کتاب دیر مغان

کتاب دیر مغان؛ عرفان و عرفای بنام ایران نوشتهٔ علی‌‌اکبر ضیایی است و انتشارات بین المللی امین آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب دیر مغان

کتاب دیر مغان برداشت‌های نگارنده از متون عرفانی و عرفای واصل در شرق و غرب عالم است، گرچه ممکن است فاصلهٔ بسیاری بین عارف آلبانیائی نعیم فراشری از دیار سرزمین عقاب‌ها و ابن عربی و جلال‌الدین بلخی باشد، اما همهٔ این عرفا با بریدن از جلال ظاهر و پیوستن به جمال باطن به دنبال حقیقت ناب بوده‌اند، همان چیزی که سال‌ها خواب را از چشمان نگارنده ربوده و او را آواره شرق و غرب عالم نموده و آنچه خود داشت از بیگانه طلب می‌کرد. علی‌‌اکبر ضیایی سال‌هاست که در غربت از وطن برای پرواز دادن روح از بدن مادّی بر فراز قله‌های عرفان دل‌نوشته‌هایی نگاشته و یادی از این عارف و آن صوفی و آن کامل واصل کرده و بیش از نیم‌قرن زیسته اما همچنان روح ناآرام و رنجورش در جایی نیارمیده و هنوز در حال پژوهش است.

کتاب ارزشمند «تخیلات» اثر شاعر نامی آلبانی نعیم فراشری بازتاب راستی‌ها و درستی‌های جهان درون و برون انسان است و کتاب دیر مغان به‌نوعی بررسی و تحلیل این کتاب و مقایسهٔ آن با آثار مولانا و ابن عربی است.

خواندن کتاب دیر مغان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به حوزهٔ عرفان اسلامی‌ایرانی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب دیر مغان

نعیم فراشری یک بکتاشی بود و آثار او مشحون از ارادت به اهل بیت علیهم‌السلام بودند، بنابراین اگر علاوه بر روایاتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به روایاتی از امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام نیز اشاره کنیم نه تنها نعیم بر ما خورده نمی‌گیرد، که سخن از زبان و دل او گفته‌ایم. یکی از یاران امام صادق علیه‌السلام می‌گوید: از تفسیر این آیه سؤال کردم، امام علیه‌السلام فرمود: «آری هر چیزی تسبیح و حمد خدا می‌گوید، حتی هنگامی که دیوار می‌شکافد و صدایی از آن به گوش می‌رسد آن نیز تسبیح است». از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل شده است که فرمود: «علامت داغ در صورت حیوانات نگذارید و تازیانه به صورت آنها نزنید، زیرا آنها حمد و ثنای خدا می‌گویند»، و نیز از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که: « هیچ پرنده‌ای در صحرا و دریا صید نمی‌شود و هیچ حیوان وحشی به دام صیاد نمی‌افتد، مگر به خاطر ترک تسبیح»، و روایت شده است که امام باقرعلیه‌السلام صدای گنجشکانی را شنید، فرمود: «این‌ها تسبیح خداوند بزرگ را می‌گویند و روزی خود را از او می‌خواهند»، شخصی از امام باقر علیه‌السلام درباره این آیه سؤال نمود و پرسید: آیا می‌فرمایید درخت خشکیده نیز خدای را تسبیح می‌کند؟ امام علیه‌السلام فرمود: «آری، مگر نشنیده‌ای چوب‌هایی را که در خانه ها بکار رفته است چگونه به صدا در می‌آید، این همان تسبیح چوب خشک است که می‌گوید: سُبْحانَ اللهِ عَلی کلِّ حال»، و نیز از رسول خدا صلوات الله علیه و آله روایت شده است که فرمود: «وقتی مرگ نوح فرارسید به دو فرزند خود گفت: من شما را امر می‌کنم به تسبیح و حمد خدا، چون این دو کلمه نماز هر چیز است، و با همین دو کلمه است که هر چیزی روزی می‌خورد». آیات دیگری در قرآن آمده است که گواه بر تسبیح همه موجودات است، بنابراین آنچه که نعیم در شعرش آورده اقتباس از آیات قرانی است. تسبیح گفتن موجودات به شکل‌های مختلفی در آثار شاعران ایرانی آمده است.