کتاب ایچی گو ایچی یه

کتاب ایچی‌ گو ایچی‌ یه اثری جدید از نویسندگان کتاب ایکی‌گای، هکتور گارسیا و فرانچسک میرالس است که با ترجمه مریم اصغرپور در اختیار دارید. این اثر هنر بهره بردن بیشتر از هر لحظه به شیوه‌ی ژاپنی‌ها را به مخاطبانش آموزش می‌دهد. 

درباره کتاب ایچی‌ گو ایچی‌ یه

ایچی‌ گو ایچی‌ یه مفهومی است ژاپنی که شاید نتوان آن را دقیق معنا کرد یا معادلی برای آن به دست آورد اما نزدیک‌ترین معنا به آن، یکبار ملاقات است؛ آنچه که ما، همین لحظه و فقط یک فرصت، می‌دانیم. ما می‌دانیم که تنها یکبار فرصت زندگی کردن داریم و بنابراین، فقط یکبار می‌توانیم لحظات خاص مختلف را تجربه کنیم. اگر به زندگی اینطور نگاه کنیم که هر لحظه‌ای در عمرمان، مانند گنجینه‌ای ارزشمند است، دنیای زیباتری برای خودمان می‌سازیم. اگر با خودمان اینطور فکر کنیم که اگر آن را از دست بدهیم دیگر نمی‌توانیم به دستش بیاوریم همه چیز متفاوت می‌شود. اما به نظر می‌رسد ما راه دیگری را انتخاب کرده‌ایم: حداقل اکثرمان این راه را در پیش گرفته‌این و آن این است که همیشه و هر لحظه را در نگرانی لحظه بعدی می‌گذرانیم. ما نمی‌توانیم و یاد نگرفته‌ایم که از لحظات لذت ببریم و تنها به آینده نامعلومی چشم داریم که خوشبختی را در آن می‌بینیم.

فرانچسک میرالس و هکتور گارسیا در کتاب ایچی‌ گو ایچی‌ یه، هنر بهره بردن بیشتر از هر لحظه به شیوه ژاپنی‌ها را به ما می‌آموزند. همان ژاپنی‌هایی که طول عمرشان از اکثر مردم جهان بیشتر است و زندگی‌های سالم‌تر و با کیفیت‌تری دارند. این کتاب اثر جدید نویسندگان کتاب ایکی گای است که رازهای یک زندگی شاد و طولانی را برملا کرده است.

کتاب ایچی‌ گو ایچی‌ یه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

ایچی گو ایچی یه کتابی است برای تمام آن‌هایی که دوست دارند از زندگی لذت ببرند و به داشتن یک زندگی شاد علاقه دارند. اگر کتاب ایکی‌گای را خوانده و دوست داشتید، از خواندن این اثر غافل نشوید. 

بخشی از کتاب ایچی‌ گو ایچی‌ یه

داستان افشاگرانه‌ای روایت شده است که می‌گوید بودا چگونه تکنیک مبارزه با دوکخای اجتناب‌ناپذیر در زندگی را به یکی از پیروانش یاد داد.

بودا از شاگردش پرسید: «اگه کسی مشغول قدم‌زدن در جنگل باشه و تیری بهِش بخوره، این تیرخوردن درد داره؟»

شاگرد جواب داد: «معلومه که درد داره.»

بودا در ادامه پرسید: «و اگر تیر دوم به این شخص بخوره، براش دردناک‌تر نیست؟»

شاگرد جواب داد: «البته، خیلی دردناک‌تر از تیر اول.»

بودا نتیجه‌گیری کرد: «تیر اول همون اتفاق‌های بدی هستن که برامون می‌افتن و ما نمی‌تونیم ازشون جلوگیری کنیم. همون اتفاق‌هایی که هیچ کنترلی بر اونها نداریم. ولی کسی که تیر دوم رو پرتاب می‌کنه خودمون هستیم و به خودمون آسیب می‌رسونیم.»

