کتاب معبدی درکویر گفتاری پیرامون «کویر» اثر دکتر علی شریعتی (جلد ۲)

«معبدی در کویر» گفتاری پیرامون «کویر» اثر دکتر علی شریعتی(۱۳۵۶-۱۳۱۲)، فعال سیاسی و اندیشمند دینی است. این کتاب به تدوین و تحلیل نرگس علی‌مردانی( -۱۳۵۷) است و شامل شش فصل پایانی کتاب کویر می‌شود.

در بخشی از کتاب به نام «نوروز» می‌خوانیم:

«نوروز که قرن‌های دراز است بر همه جشن‌های جهان فخر می‌فروشد، از آن رو «هست» که یک قرارداد مصنوعی اجتماعی و یا یک جشن تحمیلی سیاسی نیست، جشن جهان است و روز شادمانی زمین، آسمان و آفتاب، و جوش شکفتن‌ها و شور زادن‌ها و سرشار از هیجان هر «آغاز».

جشن‌های دیگران، غالباً انسان‌ها را از کارگاه‌ها، مزرعه ها، دشت و صحرا، کوچه و بازار، باغ‌ها و کشتزارها، در میان اطاق‌ها و زیر سقف‌ها و پشت درهای بسته جمع می‌کند:

کافه‌ها، کاباره‌ها، زیرزمینی‌ها، سالن‌ها، خانه ها... در فضائی گرم از نفت، روشن از چراغ، لرزان از دود، زیبا از رنگ و آراسته از گل‌های کاغذی، مقوائی، مومی، بوی کندر و عطر و... اما نوروز دست مردم را می‌گیرد و از زیر سقف‌ها، درهای بسته، فضاهای خفه، لای دیوارهای بلند و نزدیک شهرها و خانه‌ها، بدامن آزاد و بیکرانه طبیعت می‌کشاند:

گرم از بهار، روشن از آفتاب، لرزان از هیجان آفرینش و آفریدن، زیبا از هنرمندی باد و باران، آراسته با شکوفه، جوانه، سبزه و معطر از: «بوی باران، بوی پونه، بوی خاک، شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک» ...

نوروز تجدید خاطره بزرگی است: خاطره خویشاوندی انسان با طبیعت. هر سال، این فرزند فراموشکار که، سرگرم کارهای مصنوعی و ساخته‌های پیچیده خود، مادر خویش را از یاد می‌برد، با یادآوری‌های وسوسه آمیز نوروز، به دامن وی باز می‌گردد و با او، این بازگشت و تجدید دیدار را جشن می‌گیرد.

فرزند، در دامن مادر، خود را باز می‌یابد و مادر، در کنار فرزند، چهره‌اش از شادی می‌شکفد، اشک شوق می‌بارد، فریادهای شادی می‌کشد؛ جوان می‌شود، حیات دوباره می‌گیرد. با دیدار یوسفش بینا و بیدار می‌شود.»