند، چون امسال هیچی پول ندارند. خواهر کوچولویش اول صبح اول سالی، جیغ بزند و لباس نویش کثیف شود و معلمش هم... معلمش را که دیگر نگو.

خودت بخوان ببین چه بلایی سر این بچه‌ بیچاره می‌آید.

کتاب درسا و ماجرای عجیب کلاس دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب درسا و ماجرای عجیب کلاس دوم مناسب کودکان ۹ سال به بالاست.

بخشی از کتاب درسا و ماجرای عجیب کلاس دوم

من از اولش هم مدرسه را دوست نداشتم (اولش یعنی پارسال که کلاس اول بودم). یکی دو ماه اول را تحمل کردم، بعد که دیدم واقعاً نمی‌شود، تصمیمم را گرفتم و خیلی منطقی به بابا گفتم: «من فکرهام رو کردم. از فردا نمی‌رم مدرسه.» او هم خیلی غیرمنطقی جواب داد: «نمی‌شه.» من هم که عادت دارم زور بشنوم، سرم را انداختم پایین و رفتم سراغ تکلیف‌هایم. بعد فکر کردم شاید آن‌طوری که همیشه مامان می‌گوید بابا یا حوصله ندارد یا خسته است یا زن‌ها را نمی‌فهمد. برای همین رفتم به مامان گفتم نمی‌خواهم بروم مدرسه. اما مامان هم انگار زن‌ها را کم‌تر از بابا می‌فهمد. چون عصبانی شد و بلافاصله یادش آمد تا آن موقع از سال و با این‌که فقط کلاس اول بوده‌ام، ریاضی‌ام همیشه «نیاز به تلاش بیش‌تر» بوده. بعد نشست روی مبل و بعد از کلی فکر کردن گفت: «کاریش نمی‌شه کرد. ریاضیت مثل همه‌چیزت به بابات رفته.» و کلی غصه خورد که به دایی مهندسم نرفته. از نظر مامان دایی‌هایم نابغه‌اند، ولی من فقط می‌توانم تا بیست بشمارم. هر چه می‌گویم: «نه مامان، تا دویست بلدم.» گوش نمی‌کند. عادت هم ندارد رازهای خانوادگی‌مان را پیش خودش نگه دارد. هرجا می‌نشیند مشکل ریاضی من را با عددهایی که بلدم بشمارم تعریف می‌کند و با زن‌دایی ملیکا شروع می‌کنند به غصه خوردن. اما بابام غصه نمی‌خورد. چون من به او رفته‌ام، می‌داند که اگر بخواهد برای من غصه بخورد باید برای خودش هم بخورد. تازه بابام دیده که همیشه دیکته و نگارشم «خیلی خوب» است. همیشه که همه‌چیز با هم درست درنمی‌آید.