تیر دوم چیزی است که در عصر نوین نام آن را فرااحساس گذاشته‌اند. فرااحساس عبارت است از احساسمان درباره‌ی آنچه احساس کرده‌ایم.

اگر اتفاق بدی برایمان بیفتد حتماً احساس درد خواهیم کرد ولی بعد از ضربه‌ی ناخوشایند اولیه، با در فکر فرورفتن درباره‌ی اتفاق پیش‌آمده، به آن ضربه واکنش نشان می‌دهیم. وقتی فکرکردن به مشکل رخ‌داده را شروع و به این ترتیب درد ضربه‌ی اولیه را بیشتر می‌کنیم، تنها نتیجه‌ای که به آن می‌رسیم ایجاد درد و رنج بیشتر است. این همان تیر دوم است.

برای محافظت از خود در برابر تیرهای اول هیچ راهی وجود ندارد، زیرا زندگی یک ماجراجویی پر از خطرهای مداوم است، ولی چیزی که می‌توانیم از آن اجتناب کنیم پرتاب تیرهای دوم به‌سمت خودمان است. تیرهای دوم همان نگرانی و اضطراب ناشی از فکرکردن به تیر اول هستند.

بودا این مطلب را با معروف‌ترین جمله‌اش جمع‌بندی کرده است: «دردْ اجتناب‌ناپذیر و رنج‌کشیدنْ اختیاری است.»

در اینجا راهبردهایی برای اجتناب از تیرهای دومی مطرح می‌شود که زندگی ما را فراتر از ضربه‌های سرنوشت مسموم می‌کنند:

- درک کنید که زندگی از مشکلات و رضایت‌مندی تشکیل شده است و بدون وجود مشکلات نمی‌توانستیم از خوشی‌ها و رضایت‌مندی‌ها لذت ببریم، زیرا تضاد به ما اجازه می‌دهد قدر چیزهای خوب زندگی را بدانیم. بعد از تشنگی آب خنک بیشتر می‌چسبد. پیداکردن عشق بعد از تجربه‌ی غم و تنهایی موهبت بسیار بزرگ‌تری است.

- از ماهیت موقت درد آگاه باشید. چیزهایی که به ما زخم می‌زنند برای همیشه باقی نمی‌مانند مگر اینکه قصد داشته باشیم بازتاب آن‌ها را طولانی‌تر کنیم. اگر خودمان را در درد غوطه‌ور نکنیم و به‌جای آن درد را فقط تجربه کنیم، درد به تدریج کمرنگ خواهد شد و تجربه‌ی یادگیری برایمان باقی خواهد ماند.

- با لذت بردن از لحظات ایچی-گو ایچی-یه بدبیاری‌ها را جبران کنید. چه تنها باشید و چه در جمع عزیزانتان، بهترین راه برای غلبه بر مشکلات و سختی‌ها این است که تجربه‌ی زیبایی را به خودمان هدیه بدهیم که سمت روشن زندگی را به ما نشان می‌دهد. در بخش سوم این کتاب، مثال‌های زیادی از نحوه‌ی انجام این کار خواهیم دید.

به‌طور خلاصه، اگر تیر اول -درد- را بپذیریم ولی تیر دوم -رنج ناشی از فکرکردن به احساساتمان- را به خودمان نزنیم، می‌توانیم از خودتنبیهی اجتناب کنیم و با لذت‌بردن از همه‌ی چیزهای خوبی که زندگی برای عرضه‌کردن به ما دارد، زندگی بی‌غم‌وغصه‌تری داشته باشیم.

هرچقدر ناملایمات و ناامیدی‌ها را تجربه کرده باشیم، شرکت در یک میهمانی چای، انجام ورزشی که دوست داریم، گوش‌دادن به موسیقی، ایجاد سرگرمی یا وقت‌گذراندن با دوستان با نگرش صددرصد ایچی-گو ایچی-یه ما را دوباره به زندگی پیوند می‌زند.