کتاب هنر رقصیدن با استراتژی

کتاب مدیریت استراتژیک پیشرفته، هنر رقصیدن با استراتژی نوشته مجتبی لشکربلوکی است. این کتاب به شما یاد می‌دهد چگونه سازمان‌ها در شرایط پیچیده ومبهم، همچنان استراتژیک می‌اندیشند، اقدام می‌کنند و موفق می‌شوند. 

درباره کتاب مدیریت استراتژیک پیشرفته، هنر رقصیدن با استراتژی

این کتاب چیزهایی را که ما به‌عنوان استراتژی می‌شناسیم، به‌اصطلاح، «استراتژی بد» می‌نامد و در مقابل، ویژگی‌ها و نحوه دستیابی به یک استراتژی خوب را که راهگشا و اجرایی باشد بیان می‌کند. 

مدیریت استراتژیک کلاسیک دیگر کارآمد نیست و گاهی گرهی از مشکلات سازمان که نمی‌گشاید، هیچ، بلکه خود گرهی بزرگ شده است.

بنابر گزارش سال ۲۰۰۷ شرکت معروف مشاوره مدیریت مکنزی در نشریه خود تنها ۴۵% افراد از فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک رضایت داشته‌اند و فقط ۲۳% از آنها گفته‌اند که فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک منجر به اخذ تصمیمات کلیدی و استراتژیک می‌شود. 

در این کتاب دکتر مجتبی لشکربلوکی، مدرس و محقق حوزه استراتژی با عرضه مدلی به نام «مدل موعود» راهنمایی در اختیار مخاطب قرار می‌دهد که هم از چالش‌های تئوریکِ مرسومِ الگوهای کلاسیک به دور است و هم توازن لازم و کافی را میان تئوری و تجربه برقرار می‌کند. درمورد خواندن این کتاب باید به این مورد توجه کرد که بهره‌گیری کامل از این کتاب وابسته به آشنایی خواننده با ادبیات استراتژی و تاکتیک‌ها و روش‌های مرسوم آن است. 

خواندن کتاب مدیریت استراتژیک پیشرفته، هنر رقصیدن با استراتژی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان و فعالان حوزه مارکتینگ پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مدیریت استراتژیک پیشرفته، هنر رقصیدن با استراتژی

عقیم بودن تحلیل از زایش: قاعده‌مند کردن تدوین استراتژی معمولاً از طریق تجزیه امکان‌پذیر می‌شود که در آن فرایند خلق استراتژی به یک دستورالعمل قدم‌به‌قدم تبدیل می‌شود. به همین خاطر برنامه‌ریزی استراتژیک تبدیل شده است به فرایندی فرم پُر کن که درعین زمان‌بر بودن، ارزش‌افزوده کمی دارد. مثال‌های متعددی وجود دارد که تصمیمات استراتژیک کسب‌وکار، ناشی از فرایندهای رسمی و مرحله‌به‌مرحله نبوده‌اند بلکه حاصل ایده‌های خلاقانه مدیران ارشد، گفت‌وگوی آنها و یا پاسخ دادن به یک موضوع استراتژیک بوده است. از آن طرف هم این فرایندهای گام‌به‌گام عملاً نشان داده‌اند که از زایش استراتژی ناتوان هستند. یک مثال عملی؛ در یکی از شرکت‌ها، فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک را به یک دستورالعمل ۱۲۰ صفحه‌ای و ۸۰ مرحله‌ای تبدیل کرده‌اند. سازمان هر سال زمان زیادی را صرف تکمیل این مراحل و پر کردن فرم‌های مرتبط با آن می‌کند اما وقتی تصمیمات استراتژیک سازمان را نگاه می‌کنید می‌بینید که این تصمیمات استراتژیک که در بسیاری موارد ناجی سازمان نیز هستند از دل این فرایند طولانی و رسمی درنیامده‌اند. مدیران سازمان معتقدند برنامه‌ریزی استراتژیک به فرایندی وقت‌گیر و تشریفاتی تبدیل شده که نه‌تنها از تفکر استراتژیک پشتیبانی نمی‌کند، بلکه مانع بزرگ تصمیم‌گیری استراتژیک نیز شده است.

حلزون در مسیر تندباد: کسب‌وکار و رقابت در بیشتر مواقع غیرقابل‌پیش‌بینی و بسیار سریع است لذا واکنش سریع ضرورت است. درحالی‌که اساس کار برنامه‌ریزی استراتژیک متعارف، پیش‌بینی است. در فرایند مدیریت استراتژیک کلاسیک، سازمان آمادگی لازم را برای مواجه شدن با عدم‌قطعیت‌ها، اتفاقات غیرقابل‌پیش‌بینی، به دست نمی‌آورد. به همین دلیل برنامه‌ریزی استراتژیک مانند حلزونی می‌ماند که در مسیر تندباد قرار گرفته و عملاً نمی‌تواند سریع واکنش نشان دهد. به همین دلیل، مدیران تحت فشارهای بیرونی و در شرایط ناپایدار و با عدم‌قطعیت امروزی، براساس شهود و به‌صورت غریزی تصمیم‌گیری می‌کنند نه براساس تحلیل‌های متفکرانه.