دانلود و خرید کتاب صوتی اتاقی برای مهمان

کتاب صوتی اتاقی برای مهمان با عنوان اصلی The Spare Room نوشتهٔ هلن گارنر و ترجمهٔ طیبه هاشمی، با صدای سینوره کفاش‌طلب توسط رادیو گوشه منتشر شده است. این رمان صوتی به زندگی، بیماری و مراقبت از یک دوست در بستر بیماری می‌پردازد و در دستهٔ ناداستان و خاطره‌نویسی قرار می‌گیرد. نویسنده با روایتی صمیمی و جزئی‌نگر، تجربهٔ زیستن در کنار بیماری لاعلاج را به تصویر می‌کشد. نسخه‌ٔ صوتی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب صوتی اتاقی برای مهمان

کتاب صوتی اتاقی برای مهمان، نوشته هلن گارنر، نویسنده‌ٔ استرالیایی، اثری است که بر اساس تجربهٔ شخصی او از مراقبت از دوستش، «نیکولا»، که با سرطان وخیم دست‌وپنجه نرم می‌کند، به رشتهٔ تحریر درآمده است. این کتاب، که نخستین‌بار در سال ۲۰۰۸ منتشر شده و جوایز مختلفی را نیز از آن خود کرده، از نگاه اول‌شخص و از زبان زنی به نام «هلن» روایت می‌شود.

داستان با آماده‌سازی اتاقی در خانه هلن برای نیکولا آغاز می‌شود. هلن با وسواس و توجه به جزئیات مورد علاقه دوستش، این اتاق را برای اقامت او آماده می‌کند. با ورود نیکولا به خانه، شرایط زندگی هر دو زن دستخوش تغییر و تحول می‌شود. درحالی‌که نیکولا بیماری‌اش را جدی نمی‌گیرد، هلن با دلسوزی و سرسختی می‌کوشد تا او را به سمت‌وسوی زندگی سوق دهد و در برابر بیماری‌اش ایستادگی کند. این رمان به روابط دوستانه و پیچیده میان این دو زن می‌پردازد؛ رابطه‌ای که مرگ یکی از آن‌ها نزدیک است و همین امر زندگی دیگری را دستخوش تغییر کرده است.

کتاب صوتی اتاقی برای مهمان به دلیل نثر صریح و شفافش، اثری است که از سوی مجله استرالیایی «ویکند» «واقعی‌تر از آثار غیرداستانی» توصیف شده است. این کتاب بیشتر شبیه به یک دفتر خاطرات یا یادداشت‌های روزانه است تا یک روایت خطی داستانی. هر بخش، برشی از زندگی مشترک هلن و نیکولا را در خانه و کلینیک‌های درمانی نشان می‌دهد. روایت کتاب، به دور از هرگونه اغراق، به جزئیات روابط انسانی، مراقبت، خستگی، ترس و حتی لحظات طنزآمیز در دل بحران می‌پردازد. این کتاب نه تنها درباره بیماری، بلکه درباره دوستی، مسئولیت و مرزهای توان انسان است. در انتهای کتاب، یادداشتی از «لیز شیلینگر» با عنوان «مواجهه با مرگ» نیز به چشم می‌خورد که به عمق مضمون کتاب می‌افزاید.

خلاصه کتاب اتاقی برای مهمان

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان کتاب صوتی اتاقی برای مهمان با آماده‌سازی اتاقی در خانهٔ راوی برای دوستش «نیکولا» آغاز می‌شود؛ زنی مستقل و سرزنده که به‌تازگی متوجه شده سرطان پیشرفته دارد و برای درمان‌های مکمل به شهر دیگری آمده است. راوی، که دوست قدیمی نیکولاست، تصمیم می‌گیرد سه هفته از او مراقبت کند. روایت، با جزئیات فراوان، به آماده‌کردن خانه، نگرانی‌ها دربارهٔ راحتی مهمان، و تلاش برای فراهم‌کردن محیطی آرام و حمایتگر می‌پردازد. با ورود نیکولا، زندگی روزمرهٔ خانه تغییر می‌کند. نیکولا که به درمان‌های غیرمتعارف و مکمل امید بسته، هر روز به کلینیکی می‌رود که وعدهٔ درمان با ویتامین سی و روش‌های طب جایگزین را می‌دهد. راوی، در کنار مراقبت‌های جسمی، با تردیدها و نگرانی‌هایش دربارهٔ اثربخشی این درمان‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند. 

