کتاب قانون جذب و اسلام

حمزه شریفی دوست در کتاب قانون جذب و اسلام به بررسی مستندات دینی قانون جذب پرداخته است.

درباره کتاب قانون جذب و اسلام

«تئوری راز» که از آن به «قانون جذب» هم یاد می‌شود، در کشور ما ابتدا با پخش فیلم راز بر سر زبان‌ها افتاد و سپس در فضای کتاب و مجلات و اینترنت تبلیغ و ترویج شد. در ایران ترویج قانون جذب زمان زیادی نبرد. در کشورهای دیگر این نظریه ـ البته نه به قوت ایران ـ کم و بیش مورد بحث و گفت‌وگو قرار گرفته است. نظریه جذب موضوعی است که در همه جای دنیا از آن سخن می‌گویند. سخن‌رانان، روان‌شناسان، فیلم‌سازان، نویسندگان و... این موضوع را به بحث گذاشته‌اند و بعضی با تبلیغ گسترده آن، هم‌چون قانونی مسلّم از آن دفاع می‌کنند. این مفهوم با نام‌های جذب، قانون جذب، تکنولوژی فکر، راز، قدرت تفکر، قانون راز و گاهی با نام تجسّم خلّاق بر سر زبان‌هاست. نکته مهم این‌که در بسیاری از کتاب‌ها و کارگاه‌ها این ایده را با عنوان مرام معنوی و عرفانی به دیگران آموزش می‌دهند و با نام حیات معنوی، زندگی عرفانی، اتصال با نیروی الهی تبلیغ می‌کنند.

در قانون جذب ادعا می‌شود اگر انسان به خواسته خود احساس مثبت دهد و آن را تجسّم و تصویرپردازی کند، کائنات همان خواسته را برایش ایجاد می‌کنند. طرفداران جذب می‌گویند به هرچه بیندیشی همان اتفاق می‌افتد؛ چه مثبت و چه منفی؛ از این رو عقیده دارند اگر دائم به امور دل‌خواهت بیندیشی، به آن می‌رسی و این، قانون خلقت است که «افکار تبدیل می‌شوند به اجسام».

علت نام‌گذاری این ایده به نام «جذب» آن است که رهبران جذب، ذهن انسان را بزرگ‌ترین دکل مخابراتی روی زمین می‌دانند. آن‌ها می‌گویند آنچه نیوتن با نام قانون جاذبه عمومی کشف کرد بخش کوچکی از قوه جاذبه بود و اصل این قوه در عالم ذهن آدمی به‌صورت بی‌نهایت تعبیه شده است. آن‌ها معتقدند ذهن انسان قادر است همه رویدادهای دل‌خواه را به سمت انسان جذب کند. قوای ذهنی چنان است که اگر به امری احساس مثبت دهد و با آن مأنوس باشد، آن را در عالم خارج به رویدادی خارجی تبدیل کرده، آن‌گاه جذب زندگی می‌کند. بنابراین آن‌چه در قانون جذب تأکید شده، بازخوانی مکرر تصاویر ذهنی است. تصویرسازی باعث می‌شود کائنات، آرزوی انسان را در عالم خارج به‌صورت پدیده‌ای خارجی ایجاد کند. 

نویسنده در کتاب حاضر به تعریف قانون جذب و تاریخچه آن پرداخته  و این قانون و نمودش را در آموزه‌های دینی اسلام بررسی کرده است.

خواندن کتاب قانون جذب و اسلام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به مطالعات دینی و عرفانی مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب قانون جذب

هوادارانِ جذب به آیاتی هم‌چون (لعلهم یتفکرون) که در مورد ارزش تفکر وارد شده و همین‌طور به احادیثی که ثواب فراوانی برای تفکّر و تأمل بیان کرده‌اند، استناد می‌کنند. مثلاً امام علی خطاب به فرزندش امام حسن می‌فرماید: «لا عِبادَهَ کالتَّفَکرِ» هیچ عبادتی مانند تفکر نیست.

بر آشنایان با متون دینی پوشیده نیست که اولاً تفکر هیچ‌گاه جای اعمال دیگر از جمله واجبات و حتی دیگر مستحبات را نمی‌گیرد و به جای عمل، نقش‌آفرینی نمی‌کند؛ برخلاف رهنمود رهبران جذب که همه‌چیز را در تجسّم و تصویرپردازی ذهنی خلاصه می‌کنند و از کارایی دیگر ابزارها سخنی نمی‌گویند.

دوم این‌که هرچند دین به تفکر نگاه استقلالی هم داشته، یعنی خود تفکر را در رشد روحی و عمق بخشیدن به باورها دارای نقش می‌داند، ارزش عمدهٔ تفکر به این است که مقدمهٔ دسته‌ای از اعمال و افعال جوارحی قرار می‌گیرد و انسان را به عمل بیشتر وامی‌دارد؛ چنان‌که معصومان هیچ‌گاه به تفکر اکتفا نمی‌کردند و از عبادت‌های دیگر غفلت نمی‌ورزیدند؛ به‌گونه‌ای که در مورد علی روایت شده که شبانه روز هزار رکعت نماز می‌خواند.

سوم این‌که در معارف دینی، تفکر از این جهت مورد توجه قرار گرفته که ابزار پیوند انسان با خالق است، نه از این نظر که ابزار دعوت انسان به دنیاخواهی و وسیلهٔ غرق کردن انسان در رفاه و ثروت و لذت است. تفکر به این دلیل که از نظر روحی و معنوی تعالی‌بخش است، برآن تأکید می‌گردد، نه از این روی که به «انسان‌محوری» ختم می‌شود. بنابراین تفکری در دین ارزشمند است که در خدمت خودسازی انسان به‌کار گرفته شود. تفکری که انسان را بیش‌تر در دنیامداری و رفاه‌محوری غرق کند، نه‌تنها مورد تأیید دین نیست که مذموم و ممنوع است.