تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب کرب‌وبلای امام زمان (عج) و مرابطه‌ی مؤمنانه‌ی منتظران

نویسنده:اسماعیل شفیعی سروستانی

انتشارات:انتشارات موعود عصر

دسته‌بندی:

امتیاز:

۵.۰از ۷ رأیخواندن نظرات

۵٫۰

(۷)

خواندن نظرات

معرفی کتاب کرب‌وبلای امام زمان (عج) و مرابطه‌ی مؤمنانه‌ی منتظران

کرب‌وبلای امام زمان (عج) و مرابطه‌ی مؤمنانه‌ی منتظران نوشته اسماعیل شفیعی سروستانی است.

درباره کتاب کرب‌وبلای امام زمان (عج) و مرابطه‌ی مؤمنانه‌ی منتظران

همواره و در طول تاریخ، هر یک از حضرات انبیاء و اوصیای الهی بسته به شرایط تاریخی و عصری که در آن می‌زیستند و حوزه ماموریتی که خداوند تعالی بر عهده آنها گذارده بود، مستعد و پذیرای ابتلائاتی می‌شدند. مهجوریت و خانه‌نشینی، حبس و اسارت، مهاجرت و غربت، ضربت و شهادت و سرانجام غیبت. هر یک به مثابه کرب و بلایی بودند که آن اولیاءالله، خود را مهیای آن ساخته و در کمال رضایت و صبر پذیرایش می‌شدند.
در وجهی، ابتلائات امام،حاصل حکایت تلخ بدعهدی مردم و گسست بیعت با امام بوده و از وجهی دیگر، ارتقای امام به مراتب عالی و باشکوه قرب الی الله، پس از تجربه بلا و ابتلا حاصل آمده است.

شفیعی سروستانی در این کتاب ابتدا ابتلائات و سختی‌های هر یک از معصومان را برشمرده و با تعریف و توصیف غیبت به عنوان کرب و بلای امام زمان (عج) از مرابطه به عنوان نوعی زیستن مومنانه منتظران در عصر غیبت یاد کرده است.

خواندن کتاب کرب‌وبلای امام زمان (عج) و مرابطه‌ی مؤمنانه‌ی منتظران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به اما عصر (عج) و منتظران آن حضرت.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲)

s.sharifi

۱۴۰۰/۰۲/۲۱

عالیه استاد شفیعی وظایف منتظران رو با بیانی روان مطرح کردن

𝘼𝙂𝘿`𝘚𝘶𝘨𝘢

۱۳۹۹/۱۲/۱۸

جالب بود و متن روانی داشت❤ عالی بود حتما بخونید☺🌈💕

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۱)

شیعیان، همچون سایر مردمان ساکن شرق و غرب زمین، همرنگ زمانه و مردم زمانه شدند. دلخوش به سور و سوگ در شادی و عزای اهل بیت (ع)، مناسبات و معاملات ریز و درشت خود را بر پایهٔ قواعد و دریافت‌های غیرالهی مشرکانه سامان دادند و برای استخوان سبک کردن، به نذر و نیاز و زیارت عاری از معرفت بسنده کردند. آنان همهٔ آنچه را که موجب واقعهٔ غیبت شده بود، فراموش کرده و برای خویش در تدارک واقعهٔ شریف ظهور، تکلیفی متصوّر نشدند. به انتظاری منفعلانه و بی‌خاصیت دلخوش شدند و حتّی برای برقراری پیوند با حجّت خدا، قدمی پیش نگذاردند.

Omid H

فرزند آدمی، همچون طلایی است که در فراز و نشیب «زندگی بی‌امام»، به صد آلودگی ملوّث شده و قیمت و شفّافیت خود را از دست داده و اساساً قابل اعتنا نیست.

s.sharifi

«وقتی پنجمین فرزندم غایب شد، مواظب دین خود باشید. مبادا کسی شما را از دین خارج کند! او ناگزیر غیبتی خواهد داشت؛ به طوری که گروهی از مؤمنان از عقیدهٔ خویش برمی‌گردند. این محنتی است که خدای تعالی خلقش را به واسطهٔ آن می‌آزماید.»

زهرا یارمحمد

ابتلاء، نردبان ارتقاء است.

دریا

انتقال عهد ولایت و امامت، امری اعتباری، چنان‌که میان جمیع ملوک عرب و عجم مرسوم است، نبود؛ بلکه امری حقیقی و وجودی بود که به اذن الله اتّفاق می‌افتاد و هر امام، واجد همهٔ شئون ولایی خاصّی می‌شد که امر امامت و ولایت کلّیهٔ تصرّفی بر جمیع ساکنان عالم امکان را برای ایشان محقّق و ثابت می‌نمود.

کاربر ۱۹۳۷۲۴۸

خانه‌نشینی بیست و پنج‌سالهٔ امام علی (ع) و شهادت در سحرگاه مسجد «کوفه»، زخم در میدان جهاد و صلح ناگزیر و سرانجام مسمومیّت امام حسن مجتبی (ع)، میدان‌داری سالار دشت «کربلا» و شهادت در ظهر عاشورای امام حسین (ع)، اسارت در محبس هارون و شهادت در عزلت با سمّ سندی بن شاهک برای امام موسی بن جعفر (ع)، همه و همه صورت‌های مختلف کرب‌وبلایی بودند که آنان با شیرینی تمام خود را مهیّایش ساخته بودند.

کاربر ۱۹۳۷۲۴۸

از سنّت‌های خداوندی است که مردم در بحبوحهٔ ابتلائات در معرض امتحان قرار می‌گیرند؛ شاید واسپس کسب روسپیدی و موفّقیت، بال به بال امام، طیّ طریق کرده و مراتب عالی قرب را به تجربه بنشینند یا در روی دیگر سکّه، با زردرویی و گسست عهد، متحمّل خسارات سنگین دنیوی و اخروی شوند.

کاربر ۱۹۳۷۲۴۸

این مراجعه و حاجت‌خواهی ما نزد امام معصوم (ع)، ناظر بر قبول و اعتراف و اعتقاد ماست به ولایت تصرّفی آن امام همام. چنان‌که عرض کردم، عهد امامت و مسئولیت، پس از هر امام، به امام دیگر منتقل می‌شود؛ به عبارتی، امام صامت به امام ناطق تبدیل می‌گردد. صامت، یعنی فرمان نمی‌دهد. فرمانروایی از مقامات امام است، آن امامی که بالفعل است و فرمان می‌دهد و دیگران اطاعت می کنند، امام ناطق و آن امام که در حضور و عصر امام ناطق فرمان نمی‌دهد، امام صامت است!

کاربر ۱۹۳۷۲۴۸

منم مهدی (جلد ۱)

ابراهیم شفیعی سروستانی

شش ماه پایانی

مجتبی السّاده

قوم نشان‌شده (نقش ایران و ایرانیان در واقعه شریف ظهور)