او درعین‌حال باید با خستگی، بی‌خوابی، و فشارهای عاطفی ناشی از دیدن رنج دوستش کنار بیاید. در طول روایت، رابطهٔ میان راوی و نیکولا فرازونشیب‌ پیدا می‌کند؛ گاهی صمیمیت و شوخ‌طبعی، گاهی اختلاف‌نظر و خشم، و گاهی سکوت و درماندگی. حضور اعضای خانواده، دوستان و حتی کودکان، فضای خانه را پر از زندگی و در عین حال آکنده از اضطراب و انتظار می‌کند. 

نویسنده با صداقت، از احساس گناه، ترس از مرگ، و ناتوانی در کمک‌رسانی کامل می‌نویسد. در نهایت، کتاب به‌جای ارائهٔ راه‌حل یا امید واهی، تصویری واقعی از زیستن در کنار بیماری و مواجهه با مرگ را ترسیم می‌کند؛ جایی که مراقبت، عشق و دوستی، در کنار رنج و ناتوانی، معنای تازه‌ای پیدا می‌کنند.

چرا باید کتاب صوتی اتاقی برای مهمان را بشنویم؟

کتاب صوتی اتاقی برای مهمان با نگاهی بی‌واسطه و صادقانه، تجربهٔ مراقبت از یک دوست بیمار را روایت می‌کند؛ تجربه‌ای که بسیاری از آدم‌ها ممکن است در زندگی با آن روبه‌رو شوند اما کمتر درباره‌اش حرف زده می‌شود. کتاب صوتی اتاقی برای مهمان، با پرداختن به جزئیات روزمره، احساسات متناقض، و چالش‌های مراقبت، فرصتی برای همدلی و درک عمیق‌تر نسبت به رنج و امید انسان‌ها فراهم می‌آورد. مواجهه با مرزهای توانایی، ترس از دست‌دادن، و معنای واقعی دوستی و مسئولیت، از جمله موضوعاتی است که شنونده را به تأمل وادار می‌کند. این اثر نه‌تنها برای کسانی که با بیماری یا مراقبت از عزیزان دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بلکه برای هر کسی که به روابط انسانی و معنای زندگی علاقه‌مند است، حرفی برای گفتن دارد.

شنیدن کتاب صوتی اتاقی برای مهمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب صوتی اتاقی برای مهمان برای کسانی مناسب است که دغدغهٔ مراقبت از عزیزان بیمار، مواجهه با بیماری‌های سخت، یا تجربهٔ سوگواری دارند. همچنین شنیدن آن به علاقه‌مندان به ناداستان، خاطره‌نویسی و روایت‌های انسانی پیشنهاد می‌شود. «اتاقی برای مهمان» می‌تواند برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تر از روابط انسانی، دوستی و معنای مراقبت هستند، مفید باشد.

نظر افراد و مجله‌های مشهور درباره کتاب اتاقی برای مهمان

کتاب اتاقی برای مهمان مورد توجه بسیاری از نویسندگان و منتقدان قرار گرفته و تحسین‌های فراوانی را به خود اختصاص داده است. 

«آن انرایت»، نویسنده، این کتاب را بهترین کشف سال خود می‌داند. 

مجلهٔ «نیوزویک» هم معتقد است که این داستان یادآور آن است که ادبیات باید به موضوعات مهم بپردازد؛ زیرا می‌تواند آن‌ها را به شکلی بررسی کند که هیچ شکل دیگری از هنر قادر به انجام آن نیست. 

علاوه بر این، «دیلی تلگراف» هم آن را کتابی «احساسی، ناراحت‌کننده، بامزه و زنده» توصیف کرده که قطعاً شایسته داشتن جایی ویژه در کتابخانه‌های بسیاری است.

کتاب اتاقی برای مهمان چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

کتاب اتاقی برای مهمان در سال ۲۰۰۸ برندهٔ جایزه ادبی «ونس پالمر»، جایزهٔ ادبی «کویینزلند» و جایزهٔ «باربارا جفریز» شده است. این رمان استرالیایی نامزد بهترین داستان جایزهٔ «ABIA» استرالیا نیز بوده است. 

درباره هلن گارنر

هلن گارنر (Helen Garner)، نویسندهٔ استرالیایی، متولد سال ۱۹۴۲ است. او پس از انتشار اولین رمان خود، به یکی از چهره‌های برجسته ادبیات استرالیا تبدیل شد. آثار او شامل طیف گسترده‌ای از ژانرها، از داستان‌های جنایی و فیلم‌نامه گرفته تا رمان‌های مدرن دربارهٔ روابط انسانی است. از برجسته‌ترین آثارش می‌توان به «اتاقی برای مهمان»، «میمون‌گیری» (۱۹۷۷) و «باخ برای بچه‌ها» (۱۹۸۴) اشاره کرد.

گارنر در مصاحبه‌ای بیان کرده که انگیزه‌ اصلی او برای نوشتن، یک نیاز درونی است؛ نیازی به شکل دادن و معنا بخشیدن به اتفاقات زندگی، تا بتواند آن‌ها را برای خود قابل تحمل و فهم کند.

بخشی از کتاب صوتی اتاقی برای مهمان

«با سکانداری این فرمانده خوش‌خو و کاردان، از آب می‌گذشتم و باروبندیلم را از آن بوته‌زار شیب‌دار نفس‌زنان تا خانه‌اش دنبالم می‌کشاندم و خیالم تخت بود که به سلامت به مقصد می‌رسم. در محدودهٔ قلمرویش بی‌چون‌وچرا از دستوراتش اطاعت می‌کردم و روی حرفش حرف نمی‌زدم. چیزهای زیادی دربارهٔ کنه‌ها، زالوها، مارها و سوسمارها می‌دانست؛ اسم پرنده‌ها را بلد بود و با عادات و رفتارشان آشنا بود؛ از روی حرکت ماه پیش‌بینی‌هایی می‌کرد؛ می‌دانست چطور آب ذخیره کند و بیرون خانه آتش برپا کند. از من بزرگ‌تر بود، قدبلندتر، شجاع‌تر و مستقل‌تر: یاد گرفته بود که چطور تنها زندگی کند.‌

اولین‌بار که رفتم آنجا تا آخر هفته را بمانم پیشش، حسابی شیرم کرد تا از سینه‌کش تپه‌ای، سرتاسر پوشیده از بوته و درختچه که از پشت کلبه‌اش تا کورنیگای‌چِیس امتداد داشت، بالا بروم. چهاردست‌وپا بالا می‌رفتیم و هی غر می‌زدیم و به خودمان بدوبیراه می‌گفتیم. مثل دوتا کولی کروکثیف به‌زور راهمان را از لابه‌لای درختچه‌ها باز کردیم و نفس‌نفس‌زنان به‌سمت جاده‌ای پیش رفتیم که آن لحظه یک زوج شهری با لباس‌های ورزشی روشن و تازه اتوخورده‌شان قدم‌زنان در امتدادش پیش می‌آمدند و همراهشان سگ شیتزویی بود که با قلاده‌ای به گردنش تند و تند راه می‌رفت. کل آن بعدازظهر را روی تختمان دراز کشیدیم و شاهکارهای ادبی را خواندیم و حین خواندن جملات قصار و پرمغز را به صدای بلند برای هم تکرار می‌کردیم